...en de Cubaanse regering ook, laat daar geen twijfel over bestaan!
|
...en de Cubaanse regering ook, laat daar geen twijfel over bestaan! |
|
Waardigheid en standvastigheid in reactie op de groeiende vijandelijkheid en arrogantie van het imperialisme
Sinds hij zijn intrede in het Witte Huis deed heeft de Amerikaanse president, George W Bush, ondubbelzinnig uiting gegeven aan zijn buitensporige en agressieve politiek richting Cuba, met het doel tegemoet te komen aan de eisen van de terroristische maffia in Miami. Op die manier beloont het Witte Huis de hulp die ze van haar kreeg bij het winnen van de frauduleuze en oneerlijke presidentsverkiezingen in 2000, waarin duizenden Afro-Amerikanen het recht om te stemmen ontnomen werd en de maffia erin slaagde een hertelling in twee districten stil te leggen.
Door het nemen van een aantal anti-Cubaanse beslissingen heeft de regering Bush ervoor gezorgd dat de bilaterale betrekkingen tussen Amerika en Cuba aanzienlijk zijn verslechterd. De betrekkingen werden al negatief beïnvloed door de vijandelijke en agressieve politiek van de afgelopen 44 jaar. Daarbij valt te denken aan:
Deze brutale verharding van het anti-Cubabeleid wordt versterkt door de repressieve acties tegen de Amerikaanse bevolking, zoals het intrekken van vergunningen aan universiteiten en scholen die ons land bezocht hebben, de toenemende beperkingen op het reizen naar Cuba en de aantoonbare toename van het aantal mensen dat een boete of sanctie opgelegd heeft gekregen omdat ze de 'afschuwlijke' misdaad heeft begaan een beroep te doen op hun vrijheid om naar ons land te reizen.
Alsof dit nog niet genoeg is kondigde de Amerikaanse president op 10 oktober, in een toespraak die doorspekt was van een cynische anti-Cubaanse houding, nieuwe sancties aan. Hij bleef daarbij trouw aan het opportunisme dat zijn politiek ten aanzien van Cuba kenmerkt.
Zoals verwacht benadrukte Bush in zijn tirade zijn volledige toewijding aan het criminele beleid, de blokkade van Cuba.
Bush kondigde ook aan dat hij de procedures voor legale emigratie van Cubanen naar Amerika wil verscherpen. Uiteraard sprak hij met geen woord over het intrekken van de moorddadige 'Cuba Adjustment Act' van de irrationele "droge voet-natte voet-politiek", terwijl juist dit de belangrijkste prikkels zijn om illegaal te emigreren. Ook zei Bush niets over het gebruik van geweld bij pogingen om ons land te verlaten om naar Amerika te emigreren.
Als voorbeeld van de leugens en weerzinwekkende beschuldigingen die Bush in zijn toespraak maakte, verdient de beschuldiging van vermeende illegale sekshandel, die welig zou tieren in ons land en door de Cubaanse regering zou worden aangemoedigd, een speciale vermelding. Blijkbaar is de Amerikaanse president zich er niet van bewust dat Cuba juist een voorbeeldig beleid voert ter verdediging en bescherming van zijn kinderen, jongeren en vrouwen, als een van de weinige landen in de wereld. Een beleid dat algemeen geroemd wordt door de Verenigde Naties. Meneer Bush weet ongetwijfeld niet dat het beschermen van kinderen en jongeren een moreel speerpunt voor ons is, een pricipiële kwestie. Het uitbuiten, verhandelen of seksueel misbruiken van kinderen en jongeren zal op Cuba niet worden toegestaan of aangemoedigd.
De Amerikaanse president zou er beter aan doen zich bezig te houden met de ernstige problemen van drugsverslaving, geweld, armoede en gebrek aan sociale voorzieningen, die een negatieve invloed hebben op Amerikaanse kinderen en jongeren. Dat zou beter zijn dan te liegen over Cuba.
Nog meer dan gebruikelijk laten deze nieuwe maatregelen zien dat de Amerikaanse regering een onbegrensde toewijding heeft voor de ultrarechtse Cubaans-Amerikaanse bevolking en haar obsessie om het voorbeeld, dat de Cubaanse revolutie is, te vernietigen. De maatregelen moeten ook gezien worden als een poging om de toenemende isolatie en internationale veroordeling van de Amerikaanse Cubapolitiek te doorbreken, en de wind uit de zeilen te nemen van de steeds bredere veroordeling van het vijandelijke regeringsbeleid ten aanzien van Cuba in Amerika zelf.
Het zal bijzonder moeilijk zijn om de anti-Cubahouding van de huidige Amerikaanse regering te overtreffen. Een inventarisatie van de agressieve activiteiten die tegen Cuba ondernomen zijn laat de omvang zien van het verharde Amerikaanse beleid en de standvastigheid van een politieke tendens die openlijk oproept tot confrontatie. Over de middelen en methodes die daarbij gebruikt worden maakt men zich geen zorgen, er wordt zelfs niet stilgestaan bij de mogelijke gevolgen voor de Cubaanse en Amerikaanse bevolking.
Deze toename van agressie en provocatie staat in schril contrast tot de houding van Cuba. Cuba heeft herhaaldelijk en op vele plaatsen aangegevenbereid te zijn tot het verbeteren van de bilaterale betrekkingen en de wil om de relaties tussen het Amerikaanse en Cubaanse volk te verbeteren. De nieuwe provocaties en agressieve acties worden door Cuba opnieuw over de hele wereld verspreid om te laten zien hoe de neofascistische Amerikaanse regering deel uitmaakt van een plan om de Cubaanse Revolutie te verslaan, zoals Bush nu zelf erkend heeft.
Cuba is echter een moreel en politiek voorbeeld. Dit kunnen de Amerikaanse regering en de terroristische groepen in Florida niet verkroppen. Daarom zijn ze geobsedeerd door het waardige voorbeeld en de sociale rechtvaardigheid die onlosmakelijk verbonden zijn met de Cubaanse Revolutie. Nu ondernemen ze actie die langzaam maar zeker steeds gevaarlijker en provocatiever wordt. Na het falen van 40 jaar economische en politieke oorlogsvoering, een blokkade die haar gelijke niet kent in de geschiedenis, het invoeren van sancties en draconische maatregelen waaronder het Cubaanse volk enorm lijdt, ziet de Amerikaanse regering zich nu genoodzaakt nog zwaardere maatregelen te nemen tegen Cuba.
De dorst naar wraak en de haat van de terroristische groepen in Miami is oneindig en we zijn er zeker van dat ze door zullen gaan met het chanteren van de regering door electorale fraude. Ze zullen doorgaan met het eisen van acties tegen Cuba. Het zou ons niet in het minst verbazen als er nieuwe maatregelen worden aangekondigd in november 2004. Met die kennis in ons achterhoofd is ons enige alternatief meer vertrouwen te hebben in onze principes, de kracht van de revolutie, in het socialisme en in Fidel.
Met de arrogantie die hem zo kenmerkt, merkte Bush in zijn toespraak op dat Cuba niet uit zichzelf zal veranderen, maar dat Cuba wel moet veranderen. De president doet er goed aan te beseffen dat zijn woorden niemand in dit land angst aanjagen. We besloten 44 jaar geleden de waardevolle weg van onafhankelijkheid en soevereiniteit te nemen en we zullen er nooit van afwijken.
De overgang waar Bush en zijn vazallen van de Miami-maffia zo van dromen zal nooit plaatsvinden op Cuba. Ons land bevindt zich inderdaad in een overgangsperiode, maar het is de overgang naar meer revolutie, naar een betere en rechtvaardiger samenleving, naar een maatschappij waar mannen en vrouwen zichzelf volledig kunnen ontwikkelen, een maatschappij die alleen het socialisme de mensheid te bieden heeft.
Niemand moet zich enige illusie maken, noch onze buitenlandse vijanden, noch hun in diskrediet gebrachte binnenlandse huurlingen. Cuba heeft nog steeds de capaciteit en de mogelijkheid om een confrontatie aan te gaan en te winnen door intelligentie, volwassenheid, standvastigheid en moed. Zowel deze maatregelen als ook alle buitenzinnige en agressieve escalaties op welk gebied dan ook, zullen we te boven komen. Meneer Bush moet weten dat, zoals altijd, elke agressie tegen ons land stuk zal lopen op de waardigheid, standvastigheid en integriteit van het Cubaanse volk.
Havana, 13 oktober 2003, vertaling Ron Verhoef, tekst enigszins ingekort.
(1) Normale immigratie wordt tegengewerkt, gevaarlijke 'immigratie' over zee gestimuleerd met beloftes van staatsburgerschap en geld.