Verklaring partijbestuur NCPN naar aanleiding van Franse 'NEE' tegen de Grondwet.


Franse bevolking heeft het kapitalistische Europa-project bij het grof vuil gezet.  


 


 

Vive la France!

Referendums tonen de groeiende kloof tussen bevolking en politieke elite.

Rabiate prestatiemaatschappij of planmatige productie- en verzorgingsstaat?

De Franse bevolking heeft zich niet laten intimideren. Een duidelijke meerderheid wijst het neoliberale Europese project af. De bevolking in Europa spreekt zich steeds meer uit tegen de architecten en uitvoerders van de neoliberale prestatiemaatschappij. De stemming slaat in veel landen om. Ook in eigen land begint een steeds groter deel van de bevolking de arrogante regenten van Balkenende II zat te worden. Komende woensdag kan het verzet tegen de harde bezuinigingspolitiek vorm worden gegeven: Stem 'NEE' tegen deze Grondwet.

Na de desastreus verlopen Franse verkiezingen in 2002 was iedereen het erover eens: er moet beter naar de bevolking worden geluisterd. De afstand tussen de politiek en de kiezer was te groot, zo luidde de conclusie. Maar weer drukte de Franse regering door, gesteund door de meeste partijen, tegen de meerderheid van de bevolking in. Eenzelfde beeld levert de situatie in Nederland. Hoe het referendum in Nederland ook uitpakt de kloof tussen de bevolking en de gevestigde machten is weer gegroeid. Ondanks het gezever in de media over het 'goede debat', was het absoluut geen les in democratie.

Het stemgedrag van de Fransen staat in schril contrast met de standpunten van de grote politieke partijen in het land. Niet alleen de neogaullistische regeringspartij UMP van president Jacques Chirac en de daaraan gelieerde UDF voerden campagne vóór de Europese Grondwet, ook het bestuur van de grootste oppositiepartij, de socialistische PS, riep haar aanhangers op 'ja' te stemmen. Ook de leiding van de Groenen besloot voor de Europese Grondwet op te komen. Meer dan 90 procent van alle fracties in de Assemblée Nationale, het Franse parlement, was dus vóór de Europese Grondwet. Alleen de communistische PCF riep op om 'nee' te stemmen.

De boodschap voor de Nederlandse regering op 2 oktober op het Museumplein was ook duidelijk: vakbondsleiding, werkgeversbazen en politici wilt u nu eindelijk eens luisteren en stoppen met uw arrogante optreden? Een moment dachten we dat in ieder geval de vakbewegingstop de boodschap had begrepen. Maar niets is minder waar. Tegen een grote meerderheid van de leden in roept de vakbondstop op om voor de Grondwet te stemmen. Tegen grote meerderheden in roepen - op de SP na - alle grotere partijen op om ja te stemmen. Hardleers en arrogant! Hoe vaak is de afgelopen tijd niet gezegd dat de 'nee'-stemmers het niet begrepen hebben.

Kloof tussen politiek en bevolking

Hoe ver staat dit soort politici af van de gewone mensen, die dondersgoed aanvoelen waar het allemaal om gaat. Die echt wel begrijpen dat dit Europa en deze Grondwet het er voor hen niet beter op maken. Die heel goed door hebben dat het referendum nooit serieus genomen is. De meerderheid van de bevolking voelt zich niet serieus genomen en heeft begrepen dat het referendum het resultaat was van de arrogantie van politici die dachten dat de Nederlandse bevolking hen wel gedachteloos zou volgen. Dat is de belangrijkste les, de kloof tussen de politici en vakbondsbestuurders die denken dat zij het beter weten. Die denken dat de bevolking onkundig en onvoldoende geïnformeerd is, terwijl zij zelf alleen maar partijpolitieke stokpaardjes berijden en de sociale zekerheid en democratische omgangsvormen in ons land in de uitverkoop doen. Deze zogenaamde leiders begrijpen niet dat de bevolking zeer goed door heeft dat het nieuwe Europa en de Grondwet bedoeld zijn om de deur open te doen voor de prestatiemaatschappij naar Amerikaans voorbeeld. Zij gaan eraan voorbij dat de bevolking in meerderheid staat voor een humaner systeem, met sociale voorzieningen en onderlinge solidariteit. Zij begrijpen niet dat het juist noodzakelijk is om het verzet tegen Balkenende II en tegen Chirac te verbinden met het verzet tegen de Grondwet. Waar haalt een Schröder de euvele moed vandaan om na de recente afstraffing van de SPD bij de deelstaatverkiezingen in Noordrijn-Westfalen, als gevolg van zijn afbraakbeleid, in Frankrijk op te roepen om 'ja' te stemmen? Een solidaire maatschappij of een harde jungle, waar het recht van de sterkste telt, dat zal ook de komende tijd de tegenstelling blijven. Daarop zal de breuklijn tussen rechts en links zich aftekenen.

Het contrast tussen de weerstand bij de Franse en Nederlandse kiezers en het enthousiasme van de gevestigde politieke partijen is enorm. Het toont aan dat de kloof tussen de gevestigde politieke partijen en de bevolking in Frankrijk en Nederland nog altijd erg diep is en dat er weinig veranderd is sinds 21 april 2002 en 2 oktober 2004.

In beide landen wordt met vuur gespeeld. De extreem-rechtse Jean-Marie Le Pen drong in 2002 door tot de tweede ronde van de presidentsverkiezingen; in eigen land werd de onvrede over de gevestigde politiek door Fortuyn met rechts-opportunistische verhalen handig uitgebuit. Zij zorgden beiden voor verbijstering bij de politieke heersende klasse. Die verbijstering is kennelijk allang weer uitgewerkt.

Populariteit Chirac en Balkenende II op historisch dieptepunt

De populariteit van zowel president Jacques Chirac als diens premier JeanPierre Raffarin is historisch laag en veel kiezers zijn vastbesloten het referendum aan te grijpen voor een electorale strafexpeditie tegen president en premier. Tegen dat voornemen helpen weinig argumenten, vooral omdat Chirac en Raffarin zich weinig gelegen lieten liggen aan eerdere uitingen van onrust onder het electoraat.

Dat beeld zien we ook terug in eigen land. Volgens een onderzoek van TNS-Nipo is het vertrouwen van de Nederlanders in het kabinet Balkenende gedaald tot een historisch dieptepunt. Slechts 19 procent van de ondervraagden heeft veel vertrouwen in het huidige kabinet van CDA, VVD en D66. De CDA-aanhang heeft nog wel vertrouwen, maar bij D66 is dat gering en ook de helft van de VVD-achterban ziet Balkenende II niet meer zitten, blijkt uit het onderzoek.

Les in democratie?

Was het dan een les in democratie, zoals de laatste weken voor het referendum toen het 'nee' sterk de overhand had, werd beweerd? Als democratie betekent dat (ex-)politici de kans krijgen om met belastinggeld een campagne te voeren, de kleinere partijen, zoals de NCPN, financiële middelen te onthouden en chantage op grote schaal te plegen, dan is het geslaagd. Maar met echte democratie heeft het allemaal niets te maken. Als er sprake was geweest van democratie had de politiek zich de signalen van de bevolking aangetrokken. In een echte democratie - en dat kan alleen een socialistische democratie zijn - wordt de bevolking serieus genomen. Dan was er een debat op gang gekomen dat niet gevangen zou zitten tussen een einddatum en een vooraf bepaald einddoel. Wie er moesten winnen stond van te voren al vast. Dat men zou winnen stond voor de 'volksvertegenwoordigers' ook al vast. Datkan in een land waar politici er al jaren aan gewend zijn dat zij eenmaal in de vier jaar wat actief moeten worden om het stemvee achter zich te krijgen, terwijl ze verder, ver weg van het 'klootjesvolk', in de politieke theaterzaal op het Binnenhof hun rituele dansen uitvoeren.

Of het de paladijnen van het financierskapitaal en de grote concerns gelukt is om in Nederland ook deze keer weer de bevolking plat te walsen, kunnen we niet voorzien, maar het Franse 'NEE' zet het huidige Europese project op losse schroeven. Wat echter ook de uitkomst is, de politiek van Chirac en Balkenende is net zo'n fiasco als van Schröder. Zij voeren inmiddels een achterhoedegevecht. Het verzet van de bevolkingen in steeds meer landen in Europa tegen de politiek van deze heren en tegen de neoliberale politiek in het algemeen neemt alleen maar verder toe. Dus zal woensdag ook in Nederland de inzet moeten zijn: 'Nee' tegen deze Grondwet.