|
Wat doe je als je een lastig parlementslid hebt die niet uit zichzelf wil opstappen? Dat is nogal eenvoudig, je verzint een monsterachtige leugen, meldt die aan de pers en die doet de rest. Wat nu als er nog onafhankelijke media zijn die aantonen dat het om een leugen gaat? Nog steeds simpel, je zoekt een onwelgevallige uitspraak van het parlementslid en blaast die buiten proportioneel op.
Dat is zo ongeveer wat George Galloway overkwam. Eind oktober werd George Galloway door Labour geroyeerd. Op zich is dat nauwelijks verrassend want het hing allang in de lucht. Tijdens de tweede Golfoorlog werd Galloway er immers van beschuldigd dat hij geld zou hebben aangenomen van Saddam Hoessein om zo het Britse leger te ondermijnen. Dit verhaal was dan gebaseerd op een brief die toevallig in het dossier van MI5 (Britse geheime dienst) zat. Britse journalisten bevestigden dit aan de hand van een andere brief die miraculeus uit een brandend Iraaks ministerie was gered (het redden van belangrijke kunstwerken, geld en andere waardevolle dossiers bleek niet zo belangrijk, dat ging namelijk allemaal verloren). Dat is natuurlijk heulen met de vijand en dus werd Galloway op non-actief gesteld.
De uiteindelijke beschuldiging luidde dan ook: het aanzetten van Britse soldaten tot hwt uitvoeren van illegale (!) orders, het oproepen van Iraakse troepen om tegen het Britse leger te vechten en het actief ondersteunen van niet-Labour parlementsleden die tegen de oorlog waren. Dat zijn nogal magere gronden om iemand te royeren, maar ja als je niets anders hebt moet je toch wat.
Daarbij moet overigens opnieuw de rol van de media niet worden vergeten. De dagbladen van de ultra-reactionair Rupert Murdoch, met name de Daily Telegraph, hebben de afgelopen maanden een niet aflatende haatcampagne gevoerd tegen Galloway, waarbij niet de waarheid een rol speelde, maar de visie van Murdoch. Zoals bekend ziet Murdoch Galloway als een gevaarlijke communist.
Volgens de woordvoerder van Labour, Eddie Morgan, ging het bij de uitsluiting van Galloway niet om zijn standpunt tegen de oorlog. Doorslaggevend was zijn oproep aan Irakezen om zich te verzetten tegen de bezetters (waaronder dus Britten).
Binnen en buiten Labour is geschokt gereageerd op het royement. Galloway zelf heeft altijd aangegeven binnen Labour te willen blijven maar nam het allemaal nogal laconiek op. "Ze zijn nog niet van me af. Ik zal blijven opkomen voor mijn idealen, binnen of buiten Labour, binnen of buiten het parlement", zei Galloway in een interview met de Arabische televisiezender Al Jazeera.
Mede Labour-parlemetslid, Jeremy Corbyn, reageerde eveneens geschokt. Hij noemde het ongelooflijk dat zijn partij zo laag had kunnen zinken doormensen te royeren op zulke dubieuze gronden, in een proces dat meer op een showproces leek dan op een echt proces. Ook Tony Benn kwam op voor Galloway. Tijdens het proces liet hij weten dat de acties van Galloway Labour niet in gevaar hadden gebracht.
Voorlopig zal hij in ieder geval aanblijven want parlementsleden in Groot-Brittannië worden op persoon gekozen en niet op partij. Naar verwachting zal hij ook als onafhankelijke meedoen aan de volgende parlementsverkiezing. Bovendien liet Galloway al doorschemeren mee te willen doen aan de Europese verkiezingen van volgend jaar.
Galloway maakt zeker een kans van slagen in zijn kiesdistrict Glasgow Kelvin, waarvoor hij al 16 jaar lang in het parlement zit. Een hele prestatie voor een linkse Labour-kandidaat die Lenin en Castro onder zijn helden rekent. Reacties uit Glasgow doen in ieder geval vermoeden dat Galloway een grote kans maakt. Binnen de in Glasgow zeer populaire SSP (Scottish Socialist Party) wordt er daarom al over gesproken bij de volgende verkiezingen geen eigen kandidaat naar voren te schuiven, maar steun te verlenen aan Galloway.
Een ding is zeker, hoewel Blair er steeds meer in slaagt linkse Labour-leden uit de partij te verwijderen lost dat zijn problemen niet op. De Britten pikken het niet dat Blair zo maar mensen uit de partij zet. Ken Livingston en Dennis Canavan hebben al bewezen dat de kiezers zich niet laten dicteren door Blair en zijn vriendjes. Galloway heeft dus zeker gelijk: Labour is nog lang niet van hem af.
Bronnen: Scottish Socialist Voice, Marxist-Leninist-list