|
Met zorg hebben wij kennis genomen van het voornemen om de huren op termijn volledig vrij te geven, op voorwaarde dat de wooncorporaties een substantieel aantal nieuwe woningen bouwt. Het moet ons van het hart dat vele gehandicapten en andere minima zijn aangewezen op een laag inkomen (WAO of Bijstandsinkomen), en die nu slechts met moeite de huidige huren kunnen betalen ondanks de tegemoetkoming die wordt verstrekt in de vorm van huursubsidie. Als men kijkt naar de stapsgewijze verhogingen bovenop de inflatieaanpassingen, dan wordt het ons koud om het hart als bedacht moet worden wat er na het vrijgeven van de huren zal gaan gebeuren.
Vele mensen aan de onderkant van de inkomensladder zullen op termijn de huren niet meer op kunnen brengen, temeer omdat het voornemen bestaat om de huursubsidie af te bouwen ten faveure van de belasting op werk. Dat laatste mag dan als effect hebben dat, middels fiscale middelen, het inkomen hoger zal zijn, het effect zal echter voor gehandicapten en minima vrijwel nihil zijn.
Het spookbeeld rijst dat een onevenredig groot aantal mensen in de samenleving, en vooral zij die (zoals hiervoor omschreven) zich bevinden aan de onderkant van de inkomensladder de dupe zullen zijn van de huurliberalisatie zoals die nu wordt voorgesteld, met als eindresultaat dat velen tot huisuitzetting wegens huurschuld zullen worden "veroordeeld".
Wij mogen aannemen dat dat niet uw bedoeling kan zijn. Daarom doen wij een uiterst dringend beroep op u om instrumenten te ontwikkelen die ten doel hebben de laagste inkomensgroepen, minima en de gehandicapten, tegemoet te komen teneinde de huurontwikkeling voor hen zo te temperen dat zij niet op termijn de dupe zullen worden van voor hen onbetaalbare huren.
Wij willen u in overweging geven om de thans bestaande huursubsidie te hervormen in dier voege dat die is toegesneden op de in deze brief bedoelde groepen in de samenleving, met een maximering in de inkomenssfeer die niet per se gelijk behoeft te liggen met het criterium "modaal", maar daar ook wat onder mag liggen.
Wat echter nooit zal mogen gebeuren is, dat gehandicapten (met hun toch al bovenmatige kosten van vervoer zoals Valys en hun kosten die betrekking hebben op hun handicap en huisvesting) en minima (zoals de gebroken gezinnen en zij die na de WW in de Bijstand zijn gekomen) door het niet meer kunnen betalen van de geliberaliseerde huren, tot huisuitzetting worden veroordeeld. Het mag en kan niet zo zijn dat de zwakken in de samenleving de dupe zullen zijn van liberalisering op welk terrein ook, dus ook niet van huurliberalisering. Wonen is een onontzegbaar recht. Dat recht moet echter voor eenieder wel normaal betaalbaar blijven.
Wij dringen er bij u op aan om al die maatregelen te nemen die dat recht onaangetast laten.
R.v.d.Linden, bestuurssecretaris
Haarlem, 27 mei 2004.