Wie zijn de echte profiteurs?
Door Jos van Bergen
De aanval van het kabinet op de sociale voorzieningen is in volle gang. De plannen voor de afbraak worden nu omgezet in de praktijk. Nauwelijks waren de ministers terug van het zomerreces of het kabinet besloot de vervolguitkering voor mensen met een WW-uitkering met onmiddellijke ingang af te schaffen. Daadkrachtig beleid heet dat, want de Tweede Kamer had zich over deze kwestie nog niet uitgesproken. Gelet op de machtsverhoudingen vond het kabinet dat kennelijk ook niet nodig.
De dictatuur van het kapitaal laat zich gelden. De democratie wordt aan de kant gezet en de werkloze bevolking krijgt de rekening van het overheidstekort gepresenteerd. Het bijbehorende praatje: de onmiddellijke afschaffing is nodig om oneigenlijk gebruik als afvloeiingsregeling voor oudere werknemers te voorkomen en om uitkeringstrekkers te stimuleren eerder actief naar werk te zoeken. Minister De Geus (CDA) van Sociale Zaken: "We constateerden dat veel mensen, van wie de vervolguitkering ten einde liep, meer moeite gingen doen om werk te vinden. Dat moment halen we nu naar voren."
Slachtoffers zijn schuldig
De demagogie straalt er weer van af. Nu er maandelijks rond 11.000 banen in Nederland geschrapt worden moeten steeds meer mensen gestimuleerd worden naar steeds minder werk te zoeken. Mischien moet minister de Geus eens leren rekenen. Hoe hard 700.000 werklozen ook op 150.000 banen solliciteren, voor 600.000 mensen is er gewoon geen werk, ook niet als die mensen nog veel harder "gestimuleerd" worden. En die verhouding wordt nog veel schever want het aantal banen neemt alleen nog maar af zodat het aantal werklozen alleen nog maar toeneemt. De zogenaamde stimulans van het kabinet lost dus aan het probleem van de toenemende werkloosheid niets op. Bovendien suggereert de uitspraak van minister De Geus dat "veel mensen" pas tegen het einde van hun uitkering de moeite nemen om werk te zoeken. Daarvóór zouden zij dus te weinig moeite doen, zouden zij dus misbruik maken van de WW. Zo zet de demagogie de wereld op zijn kop: terwijl steeds meer mensen op straat gezet worden en wel willen maar niet kunnen werken om de eenvoudige reden dat er steeds minder banen zijn, wil De Geus precies het omgekeerde doen geloven: zij kunnen wel maar zij willen niet. Daarmee bereikt hij dat het beeld ontstaat van werklozen als klaplopers, als profiteurs die er plezier in scheppen hun leven te vullen met lekker nietsdoen en te leven op kosten van de gemeenschap, dat wil zeggen op kosten van de werkenden. Nog een stap verder en de werklozen worden aangewezen als de veroorzakers van de huidige economische achteruitgang. Dat wordt zo uiteraard niet direct uitgesproken, maar de suggestie laat wel degelijk dit beeld ontstaan. In één klap is er op die manier een veroorzaker van de misère en een tegenstelling tussen werkenden en "profiteurs" die door de gehele maatschappij heen loopt. De "schuldigen" dienen natuurlijk hard aangepakt te worden dus wordt nu de vervolguitkering afgeschaft. De demagogie van het kabinet maakt van de slachtoffers de veroorzakers die zouden weigeren "meer eigen verantwoordelijkheid" te nemen.
Profiteur!
Als het aan minister Zalm (VVD) van Financiën ligt gaat de maatregel nog lang niet ver genoeg. De uitkeringsduur moet volgens hem nog verder worden ingekort. Bovendien zouden mensen met een "burn-out" niet in de WAO, maar in de bijstand thuis horen. Ook zieke mensen worden gebombardeerd tot "profiteurs". Wie niet mee kan komen - om welke reden dan ook - wordt uitgekotst en krijgt direct het predikaat "profiteur" opgeplakt. Werkendemensen doen er verstandig aan zich te realiseren dat ook zij tegen wil en dank van de ene op de andere dag in die situatie terecht kunnen komen. Voor je goed en wel op straat staat of afgebrand thuis zit is het al gebeurd: profiteur! Het is dan ook van groot belang dat werkenden en uitkeringstrekkers zich niet laten verdelen door de demagogie van het kabinet en zich gezamenlijk verzetten tegen loondaling en de afbraak van de sociale voorzieningen waar voorgaande generaties lange tijd hard voor gevochten hebben.
Demagogie noodzakelijk
Blijft de vraag waarom het kabinet zeer bewust kiest voor de demagogie die het slachtoffer tot veroorzaker maakt. Zijn deze hoge dames en heren werkelijk zo stom dat zij niet kunnen rekenen? Natuurlijk kunnen zij wel rekenen. Natuurlijk weten zij dat zieken en werklozen niet de oorzaak van de inzakkende economie zijn. En zij weten ook heel goed dat minder inkomen voor de bevolking de economie niet uit het slop zal halen, dat het integendeel de problemen alleen nog maar groter zal maken. Maar zij kunnen onmogelijk verkondigen dat de oorzaak van de economische problemen in de veelgeprezen "vrije markteconomie" zelf gezocht moet worden en dat die problemen onder kapitalistische productieverhoudingen onoplosbaar zijn. Deze lieden zijn nu juist aangesteld en worden er voor betaald om de belangen van het kapitaal zo goed mogelijk te dienen, om de voorwaarden voor winstgevende productie onder toenemende concurrentie zo gunstig mogelijk te maken. Als dat betekent dat op grote schaal de lonen omlaag moeten, de gehele sociale zekerheid moet worden afgebroken en het land in roofoorlogen wordt gestort, dan zullen zij dat niet nalaten. Maar met deze motivatie zullen zij de noodzakelijke steun van de bevolking niet krijgen, dus blijft hun geen andere mogelijkheid dan hun toevlucht te zoeken tot demagogie. Die heeft tot doel één of meerdere vijanden aan te wijzen om de aandacht af te leiden van de werkelijke oorzaken, en enerzijds tweedracht binnen de bevolking te zaaien, anderzijds de bevolking tegen de denkbeeldige gemeenschappelijke en dreigende vijand te verenigen. Tegen de "massavernietigingswapens" van Saddam Hoessein en het "internationale terrorisme" moet eensgezind worden opgetreden terwijl in eigen land de "profiteurs", allochtonen, "kut-marokkanen", illegalen, bolletjesslikkers, enzovoorts verantwoordelijk worden gemaakt voor het economische en sociale verval. De werkelijke profiteurs, de kapitaalbezitters die belang hebben bij een zo hoog mogelijk rendement op hun kapitaal, wijzen naar alles en iedereen behalve naar zichzelf en blijven op die manier buiten schot. Het kabinet is niets anders dan de politieke spreekbuis en uitvoerder van deze lieden. Het is dan ook geen wonder dat niet de bezitters en belangenbehartigers van het kapitaal, maar juist de arbeidersklasse hard wordt gepakt.
Roofzuchtig financierskapitaal
Sterker nog, voor zover de bezitlozen toch nog wat bezitten zal dit bezit van hen worden afgepakt. Want precies dat is het gevolg - en ook de bedoeling! - van de maatregelen die het kabinet heeft aangekondigd en nu ten uitvoer brengt. De slachtoffers van de economische achteruitgang worden niet alleen beticht van misbruik, maar moeten ook zo snel mogelijk hun zuur verdiende spaargeld, hun bezit, inclusief de eigen woning, inleveren. Pas als zij werkelijk bezitloos geworden zijn en niet een verdienende partner hebben komen zij in aanmerking voor een bijstandsuitkering. Banken bieden zogenaamde "opeethypotheken" aan en worden na overlijden van de hypotheeknemer(s) eigenaar van de woning. Al het moeizaam opgebouwde bezit wordt gewoonweg door het financierskapitaal geroofd. Werkende mensen hebben slechts zo lang een baan als hun arbeidskracht het kapitaal meer oplevert dan kost. De enorme geldontwaarding, veroorzaakt door de centrale banken, doet een forse aanslag op de koopkracht van het inkomen en maakt, samen met de verliezen op de aandelenbeurzen, al het gespaarde pensioengeld waardeloos. Wie beweert dat de tegenstelling tussen loonarbeid en kapitaal achterhaald is, wie de dictatuur van het kapitaal ontkent is het slachtoffer van de demagogie. Of de mens nu werkt of werkloos is, het kapitaal is altijd op rooftocht ter meerdere eer en glorie van zijn bezitters die niet ophouden te beweren dat iedereen de broekriem moet aanhalen behalve zijzelf. En zolang de bevolking zich daar niet tegen verzet en zich laat opzetten tegen de ene of de andere bevolkingsgroep hebben die bezitters vrij spel en is het volk een gewillig slachtoffer en het kind van de rekening. Het tij kan alleen gekeerd worden als de tegenstellingen worden overbrugd in gemeenschappelijke actie tegen alle maatregelen die tegen het belang van werkenden en werklozen ingaan. Niets doen lost niets op en onderlinge verdeeldheid speelt alleen het kapitaal in de kaart. Kom op voor het eigen belang, zoek de vereniging en kom in verzet!
