NCPN roept op tot afwijzen Najaarsakkoord

Demonstratie op de Coolsingel in Rotterdam op woensdag 17 september. Zeg maar dáág met je handjes: geen rechtvaardige oplossingen tijdens het Najaarsoverleg. Demonstranten werden niet serieus genomen door onderhandelaars. Alleen de rijken gaan er op vooruit.
Foto Manifest

Stem tegen minlijn en sociale afbraak

Najaarsakkoord koekje van eigen deeg

Zalm en De Geus bedrijven chantagepolitiek

Wat is er gebeurd in de achterkamertjes?

Maanden van voorbereiding tot acties en dan wordt tijdens het najaarsoverleg op 14 oktober binnen twee uur een akkoord gesloten. Een 'historisch compromis', waardoor de overlegpartners in het polderland elkaar weer even vonden.
Maar wie heeft er gewonnen?
En wie zijn de slachtoffers?
Gaat Nederland er op vooruit?

Gaan de werkenden en uitkeringsgerechtigden er op vooruit of zijn het toch weer vooral de grote exporterende bedrijven, die er ten koste van alles en iedereen met de vette kluiven vandoor gaan?

De 1,2 miljoen leden van de FNV hebben deze keer het laatste woord. Zij kunnen het Najaarsakkoord nog van tafel krijgen.
Van Zalm mag het niet, die roept dat er verder niets te onderhandelen valt. Pure chantage.
Van de media hoeft het ook niet, die zeggen dat 68 procent van de leden vóór het akkoord is. En de bondsonderhandelaars roepen in koor tegen het kader dat in verzet is gekomen om het hoofd toch vooral koel te houden. De piketpaaltjes zijn dus geslagen.
Toch roept de NCPN de leden van de vakbeweging op niet akkoord te gaan met dit loondictaat, dat alleen in het voordeel is van de multinationals. De loonbevriezing is uniek in de parlementaire geschiedenis van Nederland. Nooit eerder ging ook de vakbeweging akkoord met zo'n loondictaat. Is dat vernieuwend of onverantwoordelijk? Met Jan Marijnissen van de SP zeggen we "Neem je verantwoordelijkheid". Maar een makkelijke keuze is dat niet. Nee zeggen betekent namelijk bereid zijn om door te knokken. Doorknokken betekent dat alles en iedereen die zich aan het Najaarsakkoord heeft gecommitteerd dwars gaat liggen. Het zal dus een hevig gevecht worden. Doorknokken doe je niet voor je lol, dat doe je alleen als het echt moet!

Moet het echt?

Ja het moet echt!

Om te beginnen is er geen enkele garantie dat het sociale zekerheidsstelsel intact blijft.
Ten tweede moeten werknemers en uitkeringsgerechtigden helemaal opdraaien voor een crisis die anderen hebben veroorzaakt.
Ten derde is het onacceptabel om de structurele lonen overal te bevriezen en akkoord te gaan met eenmalige verbeteringen. Alsof er niet zeer veel winst wordt gemaakt in dit land.
Ten vierde gaat het ook om zaken die nauwelijks aan bod kwamen, zoals de aanval van werkgevers en kabinet op het ontslagrecht en op tal van andere uithollingen van het arbeidsrecht.
En ten vijfde worden alle kleine verbeteringen die de bondsonderhandelaars hebben bereikt uit de eigen portemonnee betaald. Verbeteringen mag je dus zelf betalen!

Natuurlijk gaat het in het akkoord om zeer belangrijke zaken als het recht op geld bij arbeidsongeschiktheid en werkloosheid en om (pre)pensioenen. Maar daar tegenover staan minstens even belangrijke zaken als loon, koopkracht, zeggenschap en vooral het behoud van het sociale stelsel. De vakbondstop ging door de knieën voor een beperkt aantal toezeggingen en dringt daarmee een groot deel van de bevolking aanzienlijke vermindering van de koopkracht op. De leiding van de vakbeweging sprak in een eerder stadium nog de banvloek uit over het asociale beleid van Balkenende 2, maar gaat nu akkoord met datzelfde beleid, maar dan voorzien van wat franje in de marge. Leden van de FNV, het kan en móet nog altijd SOCIALER, BETER!

Er is geen sprake van algemeen belang

Er is geen sprake van een algemeen belang in deze zaak. Het is niet zo dat we allemaal een stapje terug moeten zetten voor het algemeen belang. Het gaat om een reusachtige overheveling van geld en rechten van de bevolking naar een klein groepje exporterende bedrijven. Balkenende mag het zalvende woord voeren over eerlijk delen en allemaal een stapje terug, maar de neoliberaal Zalm is de echte premier. En in de neoliberale kringen van de VVD wordt al heel lang met de gedachte gespeeld om de sociale zekerheid helemaal over boord te kieperen. Nee zeggen tegen het akkoord gaat daarom veel verder dan de onmiddellijke eisen, die in de schijnwerpers staan. Wie het Najaarsakkoord accepteert zegt ja tegen de wetten van de jungle en haalt de Amerikaanse arbeidsomstandigheden in huis. Alleen de sterksten zullen dan overeind blijven; de laatste restjes solidariteit staan op het spel.

Stem dus NEE!

Omdat het behoud van het Nederlandse stelsel van sociale zekerheid belangrijker is dan het behoud van het polder-overlegmodel. In tijden van economische voorspoed werkt het als een rem en nu er sprake is van een diepe economische crisis is 'doorpolderen' het beste recept voor de werkenden en uitkeringsgerechtigden om nog meer te verliezen.
Omdat we hier geen Amerikaanse toestanden willen. We hebben een sociaal stelsel, waarin de onderlinge solidariteit nog sterk aanwezig is. Dat willen we intact houden. De rijken in dit land zullen meer moeten bijdragen. Er kan geen winst worden gemaakt zonder de arbeid van duizenden werkenden. Zij zijn het die de rijkdom produceren, niet de topbestuurders, aandeelhouders en commissarissen, die zijn er alleen om de winsten op te strijken en zich mateloos te verrijken.
Omdat de werknemers geen schuld hebben aan de crisis en dus ook niet voor de gevolgen ervan hoeven op te draaien. Twee jaar koopkrachtverlies is een ramp voor het land en voor de bevolking. Nu al wordt de bevolking van alle kanten overvallen door prijs-, huur- en premieverhogingen, door eigen bijdragen, gemeentelijke belastingverhogingen, duurdere voorzieningen en hogere tarieven.
Omdat twee jaar nullijn een onacceptabel dictaat is. Loslaten van structurele rechten leidt tot willekeur en versnippering. Weg met de eenmalige loonsuppleties en daarbijbehorende onzekerheden.
Omdat we geen sigaren uit eigen doos willen.

En de resultaten dan?

Het kabinet deed wat water bij de wijn betreffende de nominale premie voor het ziekenfonds. Het premiebedrag wordt ten opzichte van eerdere plannen met 25 euro verlaagd. Ook komt er ongeveer 200 miljoen euro beschikbaar voor chronisch zieken in ons land. Voorts is het kabinet bereid om de WAO uitkering voor duurzaam arbeidsongeschikten een jaar eerder dan aanvankelijk voorgenomen, namelijk op 1 januari 2007, naar 75 procent te tillen. Daarvoor geldt dan wel de voorwaarde dat de instroom van WAO'ers onder de 25.000 blijft! De plannen om een ontslagpremie te korten op een WW-uitkering zijn door de regering ook terzijde geschoven. Het kabinet zal inzake de WW aan de SER om een zwaarwegend advies vragen. In dit advies komen ook de gevolgen van de afschaffing van de vervolguitkering voor mensen met een eigen huis aan de orde. Inzake werkloosheid hebben de regering en de sociale partners afgesproken de komende jaren extra aandacht aan de jeugdwerkloosheid te besteden. De 'concessie' m.b.t. tot het prepensioen betekent alleen maar het vooruitschuiven van een beslissing tot 1 april 2004. Veel voorstellen zijn alleen maar procedureel: goede voornemens, uitstel en nader overleg. Echte harde resultaten zijn er weinig. Als nu met de acties wordt gestopt zullen veel negatieve maatregelen sluipenderwijs worden doorgevoerd.

Positie van de ambtenaren

De ambtenaren staan al jaren op de nullijn. De CAO's die werden afgesloten lopen al tijden achter bij de werknemers in de privésector. We kunnen verwachten dat premies voor pensioen en ziektekosten gaan stijgen per 1 januari 2004 en dat met name de ambtenaren er nog flink in nettosalaris op achteruit zullen gaan.

Wanneer op deze manier de koopkracht verder achteruit holt zal de werkgelegenheid bij midden- en kleinbedrijf alleen maar verder afnemen. Het CPB wil ons doen geloven dat "op lange termijn de werkgelegenheid zal toenemen". Maar dit zijn pure speculaties. Het koopkrachtverlies kan daarentegen juist zeer desastreuze gevolgen hebben voor de werkgelegenheid. Met geen woord wordt gesproken over garanties voor een gedegen sociaal plan voor de rijksambtenaren, net zo min als voor gemeenteambtenaren.

De lonen in de collectieve sector moeten de komende jaren op nul blijven, omdat onze economie er slecht voor staat, zeggen kabinet, werkgevers en vakbondstop in koor. Maar dat is niet omdat de lonen van gewone werknemers in ons land de afgelopen jaren te fors zouden zijn gestegen. Alleen de lonen van de topmanagers in dit land stegen met 12 of 15 of 20 procent. Twintig CEO's strijken samen 1330 modale lonen op. De verhoudingen in dit land zijn volledig zoek. Elke eis tot loonsverbetering van gewone ambtenaren werd intussen afgedaan met het verwijt dat de ambtenaren onverantwoord bezig waren. Meer eisen zou betekenen dat het poldermodel zou worden opgeblazen, werd er ook door de bondsleiding gezegd.

Nu het economisch minder gaat wordt er een nog grotere rekening gepresenteerd. De rijken gaan intussen door met hun spelletjes op jachten en zorgen voor het ene na het andere schandaal. Als een paar van deze multimiljardairs 10 procent van hun rijkdom zouden inleveren, was een groot deel van de 'zorgen van het kabinet' opgelost. Inderdaad het wordt tijd dat de rijken gaan betalen. Het wordt tijd dat de vakbeweging een veel groter deel van de economische koek opeist.

Juist nu het economisch slechter gaat is een eerlijke inkomensverdeling absoluut nodig. Daarom alleen al is het keihard nodig om dit akkoord af te wijzen. De WAO ligt nog altijd onder vuur: alleen de allerergste gevallen komen nog in aanmerking. Alle anderen moeten weer aan de bak. Het staat echter vast dat er veel te weinig werk is. Dus wordt de WW snel uitgekleed en voor je het weet zit je op die manier in de bijstand, waarbij het de vakbonden wordt verboden aanvullende uitkeringen te regelen. Het sociale vangnet in ons land wordt op deze manier tot de bodem afgebroken.

Dat is onacceptabel, dit akkoord móet van tafel, daarom roept de NCPN op niet akkoord te gaan.

De FNV zegt: het kan socialer, beter, maar niet met dit kabinet! Daarom is doorknokken ook een politieke zaak. Het gaat niet alleen om een paar ons meer of minder. Het gaat om de toekomst van de werkende mensen en uitkeringsgerechtigden in dit land. Als de bevolking het echt wil, gaat het kabinet onderuit, dat zien we op dit moment bijvoorbeeld in Bolivia.

De belangen zijn te groot om het er bij te laten zitten. Het halfzachte compromis vraagt erom aaneengesloten en vastberaden door te gaan met de strijd tot al onze eisen binnen zijn.

Binnen de FNV-bonden is er terecht sprake van grote verontwaardiging over het bereikte 'akkoord'. Geef niet op en knok voor een rechtvaardiger beleid!