Referendum aan beide zijden van Cyprus

Cypriotische politici bijeen. Linksboven staat hun bewaker.

In Bürgenstock, in de Zwitserse Alpen, hebben besprekingen plaatsgevonden over het 'Plan Annan'. Ter afronding van deze besprekingen vond op 31 maart jongstleden een persconferentie plaats. Daar werd de definitieve versie van het Plan Annan gepresenteerd aan vertegenwoordigers van zowel het Griekse als het Turkse deel van Cyprus.

Als volgende stap in het proces wordt het Plan Annan op 24 april door middel van een referendum voorgelegd aan beide bevolkingsgroepen van het eiland. Vervolgens zal op 1 mei van dit jaar Cyprus toetreden als lid van de Europese Unie, ongeacht de uitkomst van de referenda, dus ongeacht of de bevolking het Annan Plan accepteert of niet. Dit nieuwe lidmaatschap brengt voor de EU niet alleen expansie richting het Oosten, maar hiermee krijgt de EU ook een stuk land van grote militair-strategische waarde, dat reikt tot in het hart van het Midden-Oosten. De beslissing om lid te worden van de EU is lang geleden reeds genomen door de Griekse Cyprioten, die dit hebben besloten voor de totale bevolking van Cyprus. In dat opzicht is het Annan Plan slechts een poging van het imperialisme om meer controle te krijgen over het eenwordingsproces van Cyprus, voorafgaand aan de toetreding tot de EU.

'Ja' aan beide zijden betekent een overwinning voor het imperialisme

Zoals gezegd zullen de referenda geen doorslaggevende rol spelen met betrekking tot de toetreding van Cyprus tot de EU. De uitkomsten echter, zegt de bevolking 'ja' of 'nee' tegen het Plan Annan, zijn van het grootste belang voor zowel het imperialisme als voor de werkende klasse in de regio.

Als de bevolking van beide delen van het eiland 'ja' zegt tegen het plan betekent dit in de eerste plaats dat de gehele Cypriotische problematiek wordt teruggebracht tot slechts een conflict tussen de Griekse en Turkse bevolking. Het accepteren van het plan betekent namelijk dat het imperialisme altijd aanwezig zal zijn op het eiland, om de twee bevolkingsgroepen tegen elkaar 'te beschermen' (en hen tegen elkaar op te zetten als het imperialisme dat nodig acht).

Dat na 1 mei het merendeel van de landbouw vernietigd zal worden door EU-regelgeving, de meeste staatsbedrijven geprivatiseerd zullen worden, de sociale zekerheid kapotgemaakt zal worden en, misschien wel het belangrijkste, dat Cyprus gebruikt zal worden als een van de grootste arsenalen in het Midden-Oosten voor het imperialisme, staat allemaal niet in het Annan Plan.

In de tweede plaats betekent een 'ja' als resultaat van beide referenda een succes voor de Verenigde Naties. Na een reeks van mislukkingen kunnen de VN daarmee namelijk hun prestige herwinnen, door het oplossen van een slepend probleem uit naam van het imperialisme. Tijdens de besprekingen over Cyprus heeft Kofi Annan een geheel nieuwe diplomatieke benadering geïntroduceerd voor het oplossen van zogenaamde 'etnische' problemen over de gehele wereld, in het voordeel van het imperialisme. Deze benadering zou wel eens zeer bruikbaar kunnen zijn in de huidige uitzonderlijk hiërarchische wereldorde. Volgens deze nieuwe benadering zouden de VN meer gebruikt moeten worden als een 'afdwingende' macht, in plaats van als een 'verzoenende' macht. Vooral in een periode waarin de militaire benadering om internationale problemen op te lossen faalt in Irak en Afghanistan, zal het relatief goedkope diplomatieke succes van de VN zeer gewaardeerd worden. Dit kan tevens de 'verdeel en heers'-strategie verder versterken, gezien het feitdat er genoeg potentiële etnische conflicten zijn in de oostelijke en zuidelijke delen van de wereld die aangewakkerd kunnen worden.

'Nee' tegen het Plan Annan voor een duurzame vrede in het Midden-Oosten!

Op het moment dat dit artikel geschreven werd voorspelden opiniepeilingen dat de meerderheid van de Griekse Cyprioten 'nee' zal stemmen bij het referendum, terwijl de meerderheid van de Turkse bevolking 'ja' zal stemmen. Aan beide zijden zijn de 'nee'-stemmen meer gebaseerd op nationalistische dan op anti-imperialistische motieven. Stel je eens voor dat Cyprus een appeltaart is: met behulp van het plan en de toetreding van Cyprus tot de EU krijgt het imperialisme de grootste taartpunt, slechts een hele kleine portie overlatend voor de Griekse en Turkse Cyprioten. Het is niet verwonderlijk dat de Griekse en Turkse nationalisten dan met elkaar strijden over de verdeling van die kleine portie, in plaats van zich te verweren tegen het imperialisme. Dat is tenslotte de positie die bourgeois-nationalisme inneemt.

'Nee' als resultaat van beide referenda betekent goed nieuws met betrekking tot minstens twee zaken: het imperialisme zal haar bloedige plannen in het Midden-Oosten moeten herzien en de Cypriotische bevolking zal meer tijd hebben om na te denken over de werkelijke doelen van het Plan Annan.

Hopelijk komen de Cyprioten er dan achter dat zij niet tegen elkaar beschermd hoeven te worden! Zeker niet door niet-Cyprioten! De Griekse en Turkse Cyprioten hebben geen reden om bang voor elkaar te zijn, tenzij ze toelaten dat chauvinisme hen verdeelt!

Hopelijk stoppen onze socialistische kameraden op beide delen van het eiland er dan mee te beweren dat Cyprus "te klein is om zich tegen het imperialisme te verzetten", en zullen zij zich herinneren dat Cuba ook maar een klein stukje land was voordat de Cubanen besloten tegen het imperialisme in opstand te komen!

Vertaling J. Bernaven.

Van de redactie: In de reeks artikelen van Evren Madran heeft hij eerder aandacht besteed aan de kwestie Cyprus, inclusief het 'Plan Annan', onder meer in Manifest nummer 3, 12 februari 2004, pag. 15 en in Manifest nummer 4, 26 februari 2004, pag. 14.