Bert Prinsen overleden

Foto Éva Strausz

Dinsdagavond 26 april is kameraad Bert Prinsen overleden op 85-jarige leeftijd. Bert was afkomstig uit een 'communistisch nest'. De dood van zijn vader in een Duits concentratiekamp heeft Bert én zijn leven getekend. De naoorlogse moeilijke economische periode en het avontuur brachten hem ertoe als marinier naar Indonesië te vertrekken. Maar deze jeugdkoppigheid duurde niet lang. Al zeer snel koos hij voor de Indonesische vrijheidsstrijd en sloot zich daarbij aan. Bert was weer terug in zijn eigen politieke omgeving.

Noodgewongen - vanwege de Soeharto-politiek tegen communisten - teruggekeerd in Nederland kostte het hem begrijpelijk veel moeite een positie te verwerven in zijn eerste vaderland. De communistische partij was daarbij voor hem een veilige haven. 'Twaalf ambachten, dertien ongelukken' is bij uitstek van toepassing op Bert. Maar in alle banen die hij heeft gehad was hij tevens actief vakbondslid, hetgeen uiteraard bijdroeg aan het daaropvolgende ontslag: zijn volgende 'ongeluk'. Het lukte Bert tegen deze achtergrond ook niet om een goede band met zijn familie op te bouwen. Het is daarom van groot belang dat hij nog voor zijn dood op gepaste wijze van zijn dochters afscheid heeft kunnen nemen.

Wij, de volgende generatie, kennen Bert vooral als de strijdbare kameraad die het niet bij woorden liet, maar overal te vinden was waar actie was. Je deed, als het op 'handen uit de mouwen' aankwam, nooit tevergeefs een beroep op hem. Voor hem gold wat Remco Campert in een gedicht verwoordde: "Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden".

Wij wisten echter ook, dat Bert heel duidelijk een 'eigen agenda' had. Voor hem zat de wereld behoorlijk simpel in elkaar en was de oorzaak van alle ellende eenvoudig aan te wijzen: Het Kapitaal in al zijn gedaanten. Deze vereenvoudigde kijk was leidraad voor zijn handelen, verschafte hem een tomeloze energie, maar was ook een valkuil als het op overtuigen van mensen aankwam.

Met al zijn gedrevenheid was Bert een kleurrijke figuur in het Nederlandse actiewezen. In zijn regenjas volgeprikt met strijdbuttons, op zijn vouwfiets behangen met plastic tasjes vol actiemateriaal en leuzen roepend in zijn megafoon, was Bert nadrukkelijk aanwezig, dáár waar iets strijdbaars te doen was. Als het maar strijdbaar was!

Met al zijn opofferingsgezindheid was Bert ook een eenzame man. De partij die hem aanvankelijk een veilige haven verschafte heeft hij zien afbrokkelen. Maar dat heeft zijn opvattingen over hoe de wereld in elkaar zit niet aan het wankelen gebracht. Integendeel! Hij zag heel duidelijk parallellen tussen de afbraak van werkgelegenheid en sociale voorzieningen nú en het vooroorlogse tijdperk van Colijn. Hij voelde aan dat de toenmalige gevaren weer volop op de loer liggen. Voor ons zullen onverzettelijke kameraden als Bert inspiratie blijven om de wortels van het onrecht in de wereld te blijven onderzoeken en daaruit consequenties te trekken met het zoeken naar leuzen en vormen om eraan bij te dragen mensen in actie te brengen tegen het onrecht op te treden.

Bert, voor jou zit het erop, wij nemen je fakkel over!