ABVAKABO zwicht voor chantage kabinet

Bestuur ABVAKABO ontbreekt het aan moed en strijdbaarheid

Guus van Huygenvoort  

Aan strijdbaarheid en opzwepende speeches (van onder meer Guus van Huygenvoort) heeft het niet gelegen, maar de FNV-top wil geen confrontatie, maar 'doorpolderen'.
Foto's Manifest  

Van een correspondent

Door het referendum neutraal i.p.v. negatief aan de leden voor te leggen heeft het bestuur de actiebereidheid en strijdbaarheid van de leden tegen het najaarsakkoord de kop ingedrukt, aldus Gerrie Geldhof, woordvoerder van de Amsterdamse ABVAKABO.

De leden die de laatste weken in o.a. het openbaar vervoer de spits afbeten voelen zich opnieuw in de kou staan. Reeds in de bondsraadvergadering van september werd dit onbehagen aan de hand van het debacle van de WAO-demonstratie in Den Haag, waar toen een half miljoen mensen te hoop liep tegen de aantasting van de WAO, geuit. De FNV zag dit als het hoogtepunt van verzet en deed er vervolgens niets mee.

Polderen

ABVAKABO-voorzitter Guus van Huygenvoort zei in september "dat de afloop van de WAO-demonstratie (die enige jaren geleden zonder resultaat bleven, red. M.) eens maar nooit weer was" en riep op tot werkonderbrekingen, een hete herfst en zelfs winter. Eerlijkheidshalve was Guus de eerste voorzitter die opriep tot acties. Collega's als Lodewijk de Waal en nog sterker Doekle Terpstra van het CNV deden het al in hun broek bij het woord werkonderbreking, laat staan stakingen. Twintig jaar 'polderen' heeft grote mestsporen nagelaten in de vakbonden. Immers de top van de bond 'regelde' wel wat in de Sociaal Economische Raad (in 1946 opgericht en uniek in Europa). Het contact met de achterban brokkelt daarom steeds meer af, dat getuigt ook de eindeloze discussie over de nieuwe afdelingsstructuur in de ABVAKABO.

Laakbaar

In de bondsraad werd van verschillende kanten de strategie van de vakbondsleidingen tegen de regeringsplannen zeer laakbaar genoemd. De verwijten waren niet van de lucht. Zo werd er opgemerkt dat "er meer bereikt had kunnen worden met harde acties in plaats van aan de onderhandelingstafel" en dat "de communicatie met gewone leden tijdens de voorbereidingsacties in verschillende steden slecht verlopen is". "De acties waren pas net van de grond gekomen", was een andere kritiek, waarbij ook werd gesteld dat de "mentaliteit van bestuur en vrijgestelden alleen op overleg gericht is". Dit leidde ertoe dat "de FNV-onderhandelaars de handdoek uit gemak in de ring gooiden".

Keer het Tij

Secretaris Ronald Paping zette de plussen op een rij en opende met: "dat dit rottige kabinetsbeleid niet betekent dat dit najaarsakkoord groen licht betekent voor de regering Balkenende". In dit verband riep hij de leden in FNV-verband op om 18 december de lokale acties van Keer het Tij te steunen.

"De reden voor de twee jaar loonbevriezing is", volgens hem, "dat de economie in een hardnekkige dip zit met een negatieve groei in het tweede kwartaal en de daarmee samenhangende sterke werkloosheidstoename in 2002 en 2003. De internationale concurrentiepositie verminderde met 25 procent". Paping verwees naar de secundaire arbeidsvoorwaarden waar 4 procent te verdelen valt. Werkgevers i.p.v. werknemers zouden meer pensioen- en ziektekostenpremies moeten gaan betalen. Verder kan de inkomenskant worden opgekrikt door een eenmalige beloning in centen i.p.v. procenten. Bijvoorbeeld de 450 euro, zoals door E. Merlijn, bestuurster ABVAKABO, onlangs is voorgesteld.

Paping merkte op dat "m.b.t. de solidariteit met de minder draagkrachtigenmet mate iets bereikt zou zijn", hetgeen een interruptie uit de zaal opleverde: "het kabinet had juist de minima met 150 miljoen volgend jaar gekort".

Plussen en minnen

Naast de plussen van het najaarsakkoord, zoals de VUT en het prepensioen een jaar later in te voeren tegen een vaag levensloopbaanplaatje en het kostwinnerschap in de WAO voorlopig niet in te voeren, staan de minnen zoals Gerrie Geldhof dit uitdrukte:

In veel afdelingsvergaderingen van de ABVAKABO liepen de emoties hoog op en waren de tegenstemmers in de meerderheid. Desondanks respecteert men de ledenraadpleging, al verdient deze zeker geen schoonheidsprijs. Het ondermijnt de vakbondsdemocratie volgens sommige leden. Daarnaast was de stemverhouding in de bondsraad absoluut geen afspiegeling van het aantal nee-stemmers. Op termijn zullen de tegenstellingen in de bonden groter worden en tot radicalisering leiden, zeker als de 19 miljard euro bezuinigingen op het maatschappelijk leven, die iedere werknemer en uitkeringsgerechtigde treffen, door gaan werken. De voorzitter riep de bondsraad op de nee-stemmers te respecteren en hen te bedanken voor hun grote actiebereidheid. Zonder deze acties was het kabinet niet met de plussen gekomen, aldus Guus van Huygenvoort.