Weg met Israël's Apartheidsmuur

 

Door Wim Lankamp(*)

Ruim drie jaar al zijn de Palestijnen opnieuw in opstand tegen Israël's nu ruim 36 jaar durende bezettingspolitiek. Die tweede Intifada kostte aan Palestijnse kant zo'n 2500 doden en 25.000 gewonden. Israël voert zijn bezettingspolitiek immer met zeer grof geweld uit. We kennen Israël via zijn bulldozers, helicopters, F16's, scherpschutters, betonblokken in allerlei soorten en maten en regeringsdiscussies over wie te verwijderen. Dit alles zorgt voor opgeblazen huizen en flatgebouwen, bombardementen, uitgaansverboden en vele executies.

Veel komt te weinig in beeld want op waarnemers zoals van de ISM en op journalisten wordt door het Israëlische leger geschoten. De film "In the line of fire" toonde de arbeidsomstandigheden van journalisten op de IDFA en tv. Toch kennen we de jarenlange schendingen van het volkenrecht en van mensenrechten door vele rapporten goed. Vooral ook de armoede is bekend: FNV en Amnesty rapporteerden daar recentelijk over. Meermalen had Amnesty het trouwens ook over Israëlische oorlogsmisdaden. Israëlische staatsterreur blijkt onbestraft te blijven zoals al viel te leren uit de Libanon-oorlog in 1982 onder leiding van Sharon [onbestrafte massamoord in Sabra en Shatila]. De internationale gemeenschap staat erbij en kijkt ernaar. Nederland doet daar helaas aan mee.

We weten dat de in 1967 bezette gebieden slechts 22 procent zijn van het historische Palestina, het oude mandaatgebied. Binnen die bezette gebieden bouwt Israël nu sinds enige tijd een muur met als gebruikelijk doel om zoveel mogelijk Palestijns land aan de Palestijnen te ontnemen. Een groot deel van die muur is al klaar en we zien steden zoals Kalkilia bijna volledig omsloten worden. De contouren van het door Israël beoogde ommuurde reservaat voor de Palestijnen worden duidelijk; we zien enkele Bantoestan-achtige gebieden afgebakend worden binnen de bezette gebieden. Nauwelijks de helft van de bezette gebieden resteert zo voor de Palestijnen, zo'n tien procent van het oude mandaatgebied. Zie vooral zelf de kaart via www.stopthewall.org, die is erg onthullend. Nog onthullender is het vergelijken van die kaart met "Israël's Seven Star Settlement Plan" [Sharon's Star Wars] dat de Knesset in mei 1991 aannam. Je ziet dat oude plan van Sharon nu uitgevoerd worden.

De internationale gemeenschap heeft die muur scherp veroordeeld in een resolutie van de Algemene Vergadering van de VN op 22 oktober. De EU met Nederland steunde die veroordeling. Helaas zwakte de EU wel de mogelijkheden tot afdwinging via het internationaal gerechtshof af.

Afgelopen week, op dinsdag 4 november, overhandigden we dan ook de Tweede Kamer een petitie plus muur-dossier met het dringende verzoek ervoor te zorgen dat die resolutie wordt uitgevoerd en dat niet wordt gedoogd dat Israël opnieuw een VN-uitspraak aan zijn laars lapt.

De overhandigers waren de Palestijnse Gemeenschap in Nederland, Stop de Bezetting en het Nederlands Palestina Komitee. Israël heeft al aangekondigd zich niets aan te trekken van de resolutie en weet zich daarin gesteund door de VS. Onze regering moet dan ook in actie komen en daartoe is publieke druk erg belangrijk. Voortdurende druk van velen is onze hoop.

De muur is een schandelijke zaak die echter precies past in het Israëlisch bezettingspatroon zoals dat vanaf juni 1967 een sanctieloze praktijk is.

Vanaf dat moment zien we immers een veelvuldig veroordeeld patroon met gebieds-annexaties, verdrijving van Palestijnen, huisverwoestingen, joodse kolonisatie van nul tot nu 400.000 kolonisten, bouw van nederzettingen voor die kolonisten.

De afgelopen 10 jaar onder 'Oslo' verdubbelde Israël haar aantal kolonisten van 200.000 tot die 400.000. We zien een grove schending van de Vierde Geneefse Conventie. De Palestijnse bevolking kwam inmiddels in twee Intifada's in verzet tegen de bezetting, een verzet dat recht heeft op steun. Immers, waar onrecht is daar is verzet een plicht.

Er is vrede nodig zegt iedereen. Zoals ook Van Aartsen eens zei, toen hij nog minister van Buitenlandse Zaken was: "er kan geen vrede zijn zonder gerechtigheid". Daartoe is dan in ieder geval dit nodig zoals we als NPK grotendeels al eerder formuleerden:

  1. afbraak van "de muur", dus alle bezettingsmuren plus hekken plus andersoortige versperringen
  2. het vertrek van alle kolonisten uit bezet gebied
  3. een onmiddellijk en volledig einde van de bezetting; vertrek dus van het Israëlische leger, etcetera
  4. realisatie van het recht op terugkeer der Palestijnse vluchtelingen
  5. einde van discriminatie binnen Israël.

    Zonder deze set aan maatregelen zal het conflict voortduren.

    Daar Israël nog nooit enige intentie heeft getoond om hiervoor genoemde punten uit te voeren [strijdig immers met het politiek zionisme] zal druk van buiten nodig zijn. De muur en doorgaande kolonisatie geeft aan hoe Israël de routekaart ziet. We pleiten dan ook voor een boycot van Israël zolang het de internationale rechtsorde boycot.

    Palestina was geen land zonder volk zoals de vroege zionisten formuleerden.

    Latere zionisten namen het ontvolken ter hand - vooral tijdens de Nakba in 1948 - zoals we al wisten en afgelopen week in de film over Rabin nog eens konden zien en horen. Onze taak is het dat proces van etnische zuivering, zo heet dat nu, te stoppen.

    Waar onderdrukking is daar is recht op verzet en zelfs de plicht dat te steunen. Elk volk wil in vrijheid leven; Palestijnen zijn ook op dat punt geen uitzondering. Aan ons een duidelijke taak. Ons is ook onze regering.

    (*) Speech van Wim Lankamp tijdens actiedag op 09-11-2003 tegen de Apartheidsmuur. Wim is voorzitter van het NPK.