Rouwende vrouw in Ramallah
Rouwende vrouw in Ramallah
|
|
|
Zoals de strijd naar vrijheid van de Palestijnen vaak verkeerd begrepen is, zo is de historische rol van Yasser Arafat in die strijd ook vaak verkeerd begrepen. Het is de verdienste van Arafat dat hij, in een tijd waarin het Israëlische leger kans had gezien de Palestijnen grotendeels uit hun land te verjagen en in een tijd waarin de Israëlische premier, Golda Meir, riep "Palestijnen, nog nooit van gehoord", door zijn charismatische leiding de Palestijnen uit het dal heeft gehaald, de weg naar bevrijding en zelfbeschikking heeft doen inslaan. Het is die rol die het prestige verklaart dat hij nog steeds bezit bij vele Palestijnen, die verklaart waarom hij het symbool werd van de Palestijnse strijd voor vrijheid. Die rol heeft hij alleen maar kunnen spelen door zijn tomeloze inzet, zijn indrukwekkende werkkracht. Als hij de corrupte slappeling was geweest, waarvoor hij vaak versleten is, was hem dat niet gelukt. Het prestige dat hij aan deze rol overhield is altijd slecht begrepen in Nederland.
Waardering kreeg Arafat pas toen hij in het kader van het Oslo-proces in onderhandeling trad met de staat Israël, om net zo snel weer verguisd te worden op het moment dat dat proces mislukte. Maar het Oslo-proces is niet mislukt door Arafat of zijn gebrek aan bereidheid om compromissen te sluiten. Het is mislukt omdat Arafat zijn volk niet kon dwingen te leven in een enkel in naam soevereine staat, een miniem Bantustan dat op alle mogelijke manieren afhankelijk was van Israël.
Wie de komende leiders ook zullen zijn, degene die hoge ogen gooit als het gaat om de opvolging, Marwan Barghouti, zit als een Nelson Mandela met een levenslange straf in Israël in de gevangenis. Eén ding is zeker: het Palestijnse volk is niet dood, de Israëlische regering zal geen excuus hebben het volk te negeren zonder zijn aanhoudende verzet te riskeren. Het Palestijnse volk laat zich niet langer straffeloos verjagen. Er wordt wel gezegd: "zonder Arafat zou er allang vrede geweest zijn". Dat is een misvatting. Ook zonder Arafat zal de strijd doorgaan zolang Israël de Palestijnse rechten ontkent.
Europa, de EU, kortom onze politici zullen, waar het Amerika van Bush het laat afweten, een krachtiger rol moeten gaan spelen om het recht van de Palestijnen op leven, land en toekomst, het recht op vrijheid en veiligheid af te dwingen.
Yasser Arafat is nu gestorven in Parijs. Hij moest toestemming krijgen van de staat Israël om de medische verzorging te kunnen krijgen die hij nodig had. Net zoals tientallen Palestijnen toestemming moeten krijgen om langs de checkpoints te komen om toegang te krijgen tot medische voorzieningen. Yasser Arafat wilde begraven worden in Jeruzalem. Dat wordt nu verhinderd door de Israëlische autoriteiten. Dezelfde autoriteiten die verhinderen dat Palestijnse jongens en meisjes naar school kunnen, dat Palestijnse boeren hun land bebouwen, dat Palestijnse mannen en vrouwen kunnen werken om hun families te onderhouden, dat het Palestijnse volk leeft in zijn land! HetPalestijnse volk kan niet anders dan opkomen voor zijn meest elementaire mensenrechten. Zolang die strijd voor de elementaire mensenrechten van het Palestijnse volk gevoerd wordt zal de naam van de man die hem begon niet vergeten worden.
Nederlands Palestina Komitee
Postbus 10520
1001EM Amsterdam
tel. 020 62 46 046
Website: http://www.palestina-komitee.nl
email: npk@xs4all.nl
info: 015 278 92 72 of 06 289 16795 of 020 64 11 372