Overal in de wereld wordt tegen het imperialisme van Bush geprotestreerd.
Overal in de wereld wordt tegen het imperialisme van Bush geprotestreerd.
|
|
|
Achter een façade van mooie woorden als 'vrijheid' en 'democratie' zette George W. Bush in zijn 'State of the Union', de Amerikaanse variant op de troonrede, zijn plannen uiteen voor eindeloze oorlogsvoering, de vestiging van een wereldrijk en de afbraak van wat nog overgebleven was van de sociale zekerheid.
Bush zei: "We moeten ons goede beheerders betonen van onze economie; de prima instellingen waarop miljoenen van onze medeburgers vertrouwen moeten nieuw leven ingeblazen worden." Vervolgens beloofde hij om "meer dan 150 overheidsprogramma's" te reduceren of te schrappen.
Meer dan 150 miljard is er al uitgegeven aan deze oorlog terwijl ziekenhuizen gesloten worden, scholen overbevolkt zijn, banen verdwijnen en de begrotingen van de staten en de gemeenten enorme tekorten vertonen. Onder de regering Bush is er eenvoudigweg geen geld beschikbaar voor de menselijke noden.
De bezuinigingen komen in een tijd waarin de werkende bevolking haar geliefden in toenemende mate ziet sneuvelen in Irak. De meer dan 1400 soldaten die omgekomen zijn waren niet de kinderen van de directeuren op Wall Street of van de neoconservatieve oorlogshitsers; het zijn de kinderen uit de verpauperde stadscentra en uit arme gezinnen die uit armoede gedwongen worden dienst te nemen.
Vervolgens zette Bush zijn plan uiteen om het systeem van de Social Security (de AOW) te privatiseren. Dit plan rechtvaardigde hij met het pure verzinsel dat het huidige systeem bijna bankroet is. De waarheid is dat de Social Security geen tekorten kent, nu niet en ook niet in tenminste de komende veertig jaar. Volgend jaar zal het fonds hiervoor een overschot bevatten van 1,8 biljoen dollar. In 2011, als de babyboomgeneratie massaal met pensioen begint te gaan zal het overschot opgelopen zijn tot 3,2 biljoen. Deze overschotten, plus de toekomstige belastinginkomsten zullen volgens zeer conservatieve experts die op de fondsen toezien voldoende zijn om het huidige uitkeringsniveau tot 2042 te handhaven.
De opgeklopte bewering dat de Social Security failliet zou gaan is een mythe die geschapen wordt door profiteurs op Wall Street die schuilgaan achter de regering Bush en die het vertrouwen van het publiek in de Social Security willen schaden. Het is een verkooppraatje om het publiek ervan te overtuigen meer dan 2 miljard dollar uit te geven aan een afzonderlijk systeem om de fondsen van de Social Security door te sluizen naar de aandelenbeurs, waarbij bijna 1 miljard terechtkomt bij de bedrijven op Wall Street voor het beheer van de nieuwe boekhouding. Dit plan waarvan private investeringsbedrijven zouden profiteren zou diep snijden in de uitkeringen enleiden tot een verhoging van de pensioensgerechtigde leeftijd. Bush heeft al toegegeven dat deze maatregelen "ter tafel gekomen zijn." Bovendien zouden de AOW-uitkeringen van miljoenen mensen op het spel komen te staan als gevolg van de fluctuaties van de wispelturige en onzekere aandelenmarkt.
Hij beloofde zich te zullen inzetten voor een amendement op de grondwet dat het huwelijk tussen twee gelijke seksen moet verbieden. Dit maakt deel uit van een fundamentalistische haatcampagne die de meest elementaire mensenrechten wil ontzeggen aan de homoseksuele, lesbische, biseksuele en transseksuele bevolkingsgroepen.
Ook beloofde Bush zijn strijd tegen de kleurlingen voort te zetten. Hij noemde dit het "aanpakken van de bendecultuur", wat conservatieve codewoorden zijn voor een verhoogde racistische benadering en daarmee gepaard gaand politiegeweld.
Niet één keer tijdens zijn praatje over vrijheid en democratie noemde hij de Patriot Act, die elk recht dat gegarandeerd wordt door de 'Bill of Rights' ondermijnt. Ook zweeg hij over het regeringsbeleid van onwettige detenties en martelingen.
Op 4 september 1967 kopte de 'The New York Times': "VS aangemoedigd door verkiezingen Vietnam. Volgens functionarissen bedroeg de opkomst 83% ondanks de terreur van de Viet Cong." Het artikel klonk als volgt: "De verraste Amerikaanse regering werd bemoedigd door het hoge opkomstpercentage tijdens de presidentsverkiezingen in Zuid-Vietnam. De hoop leeft dat de nieuwe regering in staat zal zijn om aan het werk te gaan met het vertrouwen en de legitimiteit waaraan het Zuid-Vietnamese politici zo lang ontbroken heeft."
Ten tijde van de verkiezingen waren honderdduizenden VS-soldaten in Vietnam gelegerd. Ze legden bommentapijten, gooiden napalmbommen af en vermoordden activisten in het kader van de beruchte 'Operatie Phoenix'.
Desalniettemin organiseerden de Amerikanen deze schijnverkiezingen en slaagden erin de media ervan te overtuigen dat daarmee een keerpunt bereikt was in de pogingen de oorlog te legitimeren.
Nu brengt de regering Bush 'democratie' naar Irak met bommen, kogels, munitie met verarmd uranium en de martelkamers van Abu Ghraib. Meer dan 100.000 Irakezen zijn omgekomen en de historische stad Fallujah is verwoest.
Deze verkiezingen zullen alleen maar leiden tot nog grotere frustratie en woede onder de Iraakse bevolking. Hoe hoog de opkomst ook geweest mag zijn, de overheersende verwachting van de kiezers was dat de verkiezingen zouden leiden tot het einde van de bezetting van hun land. Als men zich gaat realiseren dat Bush niet van zins is om een eind te maken aan de bezetting, zal de frustratie het toch al wijdverbreide verzet nog voeden.
Bush verklaarde: "We maken geen kunstmatig tijdsschema voor ons vertrek uit Irak". De Amerikaanse regering maakt zich namelijk op voor een permanente bezetting. Bush' neoconservatieve entourage heeft allang geleden een permanente militaire bezetting van de regio gepland om de olietoevoer te beheersen en een basis te hebben voor verdere aanvallen tegen andere landen, zoals Syrië en Iran. Het Pentagon is bezig met de inrichting van veertien permanente militaire bases. Bush wil geen tijdsschema opstellen omdat hij niet van plan is de bezetting ooit te beëindigen. Amerikaanse bedrijven als Halliburton en Bechtel, die al miljarden aan winst hebben opgestreken, zijn van plan hun greep op de Iraakse economie en vooral op de olievoorraden te verstevigen.
Hij bezwoer dat "we de confrontatie moeten aangaan met regimes die volharden in het huisvesten van terroristen en het streven naar het bezit van massavernietigingswapens". Dezelfde rechtvaardiging die een flagrante leugen bleek werd gebruikt voor de oorlog tegen Irak. In Bush' taalgebruik houdt dit het voornemen in om elk willekeurig land aan te vallen als dit in het belang is van het Amerikaanse wereldrijk en zijn bedrijfsleven.
In de woorden van Martin Luther King Jr. is de Amerikaanse regering "de grootste verspreider van geweld ter wereld". Er zijn doodseskaders actief in Colombia; Miami is de basis voor terroristische aanvallen tegen de Cubaanse bevolking; en de VS bezitten de grootste voorraad massavernietigingswapens ter wereld: illegale chemische, biologische en nucleaire wapens.
Zij die andere dromen koesteren moeten hun krachten blijven mobiliseren om de regering Bush te stoppen. In het weekend van 19 maart, op de tweede verjaardag van het begin van Bush' campagne van "shock and awe," zal de wereldwijde anti-oorlogsbeweging de straat opkomen om beëindiging van de bezetting te eisen.
De 'Troops Out Now Coalition' waar het 'International Action Center' deel van uitmaakt steunt de oproep tot wereldwijde acties. In New York zullen tienduizenden demonstreren en samenkomen in Central Park tijdens een gezamenlijke regionale manifestatie waar de onmiddellijke, complete en onvoorwaardelijke terugtrekking van alle bezettingstroepen uit Irak geëist zullen worden. De anti-oorlogsbeweging zal vragen om geld voor banen, onderwijs en gezondheidszorg, niet voor de oorlog en de bezetting. Actievoerders uit het hele oosten van de VS zullen demonstreren tegen de oorlog zonder einde, repressie en de hebzucht van het bedrijfsleven.
Bush heeft een aanvalsplan tegen de werkende bevolking overal ter wereld opgesteld. De tijd is gekomen om hem eensgezind en met hernieuwd enthousiasme van repliek te dienen.
Bron: International Action Center, New York, februari 2005, vertaling Frans Willems.