Van de redactie

Bush, misdadiger tegen de hele planeet, toonde zijn ware gezicht na de ramp in New Orleans. Geen hulp, maar soldaten stuurde hij. Dat is zijn antwoord op alle vraagstukken in de wereld: geweld!

Wall Street Journal, 24 augustus: "De reactie van het Nederlandse ministerie van Landbouw dat Veerman's boerenbedrijven en subsidies niets te maken hebben met zijn standpunt inzake de hervorming van het gemeenschappelijk landbouwbeleid zou komisch zijn, als ze niet tekenend was voor de algemene houding van de Europese leiders jegens hun burgers." Dus zegt Jan Pieter lachend: "Veerman is een integer minister". Net als hijzelf en de rest van het kabinet, bedoelt hij. Bovendien: met déze oppositie kan deze lieden niets gebeuren.

In eigen land suddert de politiek voort en wordt het sociale stelsel gestaag verder afgebroken. De regering Balkenende 2 probeert de bevolking wijs te maken dat we toe zijn aan het oogstjaar. Allerlei toezeggingen worden gedaan nu er even wat meer geld te verdelen lijkt te zijn. Maar de hogere aardgasbaten voor de Nederlandse regering is maar één gevolg van de alsmaar duurder wordende olie. Eén ander gevolg ervan, de torenhoge benzineprijzen (die gepaard gaan met enorme winsten voor de oliemaatschappijen!!) toont al een stukje van de andere kant van de medaille. De negatieve gevolgen van de hoge olieprijzen voor de economie laten nog even op zich wachten, als de beklemmende stilte voor een tsunami. De regering bestaat uit gokkers die maar een doel hebben, de verkiezingen overleven en dan doorgaan met hun neoliberale afbraakbeleid.

Het gepraat over compensaties voor van alles en nog wat heeft wel enig effect en leidt voorlopig tot een afwachtende houding onder grote delen van de bevolking. Een houding die wordt versterkt door het gebrek aan optreden van de bondsleidingen. Inmiddels knokken, je zou bijna zeggen als van ouds, alleen nog de 'dockers'. Ook de ambtenarenbonden hebben plotseling ingebonden. Zelfs de harde pijnpunten in de strijd voor de ambtenaren-CAO worden straks door een onafhankelijke deskundige gladgestreken. De bonden zullen er niet meer voor knokken.

Maar het ontslagrecht, de ziekteverzekering, de huisvestingsvraagstukken, de lege portemonnee, duurdere treinkaartjes, gevaarlijker treinreizen, alsmaar stijgende energieprijzen, voortgaande uitholling van democratische rechten en verdere aanvallen op het levenspeil en kwaliteit van het leven zullen ondanks pogingen om de druk van de ketel te houden met 'cadeautjes' zorgen voor groeiende onrust op middellange termijn. Premiestijgingen, afbraak van voorzieningen en werkgelegenheid bepalen nog altijd de dagelijkse werkelijkheid. Dat is waar de bevolking uiteindelijk naar kijkt. De kletspraatjes over noodzakelijk inleveren van rechten, inkomen en uitkeringen worden doorzien als pure rechtse propaganda! De mensen willen uiteindelijk boter bij de vis. Niet alleen een minder snelle stijging van de lasten, maar 'gestolen eigendommen' terug.

Voorlopig lijkt het in Nederland allemaal nog niet zo'n vaart te lopen en modderen de politici van rechts en links op de gebruikelijke wijze verder. Hun handelen wordt steeds meer alleen bepaald door de komende verkiezingen in 2006 en 2007. Intussen groeit de kloof tussen 'Den Haag' en het grootste deel van de bevolking. Iedereen in dit land met een gezond stel hersenen weet dat die Veerman niet deugt. In de Tweede Kamer heersen echter andere wetten en belangen, dat zagen we al bij het referendum over de grondwet. Wat dat betreft is er nog niets veranderd. Want als je deze boerenondernemer te hard aanpakt, is er geen enkele kapitalist meer bereid om aan de regering deel te nemen. En in een ondernemersvriendelijk land als Nederland is dat niet gewenst, vindt de hele Kamer van links tot rechts. Je gaat tochniet een aantal jaren minister spelen als je er niet beter van wordt? Dus zwegen de regeringspartijen en spartelden de oppositiepartijen ongeïnteresseerd wat tegen. Ja ook de SP, die het spelletje overliet aan Krista van Velzen. Wat een comedie.

Balkenende gaat gewoon door met zijn beleid, riep hij stoer, daags nadat hem de de les was gelezen door Bert de Vries. Maar het is toch schokkend dat de kritiek uit de eigen CDA-kring kwam. Waar bleven de oppositie-partijen al die tijd en waar bleef de leiding van de vakbeweging? Het is toch schandalig dat de mythe van de kosten van de vergrijzing zo lang onbestreden kon blijven voortbestaan? Of kwam het een deel van de oppositie, met het oog op de komende verkiezingen en de mogelijkheid van regeringsdeelname, ook wel uit om zo'n stok achter de deur niet af te breken. Wouter Bos heeft tegen al zijn Kamerleden gezegd dat zij alles mogen zeggen, maar zich altijd moeten realiseren wat ze zouden zeggen als ze zelf in de regering zouden zitten. Mag het een onsje meer zijn?

Gezien de slappe houding van de vakbewegingstop en het warmlopen voor de komende verkiezingen, zal het er waarschijnlijk niet van komen, maar de enige manier voor de bevolking om de plunderingen van de laatste jaren vergoed te krijgen is door strijd. De voorzichtigheid en meegaandheid die we op dit moment bespeuren leidt tot voortgaande verscherpte aanvallen op het levenspeil, onmiddellijk na de verkiezingen. Een andere progressieve regering zal, denk maar aan Schröder en Blair, weinig verbetering opleveren, maar biedt meer perspectief op een enigszins fatsoenlijk sociaal beleid. Of je door de hond of de kat wordt gebeten maakt wel wat uit. Maar uiteindelijk helpt alleen een andere maatschappijvorm.

Maar daarvoor is nog een lange weg te gaan, getuige bijvoorbeeld de nieuwe FNV-nota 'Kiezen voor later'. De titel geeft het al aan: de FNV zit in hetzelfde schuitje als Balkenende en z'n vrinden, die willen ook dat we nu inleveren voor later. De FNV-leiding wil dat ook, maar een slagje anders. Beetje minder markt alstublieft. Kapitalisme met een menselijk gezicht alstublieft. Die droom is nog steeds niet aan diggelen. Maar het kapitalisme kan de problemen niet oplossen, omdat het de veroorzaker ervan is. De gewenste sociale cohesie, de FNV-nota staat er bol van, staat haaks op wat dit stelsel gaande houdt. Het kapitalistische stelsel kan alleen verder met heersen door te verdelen, door mensen en groepen tegen elkaar uit te spelen. Willen we sociale cohesie? Dan op naar het socialisme! Natuurlijk moeten er keuzes worden gemaakt, maar dan wél de juiste!