Als Bush de verkiezingen wint is Iran aan de beurt

Interview met VS journalist Craig Unger

Nuno Domminguez (*)

Veel van Michael Moore's documentaire 'Fahrenheit 11-9' is ontleend aan het recente boek van de Amerikaanse journalist Craig Unger, voorheen tweede redacteur van de New York Observer en eindredacteur van Boston Magazine. 'Huis van Bush, huis van Saud' begint twee dagen na de terroristische aanval op de Twin Towers, als het VS-luchtruim volledig gesloten is en vliegtuigen direct verlof van het Witte Huis nodig hebben om te vliegen.

Unger vertelt dat op die dag 140 Saoedische staatsburgers, waaronder meer dan 20 leden van de Bin Ladenfamilie, in verschillende vliegtuigen de VS verlieten zonder enige ondervraging door een functionaris.

Enkele uren daarvoor had Prins Bandar bin Sultan bin Abdulaziz Al-Saud, ambassadeur voor Saoedi-Arabië in de VS, een privé-ontmoeting met Bush in het Witte Huis. Toen Unger verder begon te graven onthulde hij een langdurige relatie van de Saoedische koninklijke familie met de familie Bush. Saoedische investeringen in ondernemingen van vader en zoon Bush - zoals de Carlyle groep en Harken Energy - zijn opgelopen tot 1,4 miljard dollar. Is dit soms wat de auteur noemt de Houston-Riyad-connectie?

Vraag: Als de openbare opinie van de VS zou weten wat jouw boek beweert en wat Moore laat zien in "Fahreheit 11-9", zou Bush zich dan nog kunnen verheugen op de aanhang van meer dan de helft van het volk?

Unger: Veel mensen weten niet wat er gepubliceerd is. Opiniepeilingen laten zien dat 70 procent van de Amerikanen van mening is dat Saddam Hoessein achter de 11 september-aanvallen zit en de nieuwsmedia maken een grote fout in de VS. Als journalist geloof ik dat de media in mijn land op grote schaal geblunderd hebben. Zelfs de New York Times, waarschijnlijk de beste liberale krant in de VS, schreef artikelen met twijfelachtige of verzonnen informatie over massavernietigingswapens die de legitimatie werd voor de Irakoorlog.

Er woedt in deze tijd een oorlog met twee verschillende realiteiten. De officiële versie is kritiekloos ontvangen door de meeste media, die glorieuze beschrijvingen gaven van het moment waarop Bush het einde van de oorlog verkondigde. Wat mij vooral beangstigt is dat de Amerikanen zo armzalig geïnformeerd zijn.

Vraag: Je zegt dat de Bush-Saud relatie geen precedent heeft in de Amerikaanse geschiedenis?

Unger: De investering van 1,4 miljard dollar in de ondernemingen van de Bushfamilie zou een schandaal moeten veroorzaken. Maar ik denk dat er een taboe op rust, alhoewel het zwart op wit staat. Geen journalist wil dit item aanroeren.

Vraag: Denk je dat de inhoud van jouw boek aanleiding kan zijn voor een proces waarin de president beschuldlgd wordt?

Unger: Die vraag doet mij denken aan Watergate. Dat schandaal werd onthuld vlak voor de verkiezingen in 1972 en het werd geen doorslaggevend item in de opiniepeilingen. Het schandaal brak in 1974 door en was vernietigend voor Nixon's carrière. Iets dergelijks gebeurt nu. Zelfs gezien vanuit de wreedste vorm van het Amerikaanse imperialisme is de politiek van Bushrampzalig.

Ik geloof dat Irak ons kwetsbaarder heeft gemaakt; het heeft ons de mogelijkheid ontnomen voldoende olie te verkrijgen. Het volk zal zich in toenemende mate hiervan bewust worden. Met andere woorden: het schandaal zal zich in de nabije toekomst openbaren. Van alle bedreigingen was Irak wel de minste, het was zelfs geen bedreiging.

Vraag: Wat zou je de president vragen als je de kans kreeg om hem te ontmoeten?

Unger: Ik denk dat hij van veel dingen niet op de hoogte is. Ik denk niet dat hij de rol kent van de Wahabimoslims en hun financiering van terroristische groepen. Een dialoog met Bush zal waarschijnlijk erg moeilijk zijn, daar hij niet beschikt over de nodige informatie om een antwoord te geven op de vragen.

Vraag: Hoe hoog kan de noodzaak van beschikbare oliereserves zijn?


Niet alleen Iran loopt gevaar, ook de Cubaanse bevolking. Hier vissende Cubanen op de Malecon in Havana.  

Unger: Wij zijn op weg naar een wereldwijde oorlog over olie. De voorraden in het Midden-Oosten zijn beperkt en Irak is niet stabiel genoeg. Ook Saoedi-Arabië is onstabiel. China groeit en gebruikt meer en meer olie. Wij zijn in conflict met Iran en China koopt uitgebreid olie van Iran en Saoedi-Arabië. China's import van ruwe olie groeide met 40 procent.

De wereldwijde competitie over de schaarse grondstoffen en daarbij een VS met 165 miljoen auto's is het perfecte recept voor een ramp. Ik geloof niet dat de alternatieve technologie klaar is voor de dag dat de oliereserves zijn opgedroogd.

(*) auteur van 'Huis van Bush, huis van Saud'.

Bron: PROGRESO WEEKLY, 30 september 2004, vertaling Thomas Janssen.