Bevolking in grote meerderheid achter Chávez: revolutie gaat door.
Bevolking in grote meerderheid achter Chávez: revolutie gaat door. |
Het was om kwart voor vier in de nacht van zondag op maandag toen Francisco Carrasquero, de voorzitter van de Venezolaanse nationale kiesraad in een paar woorden op radio en televisie na 94,49 procent getelde stemmen het historische resultaat van het referendum over het mandaat van president Hugo Chávez aankondigde. Volgens de uitslag had 58,26 procent van de stemmers 'NEE' gestemd tegen het einde van het presidentiële mandaat, en 41,74 procent 'JA', na een recordopkomst van 61 procent geregistreerde kiezers. En dat in een land waar geen stemplicht bestaat.
Met dit resultaat behaalde president Chávez zijn achtste opeenvolgende electorale zege sinds zijn verkiezing in december 1998. Dit keer behaalde hij het beste resultaat, zowel in absolute cijfers, 4,99 miljoen tegen 3,67 miljoen vier jaar geleden, als in percentages, zes jaar geleden haalde hij 57 procent van de stemmen binnen. Uit de resultaten valt dus op te maken dat het een onbetwistbare overwinning is.
Maar, zoals president Chávez tijdens het ochtendgloren zei vanaf het balkon van het Miraflores-paleis: "Op de eerste plaats is deze zege de overwinning van de Bolivariaanse grondwet". Het waren immers de democratische grondwetswijzigingen, voorafgegaan door de Bolivariaanse grondwet die in Venezuela ingevoerd werden door Chávez, die een dergelijk wereldwijd nooit vertoond referendum mogelijk maakten. Deze volksstemming was het gevolg van het verzamelen van handtekeningen van ontevreden burgers.
De Venezolaanse oppositie die reactionair, oligarchisch en bereid is tot een staatsgreep begroette het resultaat met ontgoocheling, zoals te verwachten viel. Ondanks dat de bourgeoisie eensgezind optrad, gesteund door grote particuliere mediabedrijven, de enorme commerciële conglomeraten, alle traditionele politieke partijen van de heersende klasse en NGO's die door de Amerikaanse regering gesteund werden (zoals Washington een paar weken geleden toegaf) en zelfs ondanks de steun van zogenaamde vakbondsvertegenwoordigers van oude en corrupte bonden die verbonden zijn aan Orit en US AFL-CIO trapte het Venezolaanse volk niet in deze val. De oppositie raakte nog vertwijfelder en hysterischer bij het nieuws dat zelfs het Carter Center en de Organisatie van Amerikaanse Staten, die deel uitmaakten van de groep internationale waarnemers, maandagochtend bekendmaakten dat ze akkoord gingen met de resultaten die de Venezolaanse nationale kiesraad uitgebracht had.
De zege van Chávez en het Venezolaanse volk betekent een overwinning op de fascistische onderdrukking door de heersende klasse. Een belangrijke les die uit de Venezolaanse strijd te trekken valt is dat de bourgeoisie geen moment zal aarzelen om de democratische orde te doorbreken als haar politieke en economische macht maar een klein beetje bedreigd wordt. De geschiedenis van Latijns-Amerika is vol van voorbeelden die dit kunnen bevestigen.
Volgens de PCdoB is de 'NEE'-overwinning van grote internationale betekenis. De regering van de Bolivariaanse revolutie heeft zich in Latijns-Amerika en op het wereldtoneel opgeworpen als een anti-imperialistische macht en als een bondgenoot van landen in hun strijd voor soevereiniteit, als een regering die de Latijns-Amerikaanse integratie bevordert, hetgeen de essentie van het Bolivarianisme is. Zodoende zijn we er getuige van dat de overwinning van het Bolivariaanse project de politieke band in Latijns-Amerika versterkt en de politieke, economische, sociale, culturele en wetenschappelijke integratie in de regio bevordert.
De PCdoB is van mening dat de overwinning van president Chávez een nederlaag betekent voor de regering Bush en het Amerikaanse imperialisme. Het betrof hier namelijk de keuze tussen president Chávez, een anti-imperialistisch leider, een verdediger van de nationale onafhankelijkheid en de nationale emancipatie en president Bush, een verfoeilijk individu dat moeite heeft herkozen te worden, aan het hoofd staat van de imperialisten en door zijn oorlogszuchtigheid een vijand is van de volkeren en naties.
Daarom zou het Braziliaanse volk de overwinning van president Chávez moeten verwelkomen als zijn eigen overwinning. Chávez' zege versterkt de strijd tegen het neoliberalisme en bevordert de integratie en de soevereiniteit van de Latijns-Amerikaanse volkeren. Desalniettemin is het noodzakelijk om oplettend te blijven omdat Bush en zijn stromannen van de Venezolaanse oppositie nogmaals openlijk kunnen proberen de fascistische route te kiezen.
(*) Lid van de afdeling Internationale Betrekkingen van het Centraal Comité van de Communistische Partij van Brazilië (PCdoB)
Vertaling Frans Willems.