|
Artikel 2 lid 3 van de afstemmingsverordening Wet Werk en Bijstand 2004 zegt over de 'gedragingen' van mensen die met de bijstand te maken hebben of kunnen krijgen: (a) het blijkgeven van tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan; (b) het niet naar vermogen trachten algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen; (c) het niet of onvoldoende nakomen van de verplichting tot gebruikmaken van geboden reïntegratie-instrumenten, waaronder begrepen het niet of onvoldoende meewerken aan een onderzoek naar de mogelijkheden tot arbeidsinschakeling, scholing of zelfstandige maatschappelijke participatie, voor zover dit niet heeft geleid tot het geen doorgang vinden of tot voortijdige beëindiging van het reïntegratietraject.
Bent u er nog? En dan lid 4. Met andere meer of minder mooie woorden wordt alles nog eens dunnetjes maar nog scherper overgedaan. Wat te zeggen van wat er staat onder (d) van dat lid: het zich zeer ernstig misdragen jegens het college en de in zijn opdracht werkende ambtenaren en medewerkers?
Dus de arbeider moet zijn of haar uiterste best doen algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen of te behouden. Toch aardig voor al die mensen die kortgeleden bij fabrieken en instellingen zonder uitzicht op ander werk en zonder zelfs maar een koperen handdruk op straat zijn gezet. De gemeente waar genoemde verordening in de gemeenteraad behandeld wordt, is zelf een sprekend voorbeeld hiervan. Maar wat is dan wel die algemeen geaccepteerde arbeid, zoals de vroede vaderen en moederen met hun ambtenaren die van de regering en de parlementsmeerderheid moeten - en vaak ook graag willen - zien? Nu gaat het niet om die vele soorten werk als zodanig. Want de uitvoerders zijn direct bereid de critici van dit beleid te beschuldigen van minachting voor ongeschoold werk, werk waar ze zelf doorgaans niet veel mee hebben. Het gaat er niet om dat het werk als zodanig algemeen als nuttig werk geaccepteerd is, maar wel om de voorwaarden en omstandigheden waaronder zulk werk gedaan wordt.
Bekend mag zijn dat een arbeider heden ten dage geen enkele zekerheid meer heeft over het wel of niet voortbestaan en/of hoe lang nog van zijn of haar baan. Wat echter nog veel te weinig doordringt is dat honderdduizenden, zo niet miljoenen werkende mensen nauwelijks nog rechten hebben. Dat er met hen gesold wordt door zich werkgever of ondernemer noemende personen. Dat zulke potentaten handig gebruikmaken van de politieke klimaatverandering, veroorzaakt door de afnemende invloed van het communisme.
Het is de gewoonste zaak van de wereld dat mensen weggetreiterd worden als de termijn van de subsidieregeling voor de destijds aangenomen arbeider afloopt. Het is al normaal (algemeen geaccepteerd...) dat overuren niet als overuren uitbetaald of zelfs helemaal niet uitbetaald worden. Wat te zeggen van bazen die eigenmachtig bepalen dat vakantiegeld niet vóór de zomervakantie maar in gedeelten wordt uitbetaald, waardoor mensen niet eens met vakantie kunnen. Hoe vaak komt het al niet voor dat na een conflict met de baas men naar de rest van het vakantiegeld kan fluiten? Moeten we nog even doorgaan? Dan hebben we het nog niet eens over de uitbuiting van illegalen, wat op grote schaal voorkomt.
De rechteloosheid van de arbeiders neemt toe. Stel daar eens zo'n verordening in het kader van de Wet Werk en Bijstand tegenover, waarin de werklozearbeider zich - onder dreiging van zware sancties, van vijf tot honderd procent korting op de uitkering - verplicht ziet deze moderne slavernij, die algemeen geaccepteerde arbeid wordt genoemd, te accepteren. Zo'n tien, vijftien jaar geleden zouden de nu door het wettig gezag gelegaliseerde potentaten-uitbuiters door menigeen bekritiseerd worden.
Het is de hoogste tijd dat de beesten bij hun namen worden genoemd. Een leeuw, een tijger, het zijn roofdieren, het is niet anders. Geef ze alle vrijheid en je wordt door hen verscheurd. De uitbuiters, de dieven van arbeidersuren en vakantiegeld, de dieven van de vrijheid van de arbeiders, en ook zij die dit politiek allemaal mogelijk maken, zijn boeventuig. Als dit een belediging is, dan horen wij dat wel.
Over hoe de arbeider zich moet gedragen om voor een werkloosheidsuitkering in aanmerking te komen, dat alles is minutieus in verordeningen vastgelegd. Voor de bazen, voor de leeuwen en tijgers, is in deze tijd de wereld een eldorado. En ondanks het feit dat ze lange tijd zoveel vrijheid niet hebben gehad, zijn ze nog lang niet tevreden. Voor de arbeider die te allen tijde ontslag boven het hoofd hangt, is het een politiestaat.