|
|
Het tot dusver ondenkbare doet zich voor. Rusland, de op een na grootste olie-exporteur ter wereld, overweegt ernstig om zijn zwarte goud voortaan in euro's te verhandelen. Deze omschakeling zou in andere olieproducerende landen een domino-effect hebben en uiteindelijk de dollar van de troon stoten. De Amerikanen mogen George Bush en zijn piraten bedanken omdat ze een proces dat nog tientallen jaren zou kunnen voortduren dermate versnellen dat de catastrofe nu al aan de horizon opdoemt.
"Er zijn in de OPEC nu al een aantal landen die liever in euro's zouden handelen", zegt olie-expert en lid van de Amerikaanse 'Council on Foreign Relations', Youssef Ibrahim, in een interview met de Moscow Times van 10 oktober. "Dankzij Poetin is de zaak op de rails gezet."
Een omschakeling naar de euro is "zeker mogelijk", volgens de Russische econoom en adviseur van Poetin, Jevgeni Gavrilenko. "Waarom niet? Meer dan de helft van Rusland's handel in olie wordt met Europa gevoerd. De VS zullen zich er echter heftig tegen verzetten." Een gevoel voor understatement mag Gavrilenko niet ontzegd worden.
Alsof hij antwoord gaf op de vraag hoe laat het was, gaf de Russische president Vladimir Poetin een sensationeel antwoord op de vraag of Rusland een omschakeling van de dollar overweegt om de prijs van de aardolie vast te stellen. "We sluiten niet uit dat dit mogelijk is", zo verklaarde hij tegenover journalisten tijdens een gezamenlijke persconferentie met de Duitse bondskanselier, Gerhard Schröder, in de Oeral.
Interessant inderdaad. Nog belangrijker echter dan de enorme en directe oppepper die een Russische euro-overeenkomst voor de Europese Unie zou betekenen is dat deze stap het definitieve einde zou aankondigen van de wereldwijde kunstmatige dominantie van de Amerikaanse dollar, een wapen waarvan de VS al sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog misbruik maken.
Of zoals Dr. Sonja Ebron schreef op 20 februari: "Gezien het speculatieve en fragiele karakter van onze economie zou een overgang van de OPEC van de dollar naar de euro zo'n snelle en verwoestende crash van de dollar en Wall Street met zich meebrengen dat die van 1929 daarbij in het niet valt. Een maand voor de Amerikaanse invasie waarschuwde Dr. Ebron voor de enorme terugslag ervan: "Oorlog biedt geen uitkomst. Het is een kortzichtig wanhoopsoffensief dat gedoemd is te mislukken. Onze militairen kunnen Irak's olie wel veroveren maar niet behouden, net zoals we er niet in geslaagd zijn Afghanistan te bedwingen. In plaats van een ramp af te wenden kan onze arrogantie ertoe leiden dat de OPEC-landen massaal overstappen op de euro, waarna veel olieconsumerende landen zich uit economische overwegingen bij hen aansluiten. Een handelsoorlog met Europa zou onze economie de genadeklap toebrengen.
Poetin speelde zijn troefkaarten, een handelsovereenkomst met de EU en een impliciete bedreiging voor de VS uit, omdat hij daartoe in staat was. De 'enige supermacht' kan hem niet tegenhouden maar moet handelsvoorwaarden zien te vinden die zwaarder wegen dan de voordelen van de euro-logica. De strooptocht van Bush' piratenschip naar een wereldwijde markt onder Amerikaanse controle is mislukt. Deze breuk in de mondiale machtsverhoudingen was te verwachten toen Bush de oorlog verklaarde aan de wereldorde. Ze is het logische gevolg van en het antwoord op zijn ultimatum van 2002: "wie niet voor is, is tegen ons". Dit heeft de wereld in beweging gebracht, en eenmaal in gang gezet zullen de gevolgen onomkeerbaar zijn, welke partij de presidentsverkiezingen van 2004 ook wint. Hanry C.K. Liu had het bij het juiste eind in zijn vooruitziende artikel in de 'Asia Times' van 5 april, "The war that may end the age of superpower": "Dankzij deze oorlog zijn Rusland, Frankrijk, Duitsland en China naar elkaar toe gegroeid, wat niet in overeenstemming is met, zelfs tegengesteld aan Amerika's wereldwijde belangen. Het is een belangrijke ontwikkeling waarvan de gevolgen op dit moment nog niet goed te overzien zijn.
Deze oorlog zal door zijn eigen onvermijdelijke verloop ten einde komen, zelfs zonder vredesdemonstraties, maar een gelukkige afloop zal het niet zijn. Er valt nog geen Amerikaans vertrekplan te ontwaren. Na deze oorlog zal de wereld geen supermacht meer kennen, hoewel de VS een sterke economische en militaire macht zullen blijven."
Saoedi-Arabië is 's werelds grootste olie-exporteur. Nu het land zwaar te lijden heeft gehad van zijn militaire bondgenootschap met de VS is de Saoedische koninklijke familie misschien wel geneigd om van kamp te wisselen. "Het bezoek van de Saoedische kroonprins Abdullah bin Abdul Aziz Al-Saud aan Rusland was zeer belangrijk en het bewind beraadt zich over een nadere samenwerking met LUKoil en andere Russische bedrijven", aldus de oliedeskundige, Youssef Ibrahim, van de 'Council on Foreign Relations'.
Geen enkel land is erop gebrand om het wereldwijde monetaire systeem te verstoren. ("We willen geen schade toebrengen aan de marktprijzen", voegde Poetin snel toe aan zijn woorden, tijdens de persconferentie in de Oeral.) De Saoedische prinsen, die meer gehecht zijn aan hun dollars dan aan de leer van de Wahabi-islam, zullen nog het minst geneigd zijn om voorop te lopen bij een overgang naar de euro. Toch heeft de aanhoudende druk van Ariel Sharon's Israël en zijn lobbyisten en bondgenoten op Capitol Hill, evenals van de Likud-groepering binnen de regering Bush, de Saoedi's dichter naar het breekpunt gedreven. Als Rusland overstapt op de euro doen zij dat waarschijnlijk ook, en nog sneller als er nog meer militaire agressie plaatsvindt tegen een Arabische staat. (Zo bezien ligt het lot van de dollar misschien in de handen van Sharon.)
Iran, de vijfde olieproducent ter wereld, zou onmiddellijk overstappen op de euro als anderen dat zouden doen. Ook Hugo Chávez, de president van Venezuela, vindt dit een prettig vooruitzicht. Zijn land exporteert ongeveer evenveel olie als Iran.
Het moslimland Indonesië, de oliegigant van de Grote Oceaan, met enorme contracten met China, beraadt zich over de voordelen van de euro. In een verslag van het Bloomberg's kantoor in Tokio ("Indonesia kan de dollar laten vallen; de rest van Azië ook?") wordt de Indonesische vice-president Hamzah Haz geciteerd: "Een ding is zeker, het gebruik van de euro als alternatief betaalmiddel zou een effectieve oplossing zijn voor de speculatieve dollartransacties."
In november 2000 begon Saddam Hoessein Irak's olie in euro's te verhandelen. "Ook dit was een reden voor de Amerikaanse aanval", zei deskundige Ibrahim in zijn interview met de Moscow Times. "Dit heeft grote politieke dimensies. Langzaam vindt er een machtsverschuiving plaats van de Verenigde Staten naar de EU, en die wordt vooral veroorzaakt door de gebeurtenissen in Irak."
Bush' bende zag de invasie in Irak als een gebeurtenis die een katalysatoreffect zou hebben waardoor de wereld gereconstrueerd kon worden. Irak's infrastructuur werd vernietigd, waarna hun makkers uit het bedrijfsleven miljarden bijeen konden graaien met de wederopbouw van het land volgens de ideeën van Houston. Irak zou als basis moeten dienen voor een verdere doordringing in het Midden-Oosten en Centraal-Azië. De mislukking liet niet lang op zich wachten. Nu zoekt zelfs de machteloze zorgvuldig uitgekozen Iraakse Regeringsraad naar mogelijkheden om onder de misdadig buitensporige wederopbouwcontracten die de bezetters opgelegd hebben uit te komen. George Bush heeft "vele papieren ondertekend", zei Abdul Aziz, de zoon van het prominente sjiitische raadslid Abdul Aziz al-Hakim. "Maar op een dag zullen de bezetters weggaan. Het Iraakse volk zal geen enkel van deze contracten erkennen." (Zie A Shi'ite Warning to America', Asia Times, 11 oktober.) Nadat ze op pijnlijke manier de Amerikaanse manier van zakendoen ondervonden hebben kan van een soeverein Irak verwacht worden dat het ook zijn toevlucht zoekt tot de euro.
De beroemde politieke journalist en schrijver Tariq Ali neemt in Democracy Now van 10 oktober een kijkje aan het Iraakse eind van de tunnel: "De grote klap zal volgen wanneer de Sjiieten in het zuiden van Irak besluiten dat genoeg ook genoeg is en zij zich bij het verzet zullen voegen. Als ze dat doen is dat het begin van het einde. Het is onmogelijk dat dit zo voortduurt." De onvermijdelijke ineenstorting van de Amerikaanse bezetting en de dreigende overstap op de euro zullen de grote lijnen van de wereldpolitiek de komende tijd bepalen en een dramatische impact hebben op de levensvoorzieningen in de Verenigde Staten.
De journalist Sydney Schanberg vraagt zich in de laatste aflevering van Village Voice af wat er gebeurde met de 'zevenlanden-vijfjaren Midden-Oosten/Noord-Afrika oorlogscampagne' van het Pentagon. Het plan dat Wesley Clark in november 2001 ter ore kwam, maar dat hij vorige maand pas openbaar maakte tijdens de publicatie van zijn nieuwste boek. (Zie: Wesley Clark, "Dishonest to the Core, and Probably Nuts", 9 oktober) "In hoeverre heeft het Witte Huis dit plan ten uitvoer gebracht?", vraagt Schanberg. "En hoe lang kan de president het land in het ongewisse laten, terwijl hij alleen maar uit de cocon van zijn Witte Huis komt om tot ons te spreken in slogans en peptalk?"
Ondanks Condoleeza Rice's nieuwe takenpakket zijn de uitvinders van het 'Project for a New American Century' nog steeds aan de macht. Hun project voert de VS voortijdig en plotseling naar de ondergang en houdt een catastrofale bedreiging voor de dollar in.
Op 3 april, vóór de inname van Bagdad, schreven we over de voorspelbare gevolgen van de invasie in Irak: Uit zelfverdediging zal de wereld gedwongen zijn om zichzelf te reorganiseren, om nieuwe handels- en veiligheidsmechanismen in het leven te roepen in plaats van de instellingen die Bush' bende doelbewust misbruikt. De Amerikanen zullen buiten deze overeenkomsten gehouden worden.
Het afschrijven en buitensluiten van Amerika door de internationale gemeenschap zal in toenemende mate voelbaar zijn. Bush' kliek gelooft dat ze een 'New American Century' scheppen, maar in werkelijkheid creëren ze een Amerikafobie waardoor de VS de status van niet-bevoorrechte natie zullen verwerven. Terwijl ze het concept van het globalisme hebben uitgevonden zullen de VS gedoemd zijn als paria door het leven te gaan en bescheidener moeten worden, totdat ze leren zich volgens menselijke normen te gedragen. De overgang van een olieproducent naar de euro brengt de afschrijving van de Verenigde Staten met zich mee.
Bron: The Black Commentator, 16 oktober 2003. Vertaling Frans Willems.