Arrogantie van de macht

Bush gaat versneld door met zijn goddelijke plannen


Doodskisten symboliseren de weerzin die een toenemend aantal Amerikanen voelt bij de aanwezigheid van Amerikaanse troepen in Irak en het snel stijgende aantal Amerikaanse militairen dan daar het leven laat. Tot een paar dagen geleden waren er 1371 Amerikanen omgekomen.  


Van Rice, het slaafje van Bush, kan de wereld slechts ellende verwachten.  

Wil van der Klift

Bush wil door de verspreiding van zijn oerconservatieve opvattingen over vrijheid en democratie een einde maken aan tirannie overal op de wereld. De koene wildwestcowboy die overal orde en recht zal handhaven. Uiteraard wel de orde en het recht van de vrije westerse markt.

"Er is in de geschiedenis maar één kracht geweest die de heerschappij van haat en rancune kan doorbreken, de kwade bedoelingen van tirannen kan ontmaskeren en de hoop beloont van hen die fatsoenlijk en verdraagzaam zijn. En dat is de kracht van de vrijheid." Uiteraard is dat waar. Even waar is het dat alle tirannen van de wereld dezelfde verhalen hielden als Bush. Want over welke vrijheid heeft Bush het? Inderdaad, over de vrijheid van hem en zijn politieke vrienden. En zijn democratie moet er een zijn van westerse snit, waarin het private bezit van de productiemiddelen en de uitbuiting van loonafhankelijken gelegaliseerd zijn.

Om elke twijfel in Amerika weg te nemen toont hij zijn ware bedoelingen door te zeggen: "De gebeurtenissen om ons heen en ons gezond verstand leiden tot één conclusie: de overleving van de vrijheid in ons land hangt in toenemende mate af van het succes van de vrijheid in andere landen", aldus Bush. "De beste kans op wereldvrede, ligt in de verspreiding van vrijheid over de gehele wereld."

Dat is helder. We moeten de hele wereld onder controle krijgen om de Amerikaanse belangen veilig te stellen. Dat is de kern van zijn boodschap. De toekomstige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Condoleezza Rice, bestempelde eerder al zes landen als "voorposten van de tirannie". Zij noemde Wit-Rusland, Cuba, Iran, Birma (Myanmar), Noord-Korea en Zimbabwe.

Bush zei afgelopen weekeinde in een vraaggesprek dat hij wil dat 'Condi' buiten de grenzen beter gaat uitleggen "wat de motieven en intenties zijn van de Verenigde Staten." Net als de Nederlandse regering wil men dus aan een charme offensief gaan werken. Of dat met Rice zal lukken, valt te betwijfelen.

Bush ging op geen enkel heikel punt in. De hele inaugurale rede bestond uit holle retoriek met maar één boodschap. We moeten doorgaan om de macht te behouden en de levensstandaard van de grote Amerikaanse middenklasse te garanderen. Geen woord over de groeiende kloof tussen rijken en armen, tussen de dropouts en de zich verrijkende toplaag, geen woord over het deficiet dat de VS binnenkort in Irak staat te wachten.

Irak wordt breekpunt

Het aanhoudende geweld in Irak heeft gevolgen in de VS. Het leger, vooral eenheden van de reserve en de Nationale Garde, staat onder druk. Meer dan veertig procent van de soldaten in Irak zijn gardisten en reservisten, parttime soldaten dus, die hun burgerbaan tijdelijk moeten opgeven voor een gevaarlijke missie in Irak. Soldaten die gezinnen, werkgevers en collega's hebben. Er zijn dus veel 'achterblijvers' bij betrokken. Ongeveer eenderde van de troepen in actieve dienst is al aan zijn tweede uitzending bezig. Zelfs de achterblijvers in de kazernes staan onder druk. Mensen raken vermoeid. Ze vragen zich af wanneer het eindelijk ophoudt. De regering-Bush wil geen blijvende uitbreiding van het actieve leger vanwege de kosten. Maar defensie-analisten en politici van beide partijen maken zich zorgenover de te grote druk van de oorlog op de landmachtreserve en de Nationale Garde. Parttime soldaten worden meerdere malen uitgezonden, waarmee ze vooraf geen rekening hebben gehouden en wat stress veroorzaakt in de gezinnen. De uitzendingen duren ook steeds langer en de einddatum is onzeker, waardoor burgerbanen in de knel komen. Werkgevers mogen hen niet ontslaan, maar een afwezige werknemer wordt gemakkelijker 'gereorganiseerd'. Bovendien zijn hun eenheden minder goed uitgerust. Nu het allemaal zo lang duurt, de vergoedingen te laag zijn en de onzekerheden groeien, wordt er steeds meer getwijfeld.

Fysieke en geestelijke littekens

Tot nu toe zijn er 1371 doden gevallen onder Amerikaanse militairen, en meer dan tienduizend gewonden. Die moeten geholpen worden met de overgang naar het burgerleven. Er is psychologische hulp nodig. Dit is de eerste grote golf gehandicapte veteranen sinds de oorlog in Vietnam en daar is het systeem niet op berekend.

Tanend vertrouwen in Bush-regering

Er zijn 150.000 Amerikaanse militairen in Irak en een terugtrekking is nog niet in zicht. Deze kwestie zal de tweede termijn van Bush domineren. Een groeiende meerderheid van het Amerikaanse volk betwijfelt of deze oorlog alle levens en kosten waard is, zo blijkt ook uit peilingen. De meerderheid van de Amerikanen noemt de inval in Irak niet juist en keurt bovendien het huidige VS-beleid in Irak af.

Volgens een peiling van The Washington Post en de nieuwszender ABC vindt 55 procent van de Amerikanen dat de Irak-oorlog het allemaal niet waard is geweest, tegen 44 procent die vindt van wel. Ongeveer 58 procent gaf aan de huidige aanpak van Bush af te keuren, terwijl 40 procent dat beleid wel steunt. Ook de krant USA Today en nieuwszender CNN kwamen met een peiling. Hierin gaf 52 procent (tegen 47 procent) aan dat het fout was om Amerikaanse soldaten naar Irak te sturen.

Bush-regering moet verwijnen

Tijdens de inauguratie waren enkele tienduizenden demonstranten op de been. De meesten betoogden tegen de oorlog in Irak. Sommige demonstranten droegen neplijkkisten mee en riepen leuzen tegen de oorlog. Anderen eisten hervormingen van het kiessysteem of spraken zich uit tegen Bush' opvattingen over abortus en het homohuwelijk.

Internationaal is er ook weinig steun voor de politiek van Bush. Uit een internationaal opinieonderzoek komt naar voren dat meer dan de helft van de ondervraagde personen van mening is dat de wereld minder veilig is geworden door de herverkiezing van de Amerikaanse president Bush. Slechts in drie van de 21 geënquêteerde landen is er steun voor Bush. Van alle ondervraagden beschouwt 47 procent de Amerikaanse invloed in de wereld als negatief. Het meest negatief zijn de inwoners van landen in West-Europa, Latijns-Amerika en islamitische landen.