KKE-voorzitter Aleka Paparika brengt haar stem uit (Foto Rizospastis/KKE).
KKE-voorzitter Aleka Paparika brengt haar stem uit (Foto Rizospastis/KKE). |
Misschien zijn er mensen die denken dat het socialisme verloren heeft bij de Griekse verkiezingen van 7 maart jongstleden. Na jarenlang kabinetten van de, een neoliberale politiek volgende, maar zich hardnekkig socialistisch noemende, PASOK, is de keus gunstig uitgevallen voor de traditioneel rechtse, maar zich met socialistische gevoeligheden presenterende Nea Dimokratia.
Ondanks de winst, die de KKE (Communistische Partij) boekte met 1 zetel erbij (van 11 op 12), in het 300 zetels tellende Parlement (de zetelverdeling is niet proportioneel), met 57.119 nieuwe stemmen en een percentage van 5,9 procent, is het toch niet gelukt het zogeheten tweepartijenstelsel een serieuze klap te geven. Het gros van de kiezers blijft op het grote machtsblok van de beide gevestigde partijen stemmen, hetgeen op het eerste gezicht het veiligste lijkt. Wel blijkt uit opiniepeilingen dat steeds meer mensen geloven dat er geen wezenlijk verschil tussen beide is. Misschien, dat dit het ook wat makkelijker maakt om de een met de ander te 'straffen.' Slijtage speelde ook mee, want de PASOK was al sinds 1981 aan de macht met als enige onderbreking de periode 1990-93.
De kiezer verbindt zijn problemen niet met de onderliggende oorzaak, het sociaal-economische systeem (kapitalisme), dat door beide groten beleden wordt, en zoekt paradoxaal de oplossing voor zijn problemen bij diegenen die ze juist veroorzaken.
Een voorbeeld: in de ontmoetingen met mensen krijgen communisten vaak alle sympathie, maar ook wel eens de vraag 'heb je een baan voor me?' In het sociaal-economische systeem, dat de KKE voorstelt, zijn er geen werkloosheids- en andere bestaansproblemen. Maar dat ligt te ver weg en dan heet het weer 'jullie zijn zo klein, wat kun je nou doen?'
Een heel grote establishmentspartij lijkt zoiets makkelijker te kunnen realiseren. Het netwerk van beloftes, vriendjespolitiek, omkoperij en volksverlakkerij is dan ook enorm en groeit naarmate de marge om de beloftes waar te maken steeds kleiner wordt vanwege de aan het kapitalisme inherente sociaal-economische tegenstellingen. Op een gegeven moment wordt het alternatief, dat de communisten voorstaan, steeds meer een bestaansnoodzaak en dit steeds meer mensen laten inzien is nou de kunst.
Aardig om te weten is dat de zes lijsten, die zichzelf tot antikapitalistisch revolutionair links rekenen en zeker een zeer maatschappijkritisch kiezerspubliek vertegenwoordigen, gestegen zijn en alles bij elkaar toch zo'n 39.000 stemmen in de wacht sleepten.
Een van de leidende figuren van de reformistische Synaspismos gaf officieel toe na de verkiezingen: "De KKE zou de 7 procent gepasseerd zijn, als de Synaspismos er niet geweest was om dit te verhinderen." Waarmee hij meteen - zij het ook indirect - de bestaansreden van zijn partij aanduidde. Ze hebben ook echt hun best gedaan, flink gesteund door de massamedia!
De kersvers regerende Nea Dimokratia heeft ondertussen de onaangenaamste maatregelen op economisch gebied uitgesteld tot het najaar en zet hard neoliberaal even op een 'zacht' pitje om te voorkomen, dat dit haar spoedig politiek duur zou komen te staan.
Wel is de NAVO uitgenodigd om het land te komen beschermen tegen terrorisme binnen het kader van de Olympische Spelen. Dat was nog een plan van de vorige ('socialistische') regering. En de eerste Grieks/Amerikaanse militaire oefening voor de Olympische veiligheid heet... 'Het schild van Herakles!'