|
|
Het is zaterdagmiddag en zoals gebruikelijk bezoek ik mijn bijna 90-jarige moeder in het verzorgingshuis (Ook o.a. om de te wassen bovenkleding op te halen en kleine benodigdheden te kopen die ze zelf niet meer kan halen, of om de ramen te lappen. Dat valt buiten de 'verzorging' van het huis!). Binnengekomen valt mijn oog gelijk op de aankondiging voor acties van de ABVAKABO FNV tegen het kabinetsbeleid.
Actieve kaderleden onder de bejaardenverzorgsters hebben in felle bewoordingen duidelijk gemaakt waar ze voor staan. Geen verdere afbraak van de zorg! In het kleinschalige verzorgingshuis waar mijn moeder woont in Alphen aan den Rijn sprak ik onlangs met de locatiemanager. Het was tijdens het 1-jarig bestaan van het intieme activiteitencentrum genaamd 'de Huiskamer'. Ik vroeg hem gelijk in welke vorm het tehuis volgend jaar getroffen zal worden door het huidige kabinetsbeleid. "Gelukkig hebben wij de kans gehad om groot onderhoud zoals schilderwerk dit jaar te kunnen laten uitvoeren en nog wat verdere investeringen, zodat we volgend jaar (2004) niet direct op personeel hoeven te bezuinigen. Door samenwerking en fusie zijn we min of meer in staat het hoofd boven water te houden. Maar bij andere verzorgingshuizen, vooral de grotere, is het totaal anders," zo verzekerde hij me. "Of wij in de toekomst zelf nog de zorg kunnen krijgen zoals deze?" Zo vroeg hij zich af.
Waar verder niet of nauwelijks over gesproken wordt is de al jarenlange schandalig lage beloning van mensen werkzaam in de zorg. Alleen door allerlei toeslagen (weekend en avonddiensten) komt er een bescheiden verbetering in het salaris. Wanneer ik 's avonds afscheid van mijn moeder neem blijkt al snel hoe schrijnend de situatie zelfs in dit kleine tehuis is. Er loopt één verzorgster voor de avond/nacht die al die hulpbehoevende mensen langs moet en ze vaak moet uitkleden en in bed stoppen enz. Veel mensen moeten op hun beurt wachten. Er hoeft maar iets ernstigs te gebeuren (beroerte ed.) en de zaak kan uit de hand lopen. Tijdens haar ronde wordt ze in de kamer van mijn moeder al weer opgepiept door de centrale: er schijnt een mevrouw gevallen te zijn, er moet iemand komen...