"Griekenland niet meer in het kielzog van Europa." "Griekenland nooit meer een tweedesnelheidsland." (In het Europa van de verschillende snelheden, oftewel ontwikkelingstempo's). In deze beide leuzen zit zo'n beetje de kern vervat van de propaganda ten gunste van Griekenland's lidmaatschap van de Europese Unie (EU), waarmee beide grote politieke partijen de laatste jaren schermden.
Ook in dit geval is de realiteit echter heel anders. De rapporten van de Europese Commissie geven allerminst een rooskleurig beeld van Griekenland's positie na ruim 23 jaar lidmaatschap.
Integendeel, de sociale 'wonden' blijken alleen maar dieper te zijn geworden en de plaats van het land binnen het Europese gebeuren blijkt een typisch voorbeeld van de in een kapitalistische economie heersende wet van ongelijkmatige ontwikkeling. De resultaten staan haaks op alle convergentie-theorieën.
Volgens Eurostat (Dienst Statistieken van de EU) was Griekenland voor de toetreding van de 10 nieuwe leden (op 1 mei 2004):
Het resultaat was dat de Griekse werknemer nu, ruim 23 jaar na de toetreding, 89 procent meer tijd nodig heeft dan zijn gemiddelde Europese collega om aan dezelfde goederen te komen!
Maar wat gebeurt er dan met het geld, dat via EU-pakketten Griekenland 'binnenstroomde'? Een typerend voorbeeld is de landbouw. Duizenden tonnen landbouwproducten (vooral citrusvruchten), die voor de toetreding naar de landen van de Balkan en Oosteuropa werden uitgevoerd, werden vernietigd. De ondermijning van de agrarische productie-basis van het land werd gesubsidieerd. In het Derde Communautaire Steunkader staat een bedrag van 1,8 miljard euro voor de landbouwontwikkeling. Het rapport van Eurostat voor 2002 geeft aan, dat in de 20 voorafgaande jaren 184.900 boerenbedrijven van de kaart zijn geveegd. Uiteraard de kleinste. Tegen een schaalvergroting van de boerenbedrijven kan niemand uiteraard bezwaar hebben... als dit tenminste via coöperatievorming zou verlopen zonder een enorm verlies aan arbeidsplaatsen op het platteland en de daaropvolgende stroom naar de toch al verzadigde steden. Natuurlijk zijn er wel nieuwe rijken bijgekomen en zeker niet alleen in de landbouwsector.
In 1988 bijvoorbeeld deponeerden Griekse ondernemers nog 4.841 miljard dollar in het buitenland. In de eerste helft van 1996 was dat ondertussen 14.896 miljard geworden!
Sindsdien verstrekt de 'geliberaliseerde' geldmarkt geen gegevens meer...
De KKE (Communistische Partij) roept de kiezer ertoe op bij de op handen zijnde Europese verkiezingen ongehoorzaam te stemmen tegen de volksonvriendelijke dictaten uit Brussel en niet zijn ontevredenheid te uiten door weg te blijven. Daarmee is zij in wezen de enige partij die echt voor 'Europa' is, als je de toestand onder de burgers als maatstaf neemt voor Europees welzijn en niet de belangen van het grote kapitaal. Verkiezingen plus de diverse referenda en opiniepeilingen laten al een flink aantal jaren groeiende weerstanden zien onder de bevolkingen van de lidstaten tegen wat tendentieus met 'Europa' wordt aangeduid en niet gewoon rechtstreeks Europese Unie als benaming van een regionale kapitalistische eenwording. Het tegenvoorstel van de KKE is: samenwerking van deze zich nieuw vormende ontevreden meerderheden op Europees niveau in de richting van een socialistisch Europa.