President Lula tijdens WSF in Sáo Paulo begin dit jaar.
President Lula tijdens WSF in Sáo Paulo begin dit jaar.
|
De politieke crisis in de regering Lula die meer dan twee maanden geleden begon is nog niet tot een eind gekomen; ze is nog in volle gang en dreigt zich te verdiepen. Voor de belangen van de progressieve krachten die na een historische overwinning van de Braziliaanse bevolking in de presidentsverkiezingen van 2002 de regering van de republiek vormden is deze crisis zeer negatief.
De afgelopen weken werd de situatie nog ernstiger als gevolg van meer onthullingen die de Arbeiderspartij verzwakten. Deze verzwakking kwam voort uit politieke en morele misstappen van de partijleiders, een gegeven dat nu ook door de nieuwe partijleiding onderkend wordt. In haar offensief om de Arbeiderspartij en de hele linkse vleugel te demoraliseren en om Lula's regering en presidentsschap te verzwakken heeft de conservatieve oppositie deze fouten maximaal uitgebuit. Dit met het oog op haar eigen project om de regering van de republiek op welke manier dan ook over te nemen.
De situatie bood de oppositie de gelegenheid om het politieke initiatief te nemen en gaf er op confronterende wijze een zodanige dynamiek aan dat haar belangen het meest gediend werden. Ervan overtuigd de situatie volkomen meester te zijn hebben de conservatieve krachten onder leiding van de Braziliaanse Sociaal-Democratische Partij en het Liberaal Front, onder het voorwendsel van de strijd tegen de corruptie, in de media uitlatingen gedaan die zelfs neerkomen op initiatieven om uiteindelijk het mandaat van de president te herroepen. Anderen proberen, in een andere vermomming maar met hetzelfde staatsgreepachtig doel, te komen tot vervroegde verkiezingen.
In hetzelfde verband verschijnen verschillende voorstellen betreffende een "nieuw verbond van de grote partijen", een soort van pact van de elites met als doel niet alleen een aanval op het huidige economisch beleid, maar ook ter intensivering van de neoliberale politiek, zoals in het geval van het voorstel om te komen tot het terugbrengen van de staatsschuld tot nul. Hoewel deze maatregel met een zekere mate van subtiliteit gepresenteerd wordt is het toch een vorm van chantage. De maatregel zou voor de elites een noodzakelijke voorwaarde zijn akkoord te gaan met een eind aan de crisis te maken.
De conservatieve politiek grijpt het momentum aan. Deze dramatische vertoning van oude en nieuwe elementen van de dominante oligarchie die mede dankzij een enorme corruptie altijd de macht hebben gehad in Brazilië, in weerwil van het land en de bevolking, is niet in overeenstemming te brengen met het democratisch geweten. Onder de schijnwerpers van de media spelen deze lieden op pompeuze en cynische manier de rol van magistraten en 'redders van de natie'.
Deze ondubbelzinnig antidemocratische bewoordingen hebben president Lula, die nog steeds aanzienlijke steun vanuit het volk krijgt, doen verklaren dat hij niet zal bezwijken onder de aanval van de elites. Hij liet weten dat hij zijn presidentsmandaat, dat hij te danken heeft aan de stemmen van 52 miljoen Brazilianen, zal verdedigen.
Om de huidige crisis tegemoet te treden heeft de regering recentelijk de ministeriële hervormingen voltooid. Men streefde naar een vermindering van de te nadrukkelijke aanwezigheid van de Arbeiderspartij en naar een verbreding van de samenstelling. Dit leidde echter niet, misschien als gevolg van de omstandigheden, tot een coalitieregering met een grotere programmatische duidelijkheid die gevormd werd door meerdere partijen en personen met een hernieuwde politieke autoriteit.
De ernst van de crisis biedt een taak die fundamenteel is voor de democratische krachten in deze tijd: het is van het grootste belang dat het offensief van de oppositie niet slaagt in zijn opzet het failliet van dit belangrijke experiment, een regering geleid door de progressieve krachten van het land, te bewerkstelligen.
Het is daarom van het allergrootste belang dat de crisis bezworen wordt en dat de pogingen van de oppositie, die streeft naar de ondergang van de regering, tenietgedaan worden. Om dit te bereiken moeten de democratische, de patriottische en de kracht van het volk gehergroepeerd worden. Deze hergroepering moet onmiddellijk plaatsvinden om de politieke autoriteit van de president van de republiek te versterken. Om een dergelijke noodzakelijke beweging tot stand te brengen moet er zo snel mogelijk een platform opgericht worden dat uitdrukking geeft aan de wil tot verandering.
De regering zal een agenda van economische ontwikkeling en sociale vooruitgang moeten samenstellen, zoniet zal het moeilijk worden het front van democratische en progressieve krachten te herstellen en de positie van de president te versterken.
Het opnieuw samenstellen van dit front vereist een initiatief van dialoog en debat tussen de democratische en progressieve partijen, stromingen, personen en maatschappelijke organisaties die de veranderingen willen doorvoeren. De regering moet met onmiddellijke ingang maatregelen nemen die de ontwikkeling bevorderen, zoals het omlaag brengen van de rentes en het bevorderen van de investeringen. Ook moet ze actie ondernemen om tegemoet te komen aan de wensen van de bevolking, zoals de voltooiing van het nationale plan van landhervormingen en de verhoging van het minimumloon.
Als antwoord op de duidelijke oorzaken van de crisis moeten de regering en de vooruitstrevende krachten aan de frontlinie standhouden om onderzoek te verrichten en hen die verantwoordelijk zijn voor de corruptie te straffen.
Ook is het noodzakelijk om de wetgeving rond de partijen en het verkiezingsproces te vernieuwen aan de hand van een democratiserende politieke hervorming, waardoor het mogelijk wordt dat de partijen en instituten hun verkiezingscampagnes met publiek geld kunnen financieren. Zo kan het huidige systeem waarbij in grote mate illegaal geld gedoneerd wordt door particuliere groeperingen en de grote bedrijven worden tegengewerkt.
Wat een positieve uitweg uit de crisis die de regering teistert bevordert, is het verheugende gegeven dat de nieuwe leiding van de Arbeiderspartij aangekondigd heeft te zullen werken aan het herstel van haar respectabiliteit waarbij men tot doel stelt de partij dichter bij de basis te brengen, wat alleen maar kan leiden tot een versterking van de linkervleugel in Brazilië.
In de huidige situatie is er geen andere keuze dan strijd, mobilisatie en verzet. Om het agressieve offensief van de oppositie af te slaan moet de bevolking gemobiliseerd worden om de regering Lula en de krachten die haar met alle politieke moed ondersteunen op te roepen zich opnieuw te verplichten tot het doorvoeren van veranderingen.
Nationale Politieke Commissie van de Communistische Partij van Brazilië - PcdoB, Sáo Paulo, 25 juli 2005, vertaling Frans Willems.