De sociale omstandigheden in Nederland worden er voor het grootste deel van de Nederlandse bevolking, voorzichtig uitgedrukt, niet beter op, eerder belabberder. Er is door het ondernemerskabinet, met medewerking van zogenaamde sociale partners, helaas inclusief de vakbeweging, een tweejarige loonstop ingevoerd.
Loonstop betekent echter ook twee jaar geen verhoging van de uitkeringen, terwijl de huursubsidie wordt verlaagd, overheidsbelastingen (rijk, provincie en gemeente) schrikbarend stijgen. Niet voor niets namen de schulden sinds 2000 met zo'n 20 procent toe. Volgens sommige cijfers zal de koopkracht voor de minima tot 8 procent kunnen dalen, terwijl de rijken er 5 procent op vooruit zullen gaan in 2004!
Dit betekent dat deze groep mensen, evenals een groot aantal mensen met een WAO-uitkering, twee jaar lang met enorme tekorten moeten zien te leven. Nu al weten deze groepen vaak niet hoe ze de maand moeten doorkomen. Voor de komende jaren wordt het voor deze bevolkingsgroepen dus echt onmogelijk om te kunnen rondkomen. Terwijl de rijken er 5 procent in koopkracht op vooruit zullen gaan.
Deze mensen zijn voor de zoveelste keer de dupe van het Nederlandse neoliberale afbraakbeleid. Vanaf de periode Colijn in de dertiger jaren tot nu wordt met de regelmaat van de klok hun levenspeil aangetast. Alles wat door harde strijd werd verkregen dreigt steeds opnieuw te worden afgebroken.
De huidige slachtoffers van het neoliberale graaibeleid zijn mensen die in de dertiger jaren van de vorige eeuw niets anders dan armoede hebben gekend, daarna vijf ellendige oorlogsjaren hebben meegemaakt en na de oorlog keihard moesten sappelen voor de wederopbouw van het land. Na een korte periode van relatieve welvaart wordt er weer drastisch op hun levenspeil bezuinigd en is armoe weer troef.
Ook voor de jongeren onder ons wordt het niet beter. Studeren wordt(is) onbetaalbaar als je ouders geen geld hebben, dus onderwijs is alleen weggelegd voor kinderen met rijke ouders.
Werk voor ouderen is er nauwelijks, desondanks wil de overheid dat mensen gaan solliciteren en genoegen nemen met een lagere beloning.
Ondanks dat mensen veelal buiten hun schuld werkloos zijn wil de VVD, als ondernemerspartij, ook nog eens beknotten op de WW-rechten, die in het verleden door harde strijd zijn bevochten.
Het zou de vakbonden niet ontsieren om in het sociaal overleg met het kabinet de loonstop ongedaan te maken, nu de regering nog verder wil bezuinigen op de rechten die de werkenden nu nog hebben.
Zo zie je maar weer hoe waar het gezegde is: als je de multinationals een vinger geeft, gaan ze net zolang door tot ze de hele hand hebben.