"Fascisme is de openlijke terroristische dictatuur van de reactionairste en agressiefste groepen van het financierskapitaal"
Tekening solidair.
"Fascisme is de openlijke terroristische dictatuur van de reactionairste en agressiefste groepen van het financierskapitaal"
|
Tekening solidair.
|
In mei herdenken we 60 jaar bevrijding. Maar bevrijding van wat? Wij communisten houden vast aan 'bevrijding van het fascisme'. Anderen in Nederland, onder wie helaas verschillende herdenkingscomités, hebben de herdenking verruimd tot bevrijding van 'het kwaad'.
Zij volgen daarmee in feite de 'fundamentalistisch christelijke' president Bush van de Verenigde Staten. Deze heeft zich kennelijk tot taak gesteld al 'het kwaad' te bestrijden. Of die zich nu voordoet in de persoon van de schatrijke Osama bin Laden of in die van de arme Zuid-Amerikaanse boeren die uit armoede coca verbouwen. Op deze plaats willen wij niet ingaan op de huichelachtigheid van de Bush-politiek, die feitelijk neerkomt op een poging om de wereld te onderwerpen aan de belangen van de Amerikaanse machthebbers. Wij willen ons beperken tot het belang van de overwinning op het fascisme en op het karakter van het fascisme, dat niet verward mag worden met andere vormen van onrecht die op deze aarde voorkomen.
Volgens de Bulgaar Dimitroff is 'fascisme de openlijke terroristische dictatuur van de reactionairste en agressiefste groepen van het financierskapitaal'. Dimitroff werd door het Nazi-regime in 1933 beschuldigd van het in brand steken van de Rijksdag eerder dat jaar. Door zijn sublieme verdediging moest hij echter worden vrijgelaten. Fascisme is dus de 'noodrem' van het Kapitaal als alle andere middelen 'om de dienst uit te maken' zijn uitgeput. Het Duitsland van de 20er en begin 30er jaren zat economisch volledig aan de grond. Het kapitalistisch systeem kon op geen enkele wijze meer uitkomst bieden. Het succes van de Sovjet Unie, waarvan de economische opbouw niet aan 'kapitalistische wetmatigheden' was gebonden, lonkte. Om aan deze dreiging voor het Kapitaal het hoofd te bieden, kreeg Hitler voor zijn Nationaal Socialistische Partij steeds meer economische en politieke steun van grote financiers. Zelfs vanuit andere Europese landen. Zij speculeerden erop dat Hitler de bezitsverhoudingen in Duitsland intact zou laten en de Sovjet-Unie zou verslaan, waardoor ze het daar verloren kapitaal weer in handen zouden krijgen.
De overwinning op het fascisme van 60 jaar geleden is daarom tevens een overwinning op de verraderlijkheid van kapitaalbezitters. Vanuit bezitsdrang en winstbejag is een avontuur gestart met vele honderden miljoenen doden tot gevolg. De bevolking van veel Europese landen heeft dit begrepen. De arbeidersbeweging en aan haar verwante partijen zijn versterkt uit de Tweede Wereldoorlog gekomen. Dit is o.a. af te meten aan hun vertegenwoordigingen in de parlementen onmiddellijk na de oorlog. Deze kracht, het prestige van de Sovjet Unie en de opbouw van socialistische staten, waren goede voorwaarden voor de arbeidersbeweging om een stelsel van sociale zekerheid en steeds betere arbeidsvoorwaarden af te dwingen, ook in Nederland.
Inmiddels maken we een periode mee van neergang in de kracht van de arbeidersbeweging: de socialistische staten zijn als wervende, politieke, economische en militaire macht verdwenen en de linkse partijen zijn verzwakt. De kapitalisten en hun vertegenwoordigers benutten deze kans om arbeidsvoorwaarden drastisch te verslechteren, sociale zekerheid af te breken, openbare diensten te privatiseren. Alles met leugenachtige argumenten dat dit in het belang van 'de economie' en dus van de bevolking zou zijn. Het verdwijnen van socialistische staten moedigt de kapitalisten en door hen gedomineerde staten ook aan tot dusver nog niet door hen gecontroleerde bodemschatten, grondstoffen voor de kapitalistische industrie, binnen eigen invloedssferen te brengen. De oorlogen van de afgelopen 15 jaar zijn daar voorbeelden van. Ook Nederlandse militairen zijn door Nederlandse regeringen meegesleept in deze afbakening van nieuwe invloedsgebieden, waarbij overigens scherpe tegenstellingen tussen kapitalistische blokken: VS, Japan en Europa, aan het licht zijn gekomen. Ook voor dit militair optreden worden misleidende voorwendsels gebruikt: vredestichters of -bewaarders.
De NCPN verwerpt met kracht de poging om in Nederland de herdenking van de overwinning op het fascisme op 4 en 5 mei te gebruiken voor herdenking van alle slachtoffers van militair geweld, zoals die van zogenaamde vredesacties en zelfs van de politionele acties in Indonesië. Op 4 en 5 mei herdenken wij de strijders tegen het fascisme van '40 - '45, die zware offers en vaak hun leven hebben gegeven voor het verijdelen van de demonische poging om de mensheid te knechten. Die strijders zijn een inspiratie om ook in de huidige tijd maatschappelijke voor- en achteruitgang te leren onderscheiden en te strijden tegen elke aanval op de beschaving: de afbraak van een breed stelsel van sociale zorg, voorzieningen en onderwijs waarin de solidariteit tussen mensen gestalte krijgt.