|
Bij minder mooie, bij slechte zaken, passen geen mooie woorden, zou je zeggen. De moord op de cineast / columnist / schrijver / provocateur Theo van Gogh een aantal weken geleden, terroristische aanvallen op islamitische scholen, moskeeën en kerken aan de ene kant, terreurplannen van moslimextremisten aan de andere kant. Kortom: een spiraal van dreiging, van geweld en vijandschap over en weer, nodigt bepaald niet uit tot pretentieuze mooischrijverij.
Mijn eerste gedachten waren, toen ik van de moord en de identiteit van de dader vernam: dit gaat niet goed. Juist nu ons land is verwikkeld in een strijd voor behoud van arbeidersrechten en voorzieningen, tegen de regering Balkenende, worden er andere zaken op de agenda gezet; de spanningen op sociaal-economisch gebied, die eindelijk na een periode van grote luwte in de vorm van verzet aan de dag treden, zullen overheerst worden door andere spanningen. Niet lopend langs de lijn kapitaal en arbeid, maar langs de lijnen van etniciteit, van godsdiensten en cultuur. Dat waren mijn eerste gedachten. Het zal nu de arbeidersbeweging - vakbeweging, comités en andere belangenorganisaties - grote moeite kosten de sociaal-economische agenda zichtbaar en actief te houden.
Na de moord werden vele opiniemakers en gezagsdragers niet moe te verkondigen dat onze vrijheid van meningsuiting - het vrije woord - een hoog goed is en het waard is om verdedigd te worden tegen hen die de gebruikers van het vrije woord de mond willen snoeren. Alleen al het feit dat na de moord de rivier van het vrije woord wel tienmaal sterker stroomde dan eerst, geeft aan dat dit fenomeen slechts één onderdeel is van het geheel van het klimaat waarin ons land terecht was gekomen.
Alsof het niet allang duidelijk had moeten zijn, dat er sprake is van wijdverbreide terreurorganisaties die zeggen door de islam geïnspireerd te zijn. Zij die zich vijanden van het westerse en speciaal van het Amerikaanse imperialisme noemen, hebben daarmee nog niet ook maar enig begrip verdiend. Dat hadden de Hitlerbendes ook niet omdat zij zich bedienden van anti-Amerikaans kapitalisme-retoriek. Vele vergelijkingen tussen moslimextremisten / jihadisten en het fascisme zullen weinig hout snijden en wel nergens op slaan, maar één vergelijking springt wel in het oog. De eerste slachtoffers van het Duitse fascisme, de eerste bewoners van de concentratiekampen, waren Duitsers. De eerste slachtoffers van de moslim-jihadisten waren moslims. Als treffende voorbeelden gelden Iran, maar zeker ook Algerije, waar grote aantallen geloofsgenoten bij terreuracties om zeep zijn gebracht.
Daarom durf ik de stelling aan dat er nogal wat moslimwoordvoerders zijn die om twee redenen op hun woorden moeten letten. Want woorden worden verstaan en gewogen, zowel door neonazi's als door moslim-jihadisten en kunnen gevolgen hebben. Het zou dan ook niet juist zijn de moord op van Gogh slechts terug te voeren tot een reactie op de grove en vaak beledigende uitlatingen in de richting van de islamitische bevolkingsgroep. De wijze van uitvoering van de misdaad wijst eerder op een ritueel met een waarschuwing dan op een daad van iemand die zich na een ernstige belediging niet meer kon inhouden.
Hoe zou het kunnen zijn? Misschien gaat het met integratie wel niet eens zoslecht, iets wat de mensen van alles en iedereen moeten geloven en denken. Wie haten integratie van migranten en dan met name die van moslimhuize, in de Nederlandse samenleving? Wie zijn er als de dood voor integratie? Dat zijn de moslim-jihadisten! En, dat zijn de fascisten, de neonazi's! Twee extreem-rechtse groeperingen die niet een oorlog tegen elkaar voeren, maar elk hun eigen strijd voeren tegen elke vooruitgang op het gebied van integratie en voor ontwrichting van de maatschappij. Niet ontwrichting van de maatschappij omdat die kapitalistisch is, want de grote geldwolven zullen er geen schade van ondervinden. Die voeren hun eigen oorlogen. In verre buitenlanden, gewapenderhand, ter versterking van hun macht; in de binnenlanden tegen alle aan socialisme en communisme herinnerende overblijfselen: regelingen en wetten die in het belang van de arbeidersbevolking zijn.
In een sfeer van terreur en tegenterreur worden sociaal-economische kwesties naar de achtergrond gedrongen. Het draagvlak voor meer repressie, eventueel ook tegen de arbeidersbevolking te gebruiken, wordt uitgebreid. Een conclusie zou kunnen zijn, en ik acht deze wel reëel: twee groeperingen, voornamelijk ondergronds opererend, neonazi's en moslim-jihadisten (dus twee extreem-rechtse groepen) voeren hun eigen terreuroorlog tegen de maatschappij. Ze haten elkaar, maar ze haten de maatschappij waarin de arbeidersbevolking nog rechten heeft het meest.
Twee terroristische groeperingen - allebei anticommunistisch tot op het bot - en even grote vijanden van integratie van vooral migrantenarbeiders in de Nederlandse arbeidersbevolking, zijn bezig met destabiliseren. Daarmee de aandacht afleidend van de belangrijkste taak waar de arbeidersbeweging in Nederland (en Europa!) - ongeacht kleur of afkomst - voor staat: het verdedigen van haar door strijd van jaren verworven rechten en voorzieningen!
Tot slot: vraag aan een hedendaagse nazi wat hij vindt van omgang van een autochtone jongen met bijvoorbeeld een Marokkaans meisje. Stel diezelfde vraag aan een moslim-jihadist. Op hun gezichten zult u dezelfde afkeer en ontreddering lezen...