Grof geweld tegen demonstranten in Turkije op 1 mei.
Grof geweld tegen demonstranten in Turkije op 1 mei. |
De gruwelijke omstandigheden die de foto's laten zien van de Iraakse Abu Ghraib gevangenis vertonen opvallende overeenkomsten met wat de slachtoffers van de Turkse Diyarbakir gevangenis moesten doormaken, ongeveer twintig jaar geleden. In beide gevallen is gebruikgemaakt van vernedering, een zeer effectieve methode om tegen mensen in het Midden-Oosten te gebruiken. Zelfrespect is zeer belangrijk voor de volkeren in het Midden-Oosten.
Dat is de reden waarom de geschiedenis van die regio doorspekt is met verhalen die de loftrompet steken over personen die zijn gestorven om hun eer te beschermen en verhalen van personen die juist door hun eigen volk vervloekt werden omdat zij hun eer verkochten aan despoten. Het lijkt erop dat de nieuwste aanval van het imperialisme op de universele mensenrechten in het Midden-Oosten veel van dergelijke verhalen achter zich zal laten.
De bevolking in het Midden-Oosten wist al lang wat zich afspeelde in de gevangenis van de coalitietroepen, lang voordat de foto's werden gepubliceerd. Een toenemend verschijnsel in de regio is haat tegen alles wat westers is. Wraakgevoelens overheersen al in de straten. De kans om broederschap te creëren tussen de volkeren van imperialistische landen die deelnemen aan de coalitiemacht in Irak, en de volkeren in het Midden-Oosten die lijden onder de onderdrukking, neemt zienderogen af. In dat opzicht is de enige 'positieve rol' die deze foto's kunnen spelen dat ze een kans creëren voor de werkende klasse van de imperialistische landen om te ontwaken uit hun onverschilligheid en eisen dat hun zonen en dochters terugkeren uit Irak.
Aan het eind van 1950 was die vastberaden actie ondernomen: Turkije had meer dan 200 miljoen dollar aan militaire hulp ontvangen en 1.200 militaire adviseurs. Tussen 1950 en 1979 ontving het land nog eens 5,8 miljard aan officiële militaire hulp. Wapens en trainingprogramma's zorgden ervoor dat het leger, het politieapparaat en de geheime dienst van Turkije werden geïntegreerd in die van de Verenigde Staten. Tussen 1950 en 1979 werden in het kader van het Militaire Hulp Programma 19.193 Turken getraind door de VS. Lord Kinross (bekend schrijver/onderzoeker, red. M.) beweert dat een nog veel groter aantal Turkse troepen door de VS werd getraind. Alleen al in 1954 beweert de Amerikaanse Militaire Missie 30.000 technici van het Turkse leger getraind te hebben. (zie: (http://www.variant.randomstate.org/12 texts/Fernandes.html)
Het voorgaande korte citaat is bedoeld als poging om de onderliggendeoorzaken te verklaren van de overeenkomst tussen de methodes die gebruikt worden tegen de Iraakse gevangenen in de Abu Ghraib gevangenis en de Turkse en Koerdische revolutionairen in de kerkers van Diyarbakir. Het VS-imperialisme heeft letterlijk de bewakers van het Turkse kapitalisme getraind in hoe zij revolutionaire bewegingen moesten onderdrukken. Wat hielden deze trainingen in, hoe ver gingen ze? Omvatten ze ook moderne technieken voor marteling, vernedering en sabotage?
Europa als vesting van mensenrechten
Behalve in Engeland zelf hebben de mishandelingen van gevangenen in Irak door Britse troepen weinig media-aandacht gekregen in Europa. Eerst was Saddam de duivel en nu is dat Rumsfeld. Europa werd daarbij zorgvuldig 'vlekkeloos schoon' gehouden. Overal kon je in artikelen van verslaggevers lezen dat "martelingen niet bestaan in Europa!". "Wij doden geen onschuldige mensen in Europa!". Maar laten we daar eens nader bij stilstaan. Is dat de waarheid?
Zijn er geen isoleercellen in Europa waar gevangenen meedogenloos worden gemarteld en elke minuut van hun gevangenschap het risico lopen in stilte vermoord te worden? Is het niet waar dat linkse gevangenen op mysterieuze wijze zelfmoord plegen in Europese gevangenissen? Subsidieert de Europese sociaal-democratie niet terroristische, fascistische organisaties in Afrika, Azië en Zuid-Amerika, onder toezicht van de NAVO? "Italië was niet het enige land dat de operatie van 'Stay Behind', een speciale eenheid, geheim-hield. Deze operaties van speciale eenheden en organisaties omvatten heel Europa. In Frankrijk heette die eenheid 'Glaive', genoemd naar een Gladiatorenzwaard. In Oostenrijk was de naam van de eenheid 'Schwert', wat ook zwaard betekent. De betrokken organisatie in Turkije heette de 'Rode Schapen' (beter bekend als de Grijze Wolven) en in Griekenland heet de eenheid 'Schapenvel'. In Zweden heette de operatie-eenheid 'Sveaborg' en in Zwitserland werd de missie uitgevoerd onder de titel P26.
Hun taak omvatte het volgende:
En waren deze eenheden niet bedoeld om angst te creëren onder de eigen bevolking?
De propaganda van de Europese sociaal-democratie roept de volkeren van de wereld, inclusief hun eigen werkende klasse, op om vertrouwen te hebben inde EU tegenover de VS, Bush tegenover Saddam, Kerry tegenover Bush, de Wereldbank tegenover het IMF, George Soros tegenover kapitalistische monopolies, Shell tegenover milieuvervuiling, Chirac tegenover Le Pen in Frankrijk, Hitler's bewonderaar Tudjman tegenover Milosevic in Joegoslavië, de fundamentalist in burger, Erdogan, tegenover de fundamentalisten uit het Turkse leger, NAVO-invasie tegenover de Turkse invasie in Cyprus. Het zijn schijntegenstellingen. Waarom vertellen ze niet gewoon aan de arbeidersklasse dat ze op niemand anders moeten vertrouwen dan op zichzelf?
Een laatste vraag met betrekking tot Turkije, wiens bevolking tot nu toe groot vertrouwen heeft in de EU, is de volgende: wie zal de Turkse bevolking beschermen tegen de bloeddorstige brutaliteit van het Britse imperialisme, zoals bewezen door de recente foto's, als het land toetreedt tot de EU?
Vertaling J.Bernaven.