Turkije: de beste plek voor afval van het imperialisme
MS Ulla
|
Door E.M.
Als Turkije een relatief rustige periode doormaakt dan wordt de agenda meestal bepaald door drie zaken. In de eerste plaats de ruzie tussen de islamieten en de seculiere burgerij. Ten tweede het debat tussen de EU-optimisten (die beweren dat Turkije zal toetreden tot de EU) en de EU-pessimisten (die beweren dat de EU Turkije nooit zal toelaten). En de derde zaak is zoals gewoonlijk een schandaal, kapitalistisch van aard, zoals bijvoorbeeld de recente ramp met de hogesnelheidstrein, waarmee duidelijk wordt dat het Turkse kapitalisme uiteen dreigt te vallen.
De ervaring leert dat in het geval van de eerste twee tegenstellingen een van beide partijen in het conflict soms tijdelijk de boventoon kan voeren, maar geen van beide lukt het om de rivaal voorgoed uit te schakelen. Maar wie er ook tijdelijk overheerst, de tegenstelling blijft gevoed worden door het systeem. Met betrekking tot deze eerste twee voortdurende tegenstellingen in Turkije zou je kunnen zeggen dat het eigenlijk niet van belang is wie het debat wint, niet zolang ze maar voortslepen en de belangrijkste tegenstelling verhullen tussen kapitaal en arbeid, tussen het verleden en de toekomst van de mensheid.
Fundamentalistische ijver
De islamitische-seculiere tegenstelling laaide deze keer op naar aanleiding van 'slaapkameraangelegenheden'. De AKP, de regerende partij in Turkije, met een tomeloze fundamentalistische ijver, kwam met een wetsvoorstel voor een nieuwe strafrechtelijke vervolging, waarbij 'overspel' als een strafbare daad gezien moet worden, net als in de landen die worden beheerst door de Koran. De AKP wilde daarmee de strijdlustige islamitische militante basis van de partij tevreden houden, zij vormen nl. een belangrijk deel van de kiezers. Dit deel van de kiezers is namelijk zeer ontevreden over het beleid van de AKP met betrekking tot de kwesties Palestina en Irak. Binnen een week nadat het wetsvoorstel was gelanceerd moest de AKP het alweer intrekken in verband met de kritiek op het voorstel vanuit de EU en in de media. Missie geslaagd: de AKP heeft de boodschap overgebracht naar de militante islamitische basis dat de partij wederom haar best heeft gedaan om de overheersing door de Koran te bewerkstelligen, maar de slechterikken van het seculiere 'bondgenootschap' hebben dit niet toegelaten.
Turkije en EU
De toetreding tot de EU was de afgelopen periode wederom een belangrijk agendapunt. Verheugen is de meest incompetente EU-bureaucraat die ooit verantwoordelijk is geweest voor onderhandelingen met Turkije. Deze man bracht een 'inspectiebezoek' aan Turkije voordat hij zijn jaarlijkse rapport schreef over de mogelijke toetreding van Turkije tot de EU. Na een paar oppervlakkige bezoekjes verklaarde hij dat Turkije in aanmerking komt voor toetreding tot de EU en dat hij in zijn rapport zal adviseren dat de EU in december aan Turkije een onderhandelingsdatum doorgeeft. Dit in combinatie met de positieve berichtgeving in de Guardian en Le Figaro over Turkije's op handen zijnde toetreding, veroorzaakte een golf van optimisme bij de 'EU-supporters'. Niet alleen in Turkije, het lijkt erop dat in heel Europa iedereen discussieert over of Turkije wel of niet toegelaten moet worden tot de EU. In deze discussie zal niemand de winnaar worden, omdat de 'lidmaatschapskaart' die aan Turkije zal worden gegeven het land alleen maar het recht geeft om buiten de Europese club te wachten, als een 'bodyguard', om de limousines van de rijke leden te bewaken en ervoor te zorgen dat hun'benzine'tanks altijd vol zijn. Of je dat wel of niet toetredingmoet noemen is een vraag voor dwazen.
Turkije verwelkomt wat door Algerije stellig wordt geweigerd
Terwijl men zich bezig hield met de bovenstaande discussies, zonk bij de haven van Iskenderun in Turkije een verlaten Spaans schip met een lading van 2.200 ton aan giftig afval. Vierenhalf jaar geleden kreeg het Spaanse schip MV Ulla toestemming om voor anker te gaan in de Turkse haven van Iskendrun, nadat Algerije het schip de toegang had geweigerd. De bemanning verliet onmiddellijk het schip en verdween vervolgens spoorloos. De voormalige regering van Turkije had uiteindelijk toch een procedure in gang gezet om Spanje te bewegen het schip met de lading terug te nemen. Spanje had positief gereageerd. Vierenhalf jaar lag het schip rustig in de haven, en slechts enkele dagen voordat Spanje het terughaalde zonk het schip! Zelfs de meest loyale bourgeois journalist beweert dat dit toeval niet geloofwaardig is!
Zestien jaar geleden vond een andere milieuramp plaats, veroorzaakt door een Italiaans schip, dat een onbekende hoeveelheid giftig afval vervoerde en zonk in de omgeving van Samsun en Sinop. Er wordt beweert dat Italië weigerde om enige vorm van compensatie te betalen, maar het is eerlijk gezegd maar de vraag of de Turkse kapitalisten daar zelfs maar om gevraagd hebben.
Het gevolg van deze milieurampen is dat, volgens VN-rapporten, de wateren rondom Turkije ongeveer 22.000 ton giftig afval bevatten, inclusief nucleair afval. Hoe dan ook, of dit nou het resultaat is van afspraken tussen regeringen of individuen of dat het een gevolg is van de zwakte van Turkije geen 'nee' te kunnen zeggen tegen imperialisten (terwijl Algerije, een veel minder invloedrijk land, wel nee zei!): het milieu kan absoluut niet meer verdragen dan dit!
Vertaling J.Bernaven.