Verklaring van CP Cuba over politieke situatie

Demonstranten voor het gebouw van De Cubaanse zaakwaarneming in de VS.

De maatregelen die de Cubaanse Revolutie onlangs nam zijn een legitiem verdedigingsmiddel om onze nationale veiligheid te waarborgen en een eind te maken aan een plan dat erop gericht is een crisis te veroorzaken die de aanleiding zou vormen voor een aanval op ons land.

Niettemin hebben sommige van onze vrienden hun twijfels uitgesproken over de reële mogelijkheid van een aanval op Cuba. De volgende overwegingen zijn aan hen gericht.

Het beleid van vijandigheid en agressie van de Amerikaanse regeringen tegenover de Cubaanse Revolutie is niet nieuw. Het begon in 1959, is al meer dan 40 jaar oud en het werd, meer of minder nadrukkelijk, door negen opeenvolgende Republikeinse en Democratische regeringen uitgevoerd.

In 1996 werd deze politiek vastgelegd in de wet Helms-Burton, waarin uiteengezet wordt waarom en hoe de Revolutie omvergeworpen moet worden, en waarin beschreven wordt hoe de Verenigde Staten Cuba's 'overgang naar een democratie' zullen organiseren, inclusief het aanstellen van een bestuurder. Dit project lijkt als handleiding gebruikt te zijn voor de herinrichting van Irak.

Zoals velen in de Verenigde Staten en de rest van de wereld zijn we goed op de hoogte van de rol van de Cubaanse maffia in Miami in het aanmoedigen en uitvoeren van deze politiek.

Wat is het nieuwe aan het beleid van de Verenigde Staten dat deze verharding van de Amerikaanse houding heeft voortgebracht?

1. De eerste factor is wereldwijd bekend. De ultraconservatieve club die nu aan de macht is in de Verenigde Staten heeft het volgende besloten:
   • het opleggen van de wereldhegemonie met behulp van militair geweld;
   • het verdelen van de wereld tussen hen die voor de VS zijn en alle anderen die daardoor automatisch vijanden worden en zodoende gestraft kunnen worden;
   • het aannemen van de doctrine van de 'preventieve oorlog';
   • het negeren van het internationale recht en het beslissen over te gaan tot een 'verandering van het regime' als een land niet aan de maatstaven voldoet.
2. De tweede factor is de dank die Bush verschuldigd is aan de Cubaanse terroristische maffia in Miami, die hem tijdens zijn presidentscampagne steunde, en boven alles een sleutelrol speelde in de verkiezingsfraude in Florida, waardoor hij tenslotte de verkiezingen won. We zijn op de hoogte van de fascistische ultrarechtse plannen en Bush' betrokkenheid daarbij.
3. Een groot deel van deze betrokkenheid blijkt uit de aanwezigheid van meer dan 20 Cubanen die lid zijn van deze extremistische groeperingen of er banden mee onderhouden, en die in de Amerikaanse regering en in het Witte Huis sleutelposities bezetten.

   De combinatie van deze factoren heeft de vijandigheid tegen Cuba plotseling doen toenemen.

4. Samen met de permanente lastercampagne omtrent de mensenrechtenschendingen in ons land is er sprake van een toename van allerlei beschuldigingen tegen Cuba. Er wordt verwezen naar een programma voor de ontwikkeling van biologische wapens en de export van deze technologie naar 'vijandige landen', naar Cuba's banden met de internationale drugshandel, naar het verstrekken van valse informatie aan de Amerikaanse regering, hetgeen de strijd tegen het terrorisme na 11 september zou dwarsbomen. Bovendien is Cuba op de lijst van landen die het terrorisme ondersteunen geplaatst, en onlangs, op 30 april, bekrachtigde het ministerie van Buitenlandse Zaken deze status in zijn jaarverslag.
5. Een deel van de intensivering van de Amerikaanse vijandigheid tegenover Cuba bestaat uit de bemoeienissen en de openlijk provocatieve activiteiten van het hoofd van het Amerikaanse belangenkantoor op Cuba. Het openlijk uitgesproken doel daarvan, namelijk het organiseren van een 'bijzondere oppositie' die samengesteld, gefinancierd en gemanipuleerd wordt door de Verenigde Staten, schendt de diplomatieke basisnormen en overtreft alle voorgaande ervaringen.
6. Door een maximale inperking van het aantal inreisvisa houden de VS zich doelbewust niet aan het migratieverdrag met Cuba, dat overeengekomen was om een legale en ordelijke migratie mogelijk te maken. Het is een doelbewust plan dat de illegale emigratie aanmoedigt, waardoor zij die het land verlaten willen moedeloos worden en vooral criminelen hun toevlucht nemen tot het kapen van vliegtuigen en schepen. Op die manier ontstaat er een complexe toestand die een eind zou kunnen maken aan het migratieverdrag, en er zou zelfs een incident uitgelokt kunnen worden dat een aanval zou 'rechtvaardigen'.

   Dit is een zeer delicate zaak, omdat de gevolgen van het doelbewust aanzetten tot illegale emigratie cynisch genoeg door de VS gebruikt worden om nieuwe dreigementen tegen Cuba te uiten. Tijdens een recente vergadering op het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken kreeg het hoofd van ons belangenkantoor in Washington te horen dat het Binnenlandse Veiligheidsbureau, dat verbonden is aan de Nationale Veiligheidsraad de voortdurende kapingen van vliegtuigen en schepen beschouwde als een serieuze bedreiging van de Amerikaanse veiligheid.

   Deze informatie 'lekte' naar de pers en veroorzaakte euforie onder de anti-Cubaanse maffia op Cuba die openlijk de slogan 'Na Irak... Cuba' verkondigde.

7. Bij de aanvang van de Amerikaanse presidentscampagne voor 2004 wordt Cuba een onderdeel van de binnenlandse politiek, met name in de staat Florida, die 27 stemmen vertegenwoordigt in de verkiezingen. Het is dan ook zeer aannemelijk dat dit de oproep tot nieuwe en agressievere maatregelen tegen Cuba zal versterken.
8. De uitwijzing van 14 Cubaanse diplomaten van onze delegatie bij de Verenigde Naties en van ons belangenkantoor in Washington, die werden beschuldigd van 'activiteiten die niets van doen hadden met hun officiële status en schadelijk voor de VS', op 13 mei is een volgende stap in het afschilderen van Cuba als een vijandige natie waartegen opgetreden moet worden.
9. Ook mogen de recente verklaringen van de Amerikaanse minister van Defensie, Donald Rumsfeld, en de minister van Buitenlandse Zaken, tegenover de pers in herinnering geroepen worden. Beiden verzekerden dat er geen sprake was van militaire plannen tegen Cuba. Rumsfeld voegde hieraan toe 'momenteel', en Powell 'op dit moment'.
10. Op het toppunt van de Amerikaanse imperialistische arrogantie wordt de disproportionele en lasterlijke campagne tegen Cuba, omwille van de straffen die werden opgelegd aan de huurlingen die in dienst waren van de VS, perfect ingepast in de agressieve escalatie tegen ons land. Nadat ze 40 jaar lang alle mogelijke methoden en middelen gebruikt hebben om onze Revolutie te vernietigen blijven er weinig opties open, maar ze zijn in overeenstemming met de oorlogszuchtige en agressieve logica van de regering Bush.

    Er zijn meer dan genoeg redenen om aan te nemen dat ze doelbewust alle middelen inzetten om een crisis te veroorzaken, hetgeen zou kunnen leiden tot een aanval op Cuba.

11. Tegenover hen die er, in goed vertrouwen, niet in geloven dat een dergelijke aanval tot deze opties behoort en zeggen dat er geen mobilisatie of troepenverplaatsingen hebben plaatsgevonden brengen we in herinnering dat Cuba, in tegenstelling tot Afghanistan of Irak, slechts 90 mijl verwijderd is van de Verenigde Staten, dat het hoofdkwartier van het Centraal Commando in Florida gevestigd is op slechts een paar minuten vliegen van ons land, en dat er een Amerikaanse legerbasis aanwezig is op ons eigen grondgebied.

Departement van Internationale Betrekkingen

Centraal Comité van de Communistische Partij van Cuba

Havana, 14 mei 2003

Vertaling Frans Willems.