|
De VS hebben lange tijd druk uitgeoefend op Turkije om het land te dwingen "met spoed" troepen naar Irak te sturen. In reactie daarop heeft het Turkse parlement uiteindelijk het wetsvoorstel om Turkse troepen naar Irak te sturen aangenomen. Maar nu zien de VS zichzelf gedwongen om Turkije te vragen nog enige tijd te wachten alvorens in actie te komen.
De ophanden zijnde stationering van Turkse troepen heeft niet alleen tot onrust onder de Koerden geleid, maar vrijwel alle invloedrijke groepen in Irak hebben hun afkeuring uitgesproken. De meest opmerkelijke reactie kwam van de Regeringsraad die verklaarde geen Turkse aanwezigheid in Irak te willen. Dit moet zeer frustrerend zijn voor de VS, want de Regeringsraad werd eigenlijk gezien als de meest loyale van alle marionetten die in Irak zijn gecreëerd, en toch tarten zij de belangen van de VS bij een dergelijke cruciale beslissing. Shiitische groepen hebben onlangs hetzelfde gedaan. En wat als de Koerden dat ook gaan doen? Voor de invasiemacht in Irak wordt het met de dag problematischer om haar aanwezigheid in Irak te legitimeren.
Om de Regeringsraad van Irak te kalmeren hield Paul Bremer, de door de VS aangewezen bestuurder van Irak, een toespraak. Daarin sprak hij over de Turkse aanwezigheid op het Arabische schiereiland in de Ottomaanse periode, waarbij hij de Turken betitelde als "kolonisten". In reactie daarop, (28 oktober jl.), noemde Abdullah Gul, de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, het huidige optreden van de VS in Irak een "bezetting". Een bewering die in alle betekenissen van het woord juist is.
Op dit moment zijn de VS niet in een positie om richting te kunnen geven aan de Turkse politiek. Terwijl het Turkse kapitalisme aan niets méér behoefte heeft dan aan sturing door de VS. Zij hebben gezamenlijk besloten om de stationering van Turkse troepen in Irak toe te staan, om de invasiemachten aldaar te ondersteunen. Als de VS hun eisen nu laten varen, wat kan het Turkse kapitalisme dan met een dergelijk besluit? Moet het zich tot de Turkse bevolking wenden en de VS aanklagen, terwijl de bevolking al vanaf het begin zeer duidelijk tegen de beslissing was?
De VS zijn verstrikt in een moment van aarzeling. De zaken lopen voor hen niet naar wens in Irak. Niemand schijnt te weten hoe lang deze aarzeling zal voortduren. Wat in Turkije in ieder geval zal gebeuren, los van de uiteindelijke beslissing van de VS over stationering van Turkse troepen in Irak, is dat zowel het leger als de AKP (de regerende partij) een kortdurende maar intense paniek doormaken. Nadat ze zoveel oorlogspropaganda hebben gemaakt zullen zowel het leger, de AKP als de marionettenmedia een groot deel van hun prestige verliezen, als de VS de eis voor een Turkse troepenmacht laten vallen en doorgaan met negatieve verhalen vertellen over Turkije om de collaborateurs in Irak te kalmeren. En er zal zich iets geks voordoen: de Turkse collaborateurs zullen tijdelijk anti-Amerikaans worden. Niet dat dit iets te betekenen heeft voor de langere termijn, het zal niets meer zijn dan weer een tragikomische uitzondering op de regel.
Deze 'tijdelijke periodes van aarzeling' leiden tot versterking van de communisten en de progressieve beweging in Turkije krijgt de ruimte om zich te ontwikkelen. Eén van de belangrijkste ontwikkelingen in de maand oktober van dit jaar is de oprichting van de 'Comités tegen de Bezetting' door de Communistische Partij van Turkije (TKP). Daarbij werd duidelijk dat een groot aantal mensen al 'klaarstond' om 'georganiseerd' te worden. Op 26oktober jl. organiseerden de Comités hun eerste demonstratie in Ankara, waaraan 5.000 mensen meededen en hun solidariteit toonden met het Iraakse volk.
Vertaling J.Bernaven.