Geprivilegieerd partnerschap voor Turkije

...en weer ontsprong Berlusconi (voorlopig) even de dans met behulp van corrupte rechters. Zijn misdaden werden verjaard verklaard.

De EU-top die plaats zal vinden op 17 december aanstaande zal het begin betekenen van een nieuw tijdperk voor Turkije. Een paar dagen voorafgaand aan de top zal de beslissing met betrekking tot de toetreding van Turkije tot de Europese Unie bekendgemaakt worden. In plaats van dat Turkije het lidmaatschap wordt aangeboden zal het land gevraagd worden zich voor te bereiden op de status van 'geprivilegieerd partnerschap'.(*)

Dit zal zonder twijfel een slag in het gezicht zijn van veel Turkse burgers, die door de AKP-regering een volwaardig lidmaatschap is beloofd, evenals door de voorgaande regeringen. De EU heeft de visie van geprivilegieerd partnerschap met betrekking tot de toetreding van Turkije bijna tien jaar voor zich moeten houden, dus zal na de aankondiging enorm opgelucht zijn. Aan de andere kant, zodra de beslissing is bekendgemaakt, zal het regime in Turkije onmiddellijk geconfronteerd worden met een langzaam oplopende spanning.

In de eerste plaats zal het een enorm prestigeverlies zijn voor de regerende partij de AKP. Diegenen in Turkije die de feiten nauwlettend volgden wisten al geruime tijd dat een volwaardig lidmaatschap van Turkije voor de EU op geen enkele manier acceptabel was. Maar de heersende krachten in Turkije hebben deze feiten met succes weten te verdoezelen en gaven de meerderheid van de Turkse bevolking valse hoop dat Turkije een van "de gelijken" zou worden. Het is echter pas tijdens de regeerperiode van de AKP dat het begrip "geprivilegieerd partnerschap" daadwerkelijk is uitgesproken. Alle voorgaande regeringspartijen zullen nu gebruikmaken van deze situatie door te beweren dat de AKP een blunder heeft gemaakt en dat zij het zelf veel beter zouden hebben gedaan.

Ten tweede zal de EU aanzien verliezen in Turkije. Een van de redenen daarvoor is de publieke bekendmaking dat de EU van plan is om haar grenzen hermetisch te sluiten voor Turkse arbeiders. Daarmee schendt de EU het principe van vrijheid van beweging van arbeidskracht binnen de Unie. Maar, nog belangrijker, na 17 december zal de EU niet langer de rol kunnen spelen van de grote broer voor de Turkse burgers, waarbij zij hun klachten over het Turkse regime kunnen uiten, omdat de EU duidelijk zichtbaar de regeringsfuncties gaat overnemen. Dat betekent dat de EU gaandeweg steeds vaker geconfronteerd zal worden met een opstandige houding van de Turkse bevolking.

In de derde plaats zullen zowel het EU-imperialisme als de heersende klasse van Turkije erachter komen dat statistieken, die laten zien dat 75 procent van de Turkse bevolking de toetreding van Turkije tot de EU steunt, bij nader inzien niet zo betrouwbaar zijn. Een deel van die bevolking geeft niet om "de vervanging van de criminele code door die van de EU" of "fungeren als een brug tussen Oost en West". Nee, die mensen verwachten banen en brood van de EU. Als zij zich realiseren dat, in plaats van te zorgen voor banen en brood voor de werkende klasse van Turkije, Europa datgene wat er voor de bevolking over was in beslag zal nemen, dan zullen zij zich tegen de EU keren. Men zou kunnen zeggen dat de 75 procent uit de statistieken op korte termijn sneller zal dalen dan de waarde van de VS-dollar op de geldmarkten.

Het goede nieuws is dat, na 17 december, het kolonisatieproces van Turkije ten minste tien jaar gaat duren; tijd genoeg om een sterk anti-imperialistisch bewustzijn tegen het EU-imperialisme op te bouwen.

(*) "Nederland wil verder dat de EU-landen het recht krijgen hun grenzen voor onbepaalde tijd te sluiten voor Turkse migranten". "EU laat Turkije vallen als eenderde van de lidstaten dat wil". Volkskrant, 30 november 2004.

Vertaling J.Bernaven.