Internationale conferentie van communistische en arbeiderspartijen in Athene (deel 1)


Aleka Paparika (secretaris-generaal KKE) spreekt conferentie toe en blik op de zaal. foto: KKE  


foto: KKE  

Redactie buitenland

Van 8 tot 10 oktober 2004 vond een internationale conferentie plaats in Athene met het onderwerp "Verzet tegen imperialistische agressie - strijdfronten en alternatieven", waaraan 63 communistische en arbeiderspartijen deelnamen. Een veertiental partijen die niet in staat waren om te komen stuurden begroetingen en sommige geschreven bijdragen, die aan het materiaal van de conferentie werden toegevoegd.

Tijdens de drie dagen durende discussies vond een opbouwende uitwisseling van standpunten over de actuele internationale situatie plaats, evenals over belangrijke ervaringen m.b.t. de ontwikkeling van de volksbewegingen, de massabewegingen en de acties van communistische en arbeiderspartijen.

Veel sprekers gingen in op de situatie zoals ontstaan na de militaire interventies van de VS en hun bondgenoten tegen de bevolking van Afghanistan en Irak en de bezetting van deze landen. De deelnemers veroordeelden categorisch de gevaarlijke verhoging van de kapitalistische agressie en de volledige schending van de principes en regelingen van het internationaal recht die leidde tot een nog grotere crisis in de VN en haar rol als vredesbewaarder en -rechter.

Het dogma van de 'pre-emptive' aanval en oorlog van de VS, ook aangenomen door de EU, Australië en Rusland, zogenaamd om terrorisme te bestrijden, is uiterst gevaarlijk voor de wereldbevolking en -vrede. De militarisering van Japan, dat voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog een leger naar het buitenland stuurde, verdient bijzondere aandacht. De aanwezigen onderstreepten de noodzaak van brede en gecoördineerde actie door partijen en bewegingen om de gevaarlijke situatie te veranderen. Men onderstreepte de noodzaak van campagnes en mobilisatie om de huidige krachtsverhoudingen op nationaal, regionaal en internationaal niveau in het voordeel van de krachten voor vrede en socialisme te laten omslaan.

Veel sprekers gingen in op de brutale aanvallen van neo-liberale politici op de sociale en arbeidsrechten van de werkende klasse, waarbij vooral de vrouwen, jongeren en ouderen het slachtoffer zijn.

Verschillende sprekers wezen op de beperking van de democratische rechten en vrijheden, vooral in relatie tot de antiterrorismewetgeving, de intensivering van de onderdrukking en de problemen van immigranten en vluchtelingen. Zij wezen de pogingen af om de nationale en volksbevrijdingsbewegingen af te schilderen als terroristische organisaties. Zij uitten hun zorg over de toename van anticommunisme, fundamentalisme, racisme en neofascistische standpunten en bewegingen. Men onderstreepte het belang van onderlinge solidariteit bij deze confrontaties van anticommunistische wetgeving, verboden en beperkingen.

Veel sprekers wezen op de speciale rol van de G8 in de internationale politiek, de rol van de NAVO met zijn nieuwe agressieve doelstelling, geleid door het concept van de 'pre-emptive' oorlog en de rol van de EU met de creatie van haar eigen 'rapid intervention force'. Men merkte op dat de nieuwe uitgebreidere taakstelling van de NAVO deze verandert in een mondiale politieagent onder leiding van het imperialisme van de VS.

Diverse sprekers wezen in het bijzonder op het plan voor 'The Greater Middle East', gepromoot door de VS en aangenomen door de 'Group of 8' machtigste landen en de NAVO die vooruitloopt op 'hervorming' van het gebied in overeenstemming met de imperialistische belangen, desnoods middels militaire actie. Zij onderstreepten de noodzaak om deze poging onmiddellijk te bestrijden met gecoördineerde acties. Het plan omvat bijna de gehele energievoorraad van de landen die olie produceren of over pijpleidingen beschikken voor het vervoer van olie of gas. Het betreft landen in de Kaukasus, het Kaspische zee-gebied, Afrika en de Arabische landen in het Middellandse zee-gebied, de Rode zee en de Golf.

Men meldde dat de dreiging tegen Libanon en Syrië door de VS en hun bondgenoten de afgelopen periode was toegenomen. De deelnemers spraken zich nadrukkelijk uit tegen deze bedreigingen en toonden hun solidariteit met de bevolking in deze gebieden. Zij veroordeelden de agressie van de Israëlische regering tegen het Palestijnse volk, evenals het toegenomen barbarisme in de Gaza-strook en de bouw van de muur die een annexatie betekent van de bezette gebieden in de West-Bank en de Palestijnen in een getto plaatst.

De bedreigingen tegen Iran door de VS en de provocerende verklaringen door het Iraanse regime leidt tot het gevaar van escalatie en de totale vernietiging van dit gebied. Een militaire aanval door de VS tegen Iran zal niet alleen catastrofaal zijn voor de bevolking van Iran, maar ook voor de beweging voor vrede, vooruitgang en democratie overal op de wereld. Zulke bedreigingen dienen ook als een voorwendsel om de onderdrukking van progressieve en democratische krachten te intensiveren. De deelnemers aan de conferentie waren van mening dat de toekomst van Iran alleen door het Iraanse volk en de progressieve en democratische krachten moet worden beslist; niet door een 'alternatieve oplossing' opgedrongen door buitenlandse machten.

Een reeks sprekers wees op de gecompliceerde situatie in Afrika waar sprake is van een groeiende tegenstelling tussen de leidende Europese macht, met name Frankrijk, en de VS. Ook de NAVO heeft plannen voor een militaire aanwezigheid op het Afrikaanse continent, in naam van de bestrijding van het terrorisme of de veronderstelde 'failed states' (staten die zouden hebben gefaald). Europese troepen zijn al aanwezig in de Volksrepubliek Congo. De gebeurtenissen in Darfur, het gevolg van de politiek van de Soedanese regering, worden misbruikt als een voorwendsel voor het zenden van troepen, onder leiding van de NAVO of de VN. De deelnemers betuigden hun solidariteit met de inwoners van Darfur en ondersteunden het idee van solidariteitsmissies naar het gebied.

Ook in Latijns-Amerika lopen de spanningen hoog op. De aanvallen op Cuba door de EU en de VS worden voortgezet. De deelnemers aan de conferentie veroordeelden ten sterkste het Amerikaanse plan 'Initiatief voor een vrij Cuba' en betuigden hun solidariteit met het Cubaanse volk. Sprekers riepen op om de campagne te versterken voor de vrijlating van de vijf in Amerika gevangen gehouden Cubaanse patriotten die streden tegen de terroristische groepen in Miami.

Een aantal deelnemers wees op de toegenomen spanning op het Koreaanse schiereiland. Zij toonden hun solidariteit met de Democratische Volksrepubliek Korea die het hoofd moet bieden aan een blokkade, geleid door de VS, diplomatiek isolement en de dreiging van imperialistische agressie. (wordt vervolgd)

Deelnemende partijen (64 uit 52 landen)

  1. CP Albanië
  2. PADS-Algerië
  3. CP Australië
  4. Democratisch Progressieve Tribune -Bahrain
  5. CP Bangladesh
  6. PVDA- België
  7. CP (do) Brazilië
  8. Nieuwe CP Brittannië
  9. Bulgaarse CP - G.Dimitroff
  10. CP Bulgarije
  11. CP Canada
  12. CP Cuba
  13. AKEL-Cyprus
  14. CP Bohemen en Moravië
  15. CP in Denemarken
  16. CP Denemarken
  17. CP Duitsland (DKP)
  18. CP Estland
  19. CP Griekenland (KKE)
  20. Verenigde CP Georgië
  21. PVDA-Ierland
  22. CP Ierland
  23. CP India
  24. Tudeh Partij Iran
  25. CP Israël
  26. Partij van de Italiaanse Communisten
  27. PC Refondacion Italië
  28. CP Irak
  29. Nieuwe CP van Joegoslavië
  30. CP Jordanië
  31. PVDA-Korea
  32. SP Letland
  33. CP Libanon
  34. SP Litouwen
  35. CP Luxemburg
  36. CP Malta
  37. PCs Mexico
  38. PCs Republiek Moldavië
  39. Nieuwe CP Nederland
  40. CP Noorwegen
  41. CP Palestina
  42. VP Palestina
  43. CP Filippijnen - 1930
  44. CP Polen
  45. CP Portugal
  46. CP Roemenië
  47. Socialistische Alliantie Partij Roemenië
  48. CP Russische Federatie
  49. CWP Rusland - PCs Rusland (RKRP-RPC)
  50. CPSU
  51. Unie van CPs-CPSU
  52. CP Slowakije
  53. CP Spanje
  54. CP van de volkeren van Spanje
  55. Verenigd Links Spanje
  56. CP Soedan
  57. CP Syrië (1)
  58. CP Syrië (2)
  59. CP Turkije
  60. PVDA-Turkije (EMEP) *
  61. Unie van Cs Ukraïne
  62. CP USA
  63. CP Vietnam
  64. CP Zweden

(*) EMEP met waarnemersstatus.

Boodschappen en geschreven bijdragen:

  1. CP Argentinië
  2. CWP Bosnië-Herzegowina
  3. CP Chili
  4. CP Colombia
  5. CP Ecuador
  6. CP Finland
  7. CP India (Marxist)
  8. CP Koerdistan-Irak
  9. Revolutionaire Volkspartij Laos
  10. Socialistische Volksartij Mexico
  11. CP Nepal (UML)
  12. CP Oostenrijk
  13. CP Ukraïne
  14. CP Venezuela
  15. CP Zuid-Afrika