Er is een nieuw element in de strijd tegen de militaire agressie van president Bush in het Midden-Oosten. Het is het groeiende verzet van de soldaten dat tot uitdrukking wordt gebracht door hun families op het thuisfront.
In de buurt van Bush' vakantieranch verzamelden zich op 23 augustus 150 anti-oorlogsdemonstranten om te luisteren naar de standpunten van de families van zeven militairen. Op het eerste gezicht leek het een normale bijeenkomst. Veel van de demonstranten waren doorgewinterde activisten, en hun spandoeken waren al eerder te zien geweest. Er was echter een aantal nieuwkomers aanwezig dat gevoelig is gebleken voor de vredesstrijd. Zelfs mediagiganten als Newsweek, CNN en People's Magazine brachten verslag uit van dit nieuwe fenomeen.
Alle verslaggevers besteedden nauwlettend aandacht aan Candance Robison uit het Texaanse stadje Krum. Haar man Mike dient als luitenant in Irak. Hoewel ze geen ervaring heeft met protesteren heeft Robison deze actie in haar eentje opgezet. Zij en andere sprekers zijn lid van een nieuwe en groeiende organisatie, "Military Families Speak Out (www.mfso.org)". Ze organiseren in de hele VS regionale bijeenkomsten zoals die in Crawford om andere families en activisten op te roepen om hun eis, "Breng onze jongens thuis!", kracht bij te zetten.
Verschillende andere sprekers die tijdens de bijeenkomst naar voren traden waren tot dan toe geheel onbekend voor Robison. Uit haar eigen toespraak die recht uit het hart kwam sprak de wanhoop over de veiligheid van haar echtgenoot, en een zonneklaar inzicht in wie verantwoordelijk is voor de risico's waaraan hij blootgesteld wordt: George Bush.
Ze herhaalde de thema's, "Bush geeft geen zier om onze soldaten" en "Breng ze thuis" zodanig dat de menigte ze oppikte en samen met haar scandeerde. Ze zei dat soldaten in actieve dienst en veteranen hun loon en uitkering verloren en dat Amerika informatie onthouden wordt. Ook zei ze dat kreupele en verminkte soldaten in Duitse ziekenhuizen weggehouden worden van Amerikaanse journalisten en dat soldaten met de krijgsraad bedreigd worden als ze openlijk praten over de slechte condities en de onnodige risico's in Irak.
"Het is niet hun zaak om de oorlogvoering in twijfel te trekken, dat is onze zaak", zei Shannon Sharrock over haar echtgenoot en de andere Amerikaanse militairen in Irak. Zowel zij als haar man volgden de militaire academie van West Point, maar zij werd later wegens medische redenen ontslagen. Ze woont in het Texaanse Temple terwijl haar man, kapitein Joseph Sharrock zijn leven op het spel zet in Irak. Volgens Sharrock verspreidt de Amerikaanse regering "valse informatie waardoor de meesten van ons aanvankelijk bedrogen werden." Ze citeerde generaal MacArthur: "Van alle mensen zijn het bovenal de soldaten die voor vrede bidden."
Maria Longoria trad samen met de vrouw, broers en zussen en een neef van haar zoon naar voren om te getuigen van de liefde voor en de ongerustheid over Raymond Longoria Jr. Ze was dankbaar voor deze geboden kans. Vervolgens barstte een grootmoeder in tranen uit terwijl ze zich vastklampte aan haar hond en om hulp smeekte om haar dierbare uit Afghanistan te houden. Een vrouw verwenste Bush omdat hij deze oorlog teweeggebracht heeft. Zowelop het podium als in de menigte vloeiden tranen en werden er vuisten gebald. Robison besloot haar presentatie: "De tijd om ons uit te spreken tegen de oorlog is gekomen. Onze soldaten sneuvelen nog steeds en de regering liegt ons nog steeds voor. De moraal is tot een nulpunt gezakt en onze helden voelen zich alsof ze vergeten zijn. Wij komen hier bijeen in Crawford om hen te laten merken dat we wel om hen geven, en om George Bush te laten weten dat we onze mond niet zullen houden totdat elke Amerikaanse soldaat veilig thuisgekomen is."
Bron: People's Weekly World Newspaper, 28 augustus 2003, vertaling F. Willems.