|
Eindelijk is er meer duidelijkheid gekomen. De nieuwe voorzitter van de regerende Pasok was nog maar net verkozen via een hoogst ongebruikelijke procedure: eerst werd hij tot leider aangesteld, toen werd er hals over kop een partijcongres georganiseerd en daarna mocht er nog op hem gestemd worden. Een andere kandidaat was er niet.
Twee raszuivere neoliberale politici (voormalige ministers) van de 'centrum-rechtse' Nea Dimokratia, ware goeroes van een onverbloemd neoliberalisme, zagen de tijd rijp om over te stappen naar de 'centrum-linkse' Pasok. Kennelijk vinden zij de kersverse socialistisch neoliberale voorzitter van de regeringspartij, Jorgos Papandreou, een betere manager van de Griekse kapitalistische belangen dan de leider van de 'oppositionele' Nea Dimokratia, Karamanlis, die sociaal neoliberalisme met een menselijk gezicht predikt. Deze laatste klaagde nog wel, dat de Pasok de begrippen en het politieke taalgebruik van zijn partij kopieert....
Deze 'overstapkoorts' van vlak voor de verkiezingen (op 7 maart a.s.) was de laatste jaren al voorafgegaan door sprongetjes van iets minder opvallende gevallen (soms zonder KKE-verleden, soms met) naar overwegend Pasok, maar ook naar de Nea Dimokratia, meestal via de Synaspismos, als het voormalige communisten betrof.
Het leuke is, dat iedereen zich centrum-links noemt en kennelijk niemand zich als centrum-rechts durft te beschrijven. Terwijl de Pasok zich nog steeds socialistisch noemt, maar tevens steeds rauwere neoliberale taal uitslaat, toont de traditioneel rechtse Nea Dimokratia zich nu ontroerd bij het uitspreken al van het woord 'arbeidersklasse'...
Een van beide goeroes van het neoliberalisme werd door een journalist gevraagd, wanneer hij van mening veranderd was, dat hij naar de Pasok opschoof. Het antwoord was, dat hij helemaal niet van mening veranderd was, maar dat de politieke partijen opgeschoven waren! De Pasok (= Panhelleense Socialistische Beweging) profileert zich inderdaad steeds onverbloemder als neoliberaal, terwijl haar nieuwbakken voorzitter het 'communicatieve beleid van de participatieve democratie' luid door het hele land propageert. De slachtoffers van de sociale afbraak moet je wel met goede manieren tegemoetkomen, aldus deze fervente aanhanger van westerse beleefdheidsnormen.
Ook vanuit de Synaspismos (zie boven) was het overstappen al veel eerder begonnen. Deze partij van vernieuwende moderniserende 'linkse' rakkers werd in 1991 niet alleen een reservoir voor bij de KKE weggelopen 'communisten', maar ook een ware kweek voor de sociaal-democratie en nu deze liberaal is geworden is er dus in haar gelederen ruimte geschapen voor traditioneel rechts en opportunistisch links. Ze komen elkaar nu allemaal in de Pasok tegen.
Wijzend op de verloedering van het Griekse politieke leven met ernstige gevolgen voor de democratische rechten van het volk, leggen zij de nadruk op het feit dat zowel de nieuwkomers van linkse als van rechtse (en zelfs ultrarechtse) huize, die allang bij hun partijen in diskrediet waren geraakt, al min of meer de klas uitgestuurd waren. De Pasok zou dus in wezen een soort politiek afval opnemen. Voorts wordt het hele politieke leven in steeds conservatievere richting gedreven via de commercialisering van elk sociaal goed in een stelselmatig afbraakproces van de democratie.
Beweging dus in Griekenland's burgerlijke partijen. Er zou geen scheidslijn meer zijn tussen politiek links en rechts, dat is uit de mode, maar tussen nieuw en anachronistisch. En dat de KKE door alle anderen anachronistisch genoemd wordt, hoeft geen betoog. Ook de leuze 'Amerikanen, moordenaars der volkeren' (veel gebezigd tijdens betogingen) is nationalistisch, volgens een van de 'linkse' overlopers.
Wat dit laatste betreft, blijven de Grieken een 'anachronistisch' volk. Als Papandreou erin zou slagen premier te worden op 7 maart, dan heeft het meest anti-Amerikaanse volk van Europa de meest Amerikaans gezinde premier!
Toch zijn veel Grieken boos en verward. Geen wonder gezien de bovengenoemde stoelendans. Steeds meer mensen, die op de Pasok stemden vanwege het antirechtse profiel, weten het niet meer. Maar het gaat erom, dat die boosheid van een groter wordend deel van de bevolking een rode boosheid wordt. Misschien is eindelijk het uur voor verantwoordelijk en bewust stemgedrag aangebroken?