Mooie woorden

Normen, waarden en anticommunisme

Door Rinze Visser

Onlangs hadden we in onze gemeente de behandeling van de gemeentebegroting. Dan is het tijd voor veel mooie woorden. Want dan houden de fractievoorzitters algemene beschouwingen. Zo ook de schrijver van dit artikel, als voorzitter van de NCPN-raadsfractie.

Uiteraard komt er bij het houden van algemene beschouwingen heel wat voorbij. Dan laten communisten zich bij zo'n gelegenheid ook niet onbetuigd in het geven van hun mening over de gang van zaken. Het beleid van dit kabinet met zijn asociale afbraakpolitiek en zijn aanhang in de gemeenteraad wordt dan flink de oren gewassen. Toen daarbij ook de wijze waarop deze regering, en in het bijzonder het CDA, het belang van normen en waarden naar voren brengt, werd gehekeld, kwam daar nogal wat commentaar op. Vooral het nu volgende citaat moest het ontgelden: "Het zijn vaak de grootste critici van egoïsme, van onfatsoen, van asociaal gedrag, die er nu juist alle belang bij hebben dat burgers zich zo gedragen. Want dát is de instelling die past bij die vorm van kapitalisme waarin het systeem is ontdaan van alle sociale elementen. En dát is de samenleving zoals zij zich wensen".

Het afkeurend commentaar op deze zienswijze kwam met name van die partijen met de 'c' van christelijk in hun naam. Hun voorlieden en daarmee ook henzelf beschuldigen van hypocrisie en leugenachtigheid - want daar komt het op neer - schoot hen in het verkeerde keelgat. Nu doen de tegenwoordige politici, professoren en handelsreizigers in normen en waarden het voorkomen alsof een onbaatzuchtige, fatsoenlijke en sociale politiek ernstig wordt bebemoeilijkt door een om zich heengrijpend egoïstisch, onfatsoenlijk en asociaal gedrag van het volk. Zij moéten wel, want het draagvlak voor solidariteit schrompelt ineen...

Het zal niet lang meer duren eer de eerste geleerde opstaat en openlijk beweert dat het gedrag van het 'gewone volk' een negatieve invloed heeft op het gedrag van de elites... Nee, dames en heren van de christelijk-liberale politiek, het is niét de werkloze die, om thuis de tent draaiend te houden voor vijftig euro zwart klust, die de geesten van de grote miljoenengraaiers zodanig beïnvloedt dat zij nog meer miljoenen eisen! Dezelfde graaiers die met hun reorganisaties en hebzucht van werkenden werklozen maken en dan ook nog de gore moed hebben werklozen als profiterende nietsnutten te zien!

Wildwestkapitalisme

Dames en heren, nogmaals: zij die streven naar een naakt wildwestkapitalisme hebben zeker geen belang bij een volk met een voorbeeldige sociale instelling, met een groot gevoel voor saamhorigheid (geen verdeelde arbeidersbevolking!); zij hebben geen belang bij een volk dat massaal oude vrouwtjes helpt oversteken, om maar eens een balkenendiaans voorbeeld te noemen! Want mensen die in het dagelijks leven met hun hele wezen demonstreren wat voor anderen over te hebben, die gruwen ook van die asociale maatregelen, die kunnen het ook niet verkroppen dat oude mensen door het regeringsbeleid in zorginstellingen dreigen te verkommeren. Die kunnen het ook niet verdragen dat er op zieke mensen wordt bezuinigd, dat op solidariteit gebaseerde wetten worden ontmanteld!

Want mensen die solidariteit een belangrijke waarde vinden, zouden wel eens massaal de koppen bij elkaar kunnen steken en het, dames en heren, de door u zo aanbeden christelijk-liberale leiders en grootkapitalisten heel moeilijk kunnen gaan maken! En, dáárom, dames en heren, bent u anticommunist en antisocialist! Want communisten willen nu juist die solidariteit en al die bij u zo beroemde normen en waarden hooghouden en aanwakkeren. En dat isniet in het belang van uw politiek.

Ideologische veren

Als dan tijdens zo'n vergadering een christenpoliticus zegt dat het communisme het ook niet heeft kunnen maken, een sociaal-democratische volksvertegenwoordiger het communisme geschiedenis vindt - voorgoed voorbij dus - dan gaat het over hetzelfde.

Maar ook dit: als communisme voorgoed voorbij is, dan is dat ook voor de sociaal-democraten een vrijbrief om alle nog enigszins sociale standpunten - ideologische veren..! - af te schudden en het naakte, gedesocialiseerde kapitalisme als onvermijdelijk op zich af te zien komen. Dan is de totale afbraak niet te keren en verzet niet alleen zinloos maar ook tegennatuurlijk. Al enige jaren krijg ik in een dorpssupermarkt een foldertje aangereikt van een christelijke voedselhulporganisatie. De tekst is ieder jaar dezelfde en begint zo: "Na het communisme is er voor veel mensen in Oost-Europa niets verbeterd (...)". Die zin is de waarheid. Maar, als er had gestaan dat na het communisme er voor weinig mensen veel verbeterd is en voor veel mensen veel verslechterd, dan was de waarheid heel wat beter weergegeven. Ook als we er vanuit gaan dat er nogal wat mensen zijn die vanuit echt gemeende bewogenheid hier geld of goederen voor geven, dan kan er - politiek gezien - toch maar één conclusie zijn: ook hier tracht men communisme tegen te houden en te bestrijden.

Wat hebben de kritiek op de communistische visie met betrekking tot de normen en waardendiscussie en het verklaren van het communisme tot niet meer dan geschiedenis en voedselhulp aan Oost-Europa, nu gemeen? Angst voor oplevende communistische invloed! Want een politieke visie die, zelfs in een periode van zwakte, zóveel angst inboezemt, ontdekt in haar zwakte haar kracht.

Want bij alle gewetensvragen met betrekking tot sociale keuzen speelt min of meer de communistische visie op de wereld en de mensheid een rol! En dat, ondanks de vaak publieke vijandige houding!