Kapitaal in offensief

De ESAK (personeel banken): "We eisen een sociale verzekering die berust op eigentijdse behoeften" en daaronder een van de vele betogingen georganiseerd door PAME. (Foto's KKE)

De uitvaart van Charílaos Florakis (zie Manifest 12) werd bijgewoond door tienduizenden Grieken (Foto's KKE)

Anna Ioannatou

Natuurlijk zouden we de lezers van Manifest graag met wat vrolijker nieuws de zomervakantie in sturen. Zoals: het is gelukt, we hebben socialisme in Griekenland! We kunnen echter niet op de historische ontwikkeling vooruitlopen.

Wél mag de Akropolis in het hartje van Athene ons eraan helpen herinneren dat het met de slavenhoudende samenleving allang gedaan is en dat sociaaleconomische systemen en zeker de op uitbuiting berustende, niet het eeuwige leven beschoren zijn. De realiteit van het huidige Griekenland is er in elk geval een van toenemende klassenstrijd.

Op het moment dat dit artikel verstuurd werd was het eind van de staking van de bankemployees, die op 7 juni begon, nog niet in zicht. Tegen opheffing van vaste aanstellingen, tegen afschaffing van het verzekeringsstelsel (pensioenen enz.), tegen afschaffing van vaste arbeidstijden enz. enz. Kortom: tegen een waar neoliberaal offensief op het hele pakket sociale- en arbeidsrechten. En dat nog wel in een sector die tot voor kort gold als de 'aristocratie' onder de ambtenaren en niet zelden haar neus optrok voor andere werkende mensen.

Het kan u allemaal gebeuren

Ook bij de Griekse PTT is het mis. Ten prooi aan een 'liberaal' privatiseringsproces werd kortgeleden een schandalig akkoord ondertekend tussen het bestuur van deze telecommunicatiereus en de vertegenwoordigers van beide grote gevestigde politieke partijen in de vakbeweging (regerende Nea Dimokratia en 'oppositionele', 'socialistische' Pasok. De huidige regeringspartij werkt o.a. met antiverzekeringswetten van de vorige regering). Een akkoord, dat een massale kreet van verontwaardiging uitlokte bij de werknemers, die hun belangen danig verraden zagen door deze 'vertegenwoordigers' in de bonden.

Een deel van de werknemers bij de PTT werd op een kritiek moment omgekocht, juist toen het monopoliekapitaal een offensief opende op de meest fundamentele rechten van de werkende mens. Bovendien zullen 6.000 mensen hun baan verliezen. Het blijft uiteraard niet alleen bij de PTT, want de weg is geopend voor een globaal neoliberaal offensief tegen alle werknemers in de overheids- en privésector. 'Europa' moet immers beter kunnen concurreren met de andere grote kapitalistische blokken in de wereld (Agenda van Lissabon) en dus staan al die werknemersrechten behoorlijk in de weg. Het kapitaal wordt daarbij geholpen door zijn politieke satellieten in regering en parlement, die weer hun mensen in de vakbonden hebben.

Parlementaire show

Schijnvertoningen horen er ook bij, zodat de bevolking meent in een democratie te leven. Zo diende de 'oppositionele' Pasok een motie van wantrouwen in tegen de regerende Nea Dimokratia. Het gevolg was een debat in het Parlement, waarbij de KKE (Communistische Partij Griekenland) na de toespraak van Algemeen Secretaris Aleka Papariga de zaal verliet uit protest tegen dit smakeloze schijndebat. Aleka wees erop, dat de confrontatie tussen beide grote partijen alleen maar in die zin oprecht is, dat ze het niet altijd eens zijn over het best mogelijke management van het bestaande systeem. Dus is er een andere motie van wantrouwen nodig, die van de bevolking en wel buiten het parlement.

Het PAME (Arbeiders Strijd Front) als enige klassengeoriënteerde vakbeweging werpt zich dan ook met hernieuwde kracht in de strijd (het wordt steeds meer mensen duidelijk, dat het Front gelijk heeft en de enige echte vertegenwoordiger van de werkende mens is) en roept op tot massale en goed gecoördineerde acties van alle werknemers tegen het neoliberale kapitaaloffensief. In wezen dus een motie van wantrouwen tegen het bestaande sociaal-economische systeem, zoals de referenda in Frankrijk en Nederland. En in die zin is het nieuws uit Griekenland toch nog zo slecht niet.