Stop de liberalisering van de volkshuisvesting!
Huurders de dupe van huurpolitiek
Voor neoliberalen als Berlusconi geldt het recht van de sterksten.
|
Door Rob Heusdens
De huurders zijn massaal de dupe van de huurpolitiek. Door de plannen van minister Dekker van VROM zullen de huren de komende jaren steeds verder stijgen (in 2007: inflatie + 0,4%; 2006: inflatie + 0,8%; 2007: inflatie + 1,2%). Het voornemen is zelfs om per 2008 de maximale huurverhoging af te schaffen en de huren te 'liberaliseren'. De corporaties rekenen zich nu al rijk en zullen nog minder moeite doen om de woningtekorten terug te dringen. Immers, hoe minder huurwoningen hoe groter de vraag naar woningen, des te hoger de huur!
Gezien het gevoerde beleid van woningbouwcorporaties, dat hen nu al elk jaar een extra vermogen van 1 miljard euro oplevert en straks nog meer de kassa laat rinkelen, is dat onaanvaardbaar. Veel huurders klagen over de lange wachtlijsten (met name ouderen, maar ook starters en jongeren) en over de hoogte van de huren. Voor mensen met een smalle beurs is het tegenwoordig niet ongebruikelijk dat 25 tot 40 procent van het inkomen opgaat aan directe of indirecte woonlasten. Met name voor ouderen, zieken en gehandicapten zijn de kosten van de gezondheidszorg sterk gestegen.
Zelfverrijking van corporaties
De corporaties denken alleen aan hun eigen portemonnee. De branchevereniging van de corporaties, Aedes, beargumenteert de huurverhoging op grond van de gewenste 'doorstroming' van de huurder en om het zogenaamde 'scheefwonen' (huurders die gezien het inkomen in een te goedkope woning zouden wonen) tegen te gaan. Dit streven staat op gespannen voet met de opvatting van corporaties in de Randstad (Rotterdam/Utrecht) die om verpaupering en gettovorming tegen te gaan de huurders aan de onderkant van de woningmarkt weigeren, en juist bij voorkeur huurders met de wat dikkere portemonnees in de sociale huurwoningen willen lokken. Hoe men de kromme argumentatie van de verhuurders ook recht breit, uiteindelijk dient die redenatie er vooral voor om de huurders elk jaar verder uit te kunnen melken. Hoe minder men bouwt, hoe meer huur men kan vragen, hoe groter het vermogen van de corporatie. Het aantal huurders met huurschuld neemt nog altijd toe. Menig deurwaarder draait overuren om huurschulden te incasseren. De echte 'scheeffwoners' zijn echter de sociale huurders, die door de jarenlange prijsopdrijvingen in de huursector de huren niet meer kunnen betalen!
Gemeenten volkomen verblind door de markt
De corporaties zijn door het gemeentelijk beleid, de stadsvernieuwing, op hun wenken bediend. De stadsvernieuwing zorgde voor de massale afbraak van veel nog goede woningen die na renovatie nog jaren bewoond hadden kunnen worden. De woningnood is als gevolg daarvan schrikbarend toegenomen. Het recht op wonen is daardoor voor een groot aantal groepen in gevaar. Zelfs ondanks het ineenstorten van de economie en dus ook de koopwoningsector, waardoor talloze woningbouwprojecten stagneerden en er een record dieptepunt is bereikt qua woningbouw, is de visie van het college nog niet bijgesteld. De corporaties zijn er destijds juist voor opgericht om huurders, die op de gewone woningmarkt niet aan betaalbare huisvesting konden komen, aan een woning te helpen. Dat 'de markt' niet mee zit, zou voor corporaties juist een prikkel moeten zijn om de woningen te bouwen die er wel moeten komen, maar waar de projectontwikkelaars geen winsten in zien. Dit noemt men ook wel a-cyclisch bouwen. Het stadsbestuur laat het echter bij meehuilen met de wolven (lees: projectontwikkelaars) in het bos, maar onderneemt ondertussen niets om de bouw op te schroeven en de ontstane tekorten tedichten. Volgens de nota 'de Intense Stad' zouden er met name nog meer duurdere woningen gebouwd moeten worden. Aan woningen voor lagere inkomensgroepen, ouderen, jongeren en studenten, wordt slechts mondjesmaat aandacht besteed!