Nederlandse bevolking wil geen polarisering
Wil van der Klift
De Nieuwe Communistische Partij NCPN keurde de afschuwwekkende moord op filmregisseur Theo Van Gogh in de scherpste bewoordingen af. Ze wijst tegelijk op het gevaar van een politieke polarisering en verdere afbouw van de democratische grondrechten. Maar de kern van het verhaal blijft toch de noodzaak van gemeenschappelijke strijd van alle arbeiders voor het behoud en verdere uitbouw van de verworven sociale rechten.
Sinds de moord op Theo Van Gogh regent het felle reacties tegen de moslimgemeenschap. Van rechtse extremisten, maar ook van de conservatieve en rechts-liberale partijen. Minister Zalm (VVD) sprak zelfs van een "oorlog tegen de islamisten". Rechts-extremistische groepen maakten van het klimaat gebruik om effectief aanvallen tegen moslims op te zetten. Dat maakt allemaal enorm veel discussie los.
Regering schroeft ook de democratische vrijheden terug
De minister van Justitie liet een kamp van de Koerdische PKK oprollen en 29 mensen arresteren. De PKK staat wel op de Europese lijst van terroristische organisaties, maar in Nederland werd ze redelijk met rust gelaten. Er is dus inderdaad gevaar dat de regering het begrip "terrorisme" zeer breed interpreteert. Bovendien zien we al langer dat de burgerrechten stap voor stap worden uitgehold.
Samen met de vredesbeweging, de vakbonden, met migranten- en moslimsorganisaties... zal de NCPN zich daartegen blijven verzetten: "Samen voor een kleurrijk Nederland", maar ook en vooral samen voor een sociaal rechtvaardig Nederland. Want dat blijft de kern van de zaak. De strijd voor behoud en uitbreiding van de rechten van de gehele Nederlandse arbeidersklasse, allochtonen en autochtonen.
Theo Van Gogh en het vrije woord
Theo Van Gogh was vooral een spreekbuis, een woordvoerder van een stroming die, zogenaamd in naam van de vrije meningsuiting, de meest kwetsende taal gebruikte over andere culturen. Een stroming die de islamcultuur achterlijk noemt en moslims geitenneukers, het soort dingen die we ook al van Fortuyn te horen kregen. De voorzitter van de LPF presteerde het zelfs om valse doodsbedreiging, zogezegd van een islamitische groepering, naar zichzelf te sturen! Van Gogh was een pure provocateur. Tal van vooraanstaande figuren hebben daar ook al op gewezen. Maar Van Gogh kreeg wel steun van bepaalde media. Want ook daar zien sommigen het als de hoogste uiting van het vrije woord dat ze andere culturen mogen beledigen en schofferen, zonder ook maar één seconde na te denken over de gevolgen van hun uitspraken. Dat past in de kijkcijferpolitiek van de media: hoe sensationeler hoe beter.
Protest tegen criminalisering van moslimgemeenschap
Een deel van de bevolking laat zich meeslepen in de stroom van media-aanvallen op dé moslims. Zij denken een nieuwe Fortuijn gevonden te hebben in de figuur van Wilders. Maar een groter deel verzet zich tegen de verrechtsing en tegen het gevaarlijke populisme van politici als Wilders, Hirschi Ali, Zalm en anderen. Vredesactivisten, vakbondsmilitanten en andersglobalisten tonen wat er onder brede lagen van de bevolking leeft. Ook de groei van de PvdA toont deze tendens. Heel veel mensen willen niets weten van polarisering en rassenstrijd, ze houden vast aan de interculturele solidariteit en aan de multiculturele maatschappij. Er is genoeg weerstand om deze nieuwe poging, een ruk naar rechts in de maatschappij te forceren,tegen te houden.
Sociale ontwikkelingen doorslaggevend
De regering raakte echt in de problemen met haar aanvallen op het pré-pensioen, de VUT, de sociale zekerheid en de andere verworvenheden van de werkende bevolking in Nederland. De betoging in Amsterdam van 2 oktober, waar meer dan 300.000 mensen demonstreerden, heeft een enorme indruk gemaakt. Wetende dat velen onderweg naar de demonstratie gestrand zijn en anderen wel wilden komen, maar niet konden, gaat het om een half miljoen mensen, autochtonen én allochtonen, die precies weten waar het werkelijk om gaat. Twee oktober 2004 was een overweldigend bewijs dat er bij de werkende bevolking in Nederland een heel breed verzet bestaat, dat niet een kleine groep, maar de brede massa kiest voor een solidaire maatschappij en tegen individualisme van het ieder-voor-zich.
De regering Balkenende probeert daarop te antwoorden met een verdeel-en-heerstactiek. Jonge mensen tegen ouderen, werkenden tegen uitkeringsgerechtigden, allochtonen tegen autochtonen. Maar vooral toch de nieuwe rechtsen, die progressief worden genoemd omdat ze de aanvallen op het levenspeil van de bevolking slikken tegen de 'linkse conservatieven', die blijven knokken tegen de afbraak van de verzorgingsstaat. Met weinig succes overigens. De echte discussie gaat over de ellendige omstandigheden waarin sommige vreemdelingen moeten leven en wonen, over de huisjesmelkers die iedereen, allochtoon of autochtoon uitpersen. De bevolking is sterk genoeg om dit soort verdeel-en-heersstrategieën op te vangen.
Wel oppassen geblazen
De huidige situatie is nieuw. In de tachtiger jaren vonden ook veel racistische rellen plaats en konden enkele rechts-extremistische partijen ontstaan en zich ontwikkelen. Die ontwikkeling zette niet door. Mensen als Glimmerveen en Janmaat verdwenen door de achterdeur. Maar vandaag is het gevaar veel groter, omdat het kapitaal vandaag minder ruimte heeft om toegevingen te doen en meer geneigd is om dit soort tegenstellingen aan te scherpen. In de tachtiger jaren heerste er in de politiek, zeker bij de sociaal-democraten, een sfeer van "op naar de interculturele samenleving". Het ultrarechtse kabinet van vandaag doet er juist alles aan om de tegenstellingen aan te wakkeren.
Sommige Nederlandse politici - zoals minister Zalm met zijn "oorlog tegen het terrorisme" of Balkenende zelf met zijn sociale afbraak - willen van Nederland een evenbeeld van de Verenigde Staten maken. Zalm en de liberale VVD willen op sociaal vlak en inzake strijd tegen de islamwereld de VS achterna. Ze willen de agenda van Lissabon snel en zonder veel overleg uitvoeren: Nederland en Europa moeten tegen 2010 de meest dynamische economie van de wereld worden en daarvoor moeten de sociale verworvenheden en de hele sociale zekerheid eraan geloven. Dat geldt ook voor het CDA van Balkenende en De Geus. Maar de christendemocraten hebben een probleem: hun eigen achterban heeft in Amsterdam massaal mee betoogd. Sindsdien wil het CDA het wat slimmer aanpakken door eerst de vakbonden te overtuigen. Het valt niet uit te sluiten dat het nog tot een forse regeringscrisis komt over het verschil van aanpak. Maar voorlopig zullen veranderingen alleen kunnen plaatsvinden als de 'basis' voldoende druk zal weten te bewerkstelligen. Het is nu even rustig in ons land, de eerste CAO-gevechten zullen echter spoedig uitbreken. Dan zal blijken dat deze stilte alleen maar een wapenstilstand was.
