|
De strijders tegen sociaal onrecht vals beschuldigd. Wat is dat toch de laatste tijd? We worden zowat doodgegooid met beschouwingen, programma's met beweringen over een generatiekloof. De zogenaamde 'babyboomers' tegenover de jonge mensen van nu.
Er worden vooral jonge mensen voor het voetlicht gebracht die het ongeveer zó formuleren: die na de oorlog geboren zijn (de zgn. geboortegolf) hebben geprofiteerd van alle sociale verworvenheden zoals ook pensioenopbouw, AOW en vervroegde pensionering en nu deze voor de toekomstige generaties veiliggesteld moeten worden, willen ze niet inleveren en gaan ze actievoeren, staken en demonstreren. Ze hebben goed voor zichzelf gezorgd...
Dergelijke uitspraken en stellingnames kunnen niet anders gezien worden dan resultaten van een rechts-ideologisch offensief dat het eerst door rechts onderschatte verzet ontregelt, om het zo op een zijspoor te kunnen rangeren. Men schroomt zelfs niet voormalige linksen maar later goedboerende baantjesgasten als afschrikwekkend voorbeeld te stellen, als typisch de generatie die alleen nog maar aan zichzelf denkt en de toekomst van de jeugd bij 't oud vuil wil zetten. Een vergelijking met de uitspraak van de Franse achttiende eeuwse koning Lodewijk de Veertiende: "Na ons de zondvloed", is al gemaakt...
De verschillen van inzicht, van positie, van belangen, mogen in geen geval worden herleid tot ontwikkelingen van het huidige wereldkapitalisme, tot de strijd tussen kapitaal en arbeid, tot klassenstrijd. Dáárom al die promotie van de generatieverschillen. De strijd moet teruggebracht worden van een strijd voor behoud van een solidaire samenleving waarin elk lid, jong of oud, gezond of ziek, naar draagkracht bijdraagt (geeft naar vermogen, ontvangt naar behoefte) naar een strijd tussen de generaties, om het veiligstellen van de toekomst van de nu nog jonge generatie. In navolging van de vaak terecht beweerde stelling dat strijd voor een goed milieu nu nodig is om voor de toekomstige generaties een leefbare wereld achter te laten, is deze op een valse wijze overgeplant naar de sociaal-economische strijd.
Een bijna totaal geprivatiseerde en geindividualiseerde 'samenleving', dát is wat er voor dat deel van de mensen dat nu jeugd heet overblijft. Maar ja, hoor ik zeggen, als het blijft zoals nu, met straks dat grote aantal ouderen, dat moeten wij dan straks allemaal opbrengen aan belastingen en premies. Het gekke is nu dat juist sommige van die jongeren die er vanuit (kunnen) gaan dat zij straks een hoog salaris zullen hebben, hier het hoogste woord voeren.
In plaats van het aanleggen van voldoende reserves voor de verzekering van een sociale toekomst, zijn er vele miljarden uitgedeeld die grotendeels zijn omgezet in overbodige luxe, decadentie en protserigheid. Bovendien moet de vraag gesteld worden, hoe het kan dat voor de hele Europese Unie dezelfde richtlijnen gelden, terwijl er grote en minder grote verschillen bestaan tussen de onderscheiden landen waar het gaat om te verwachten veranderingen van de bevolkingssamenstelling qua leeftijd.
In die strijd zal blijken of dat in deze eeuw onder kapitalistische verhoudingen nog mogelijk is. Opdat iedereen van goede wil kan ontdekken waarom de strijd voor socialisme een noodzaak is. Bij het maken van dit stuk las ik op de valreep een mening dat langer werken en een hogere pensioengerechtigde leeftijd geen geld op zal leveren maar juist een betere gezondheidszorg, ziektewet en WAO. Dit standpunt zou alleen juist zijn als die genoemde voorzieningen intact zouden blijven, wat dus niet het geval is.