Onze verenigende eis

Massale 1 mei-viering in Spanje

confrontatie in Zuid-Korea

De NCPN-afdeling Brabant neemt sinds kort als uitgangspunt voor de vergadering een artikel uit Manifest. John Bergmans beet de spits af en koos voor het artikel 'Doorgaan met onze verenigende eis' uit de Manifest van 25 maart 2004. Hieronder zijn bijdrage en de reactie van de vergadering.

Waarom? Dat is natuurlijk de eerste vraag die opkomt. Waarom juist nu dit artikel uit de Manifest en niet één van de vele andere?

Tijdens de vorige vergadering werd door iemand vastgesteld dat "loonstrijd de beste strijd tegen het kapitalisme is." Daarin heeft deze persoon voor een heel groot deel gelijk maar, en daar was ik het met anderen over eens, hebben we de capaciteit om die ook te voeren? Ik moet eerlijk zijn en stellen dat ik niet precies weet wat de invloed van de NCPN op dit moment binnen de vakbeweging is. Binnen het rayon waar ik onder val is dat in ieder geval minimaal, dat weet ik uit ervaring.

En toch, als vakbondsactivist, sprak dit artikel me het meeste aan uit de Manifest van 25 maart. Waarom? Omdat in het artikel vermeld wordt: "de politiek-economische situatie zit gevangen in het Najaarsakkoord". Even verder kunnen we lezen dat het grootste deel van de achterban van de vakbonden en de werkende bevolking nog niet overtuigd is dat er een structureel geldtekort zal komen. Echter het feit dat de kosten voor levensonderhoud steeds verder stijgen, zal uiteindelijk niet meer te ontkennen zijn en dus tot handelen dwingen.

In het artikel wordt als voorbeeld aangehaald dat het aantal huisuitzettingen door huurachterstand onrustbarend toeneemt en dat er op die manier een klimaat groeit dat ook de burgerlijke media dwingt hier aandacht aan te besteden.

Vijf dagen na dit artikel in Manifest, las ik op 30 maart twee artikelen in de Volkskrant, één met als kop "Grote groep ouderen in de schulden" en nog een artikel over ouderen in de bijstand. Dat tweede artikel was een stuk uit een serie die de Volkskrant besteedt aan het thema "Houdbaarheid en rechtvaardiging van collectieve regelingen". Ik ga niet al te uitvoerig op deze twee artikelen in, maar waar het in het kort over ging, is dat de directeur van het grootste incassobureau in Nederland binnen drie jaar het aantal incasso's onder de 65-plussers zag verdriedubbelen. In 2003 vorderde zijn bureau van 36.000 ouderen een gemiddeld bedrag van zo'n 516 euro.

Let op... dit bedrag, de 600-euro-eis, komt niet zomaar uit de lucht vallen, maar is een reële eis. Wat ik ook sterk aan het artikel vind, is dat het inderdaad ook aangeeft dat de 600-euro-eis breed gevoerd kan worden. Als voorbeelden worden aangegeven: vakbeweging en sociale bewegingen, gezondheidszorg, openbaar vervoer en Irak. Persoonlijk zou ik dan meer de nadruk leggen op de kostenoverschrijding van het JFK-project. Ik onderschrijf volledig de stelling dat "de brede inzetbaarheid het mogelijk maakt een flexibele invulling te geven aan de 600-euro-eis".

Ik kon me geheel in het artikel vinden, alleen de eindconclusie stelde me enigszins teleur. Daarin wordt gesteld dat het nog niet het goede moment is om het initiatief daadwerkelijk te lanceren.

Met deze eindconclusie ben ik het niet eens. Ik wil Lenin aanhalen over wat hij schrijft in zijn boek 'De linkse stroming': "We kunnen (en moeten) het socialisme opbouwen en dan niet met gefantaseerd en niet met een door ons speciaal geschapen mensenmateriaal, maar met het materiaal dat het kapitalisme ons als erfdeel heeft achtergelaten". Lenin bedoelde in dit verband de vakbeweging, maar ik wil dat nog wel breder zien en alle maatschappelijke bewegingen waarin communisten of sympathisanten actief zijn, hierin betrekken.

Ik wil niet hard overkomen, maar propagandistisch gezien is het feit dat mensen die jaren lang gewerkt hebben om deze zogenaamde verzorgingsstaat op te bouwen en nu in armoede moeten leven, een wapen waar we de strijd mee aan kunnen gaan.

Dus niet wachten op gefantaseerd of speciaal geschapen mensenmateriaal, maar aan de bevolking duidelijk maken wat de gevolgen van Balkenende-2 voor grote groepen van onze bevolking betekent. De 600-euro-eis is een reële eis, dus daarom ... voeren die actie!