Het historische proces van de ontwikkeling en het perspectief van het socialisme

Kloof tussen arm en rijk en stad en platteland is in China nog erg groot.

De 20e eeuw is de eeuw waarin het socialisme zich heeft ontwikkeld van een wetenschappelijke theorie naar een werkelijk bestaand sociaal systeem dat tot grote prestaties is gekomen, gevolgd door een ernstige terugslag.

Aan het begin van de 21e eeuw, terugkijkend op 100 jaar geschiedenis, kan de mensheid opgetogen zijn over het feit dat de socialistische beweging zich heeft ontwikkeld van een klein stroompje tot een machtige rivier, die de wereld aanzienlijk heeft veranderd en de loop van de geschiedenis van de wereld en de vooruitgang van de menselijke beschaving voortstuwt. Tegelijkertijd is de mensheid diep geschokt en in verwarring door de dramatische veranderingen in de situatie van de wereld aan het eind van de vorige eeuw, toen de socialistische beweging over de hele wereld enorme tegenslagen kreeg te verduren. Deze realiteit stelt de mensen voor een belangrijk vraagstuk: hoe moet het historische proces van de ontwikkeling van het socialisme begrepen en geïnterpreteerd worden?

Meer dan 150 jaar gelden ontstond het marxisme en het socialisme ontwikkelde zich van utopie tot wetenschap. Door middel van dialectisch- en historisch materialisme onthulden Marx en Engels de wetten van de ontwikkeling van de menselijke maatschappij, op basis van een diepgaande analyse van de fundamentele tegenstellingen van de maatschappij, in het bijzonder de kapitalistische samenleving. En zij toonden aan dat de vervanging van het kapitalisme door het socialisme, na een lang ontwikkelingsproces, uiteindelijk een onomkeerbaar proces is in de historische ontwikkeling van de menselijke samenleving.

Aan het begin van de 20e eeuw werd een nieuwe bladzijde van de geschiedenis van de mensheid geschreven door de Oktober Revolutie van 1917 in Rusland, gevolgd door de oprichting van het eerste socialistische land in de geschiedenis. In het midden van de 20e eeuw kreeg het socialisme een enorme vaart, door het ontstaan van vele socialistische landen verspreid over de wereld. De opkomst van het socialisme in de 20e eeuw zorgde voor een nieuw tijdperk in de geschiedenis van de mensheid, gaf de loop van de geschiedenis een positieve stimulans, zorgde voor de vooruitgang van de menselijke beschaving en veranderde het aangezicht van de wereld ingrijpend. Het is realistisch om te zeggen dat de wereld vandaag de dag er niet zo uit gezien zou hebben zonder het socialisme.

In de eerste plaats heeft het socialisme grote vooruitgang geboekt en waardevolle ervaringen opgedaan in het opbouwen van een volledig nieuw sociaal systeem. Sinds het ontstaan van het wetenschappelijk socialisme hebben de theorie en praktijk van het socialisme enorme prestaties geleverd in de zoektocht naar een nieuw sociaal systeem, anders dan het systeem van uitbuiting, in het bijzonder na de oprichting van socialistische staten. Het socialisme is een systeem dat tot doel heeft de politieke gelijkheid en heerschappij van de volledige bevolking te bewerkstelligen, het systeem van uitbuiting af te schaffen, de kloof tussen arm en rijk op te heffen en een nieuw soort ideologie, moraal en cultuur te laten ontstaan. In socialistische landen heeft de bevolking alle macht en heeft de bevolking de leiding over de staat. De politieke gelijkheid onder de bevolking is verzekerd. De communistische partij geeft leiding en ondersteunt het volk, zodat de bevolking daadwerkelijk controle heeft over hoe de staat bestuurd wordt. Daarbij vertegenwoordigt de partij de belangen van de overweldigende meerderheid van de bevolking. Zij organiseert democratische verkiezingen en een democratisch proces van beleidsvorming. Vertrouwt en steunt op het volk bij het opzetten van democratisch bestuur en toezicht en waarborgt dat de mensen gebruik kunnen maken van een uitgebreid aantal rechten en vrijheid genieten in overeenstemming met de wet. De partij respecteert en beschermt de mensenrechten.

De basis van het economische systeem in socialistische landen is het socialistisch collectieve eigendom en in die landen wordt uiteindelijk het systeem van uitbuiting afgeschaft. Socialistische landen bevrijden en ontwikkelen de productieve krachten, om te kunnen voorzien in de groeiende materiële en culturele behoeften van het volk. Ze streven naar de opheffing van de kloof tussen arm en rijk en het uiteindelijke doel van het realiseren van gemeenschappelijke welvaart. Socialistische landen verdedigen de socialistische intellectuele maatschappij, stimuleren de socialistische cultuur en een nieuwe ideologie en moraal, werken er hard aan om de normen en waarden van mensen en het niveau van wetenschap en cultuur op een hoger niveau te brengen en stimuleren de algemene ontwikkeling van mensen. Ondanks een aantal fouten en tekortkomingen die in de verschillende socialistische praktijken naar voren zijn gekomen, heeft het socialisme zijn, met geen andere voorbeelden te vergelijken, superioriteit bewezen. Kameraad Jiang Zemin merkte op: "De praktijk heeft bewezen dat het socialisme de juiste weg is voor de proletariërs en andere werkende mensen van de wereld die onderdrukt worden in het systeem van uitbuiting, om hun lot te veranderen, sociale bevrijding te verwerven en een gelukkig leven op te bouwen."

In de tweede plaats helpt het socialisme de mensheid om de 'verderfelijke spiraal van oorlogen' te doorbreken en de wereldvrede te bewaken. In de 20e eeuw ontstond een ongekende escalatie van tegenstellingen tussen de imperialistische machten, die ten einde raad waren waar het ging om het hanteren van de onderlinge verhoudingen. Ze probeerden allemaal de overhand te krijgen en hun concurrenten te vernietigen door middel van wrede oorlogen, om de alleenheerschappij over de wereld te veroveren. In een periode van slechts drie decennia kreeg de mensheid twee wereldoorlogen te verduren. Door het ontstaan en de groei van de socialistische landen kregen veel mensen de kans om uit de verderfelijke spiraal van oorlog te geraken. Na het succes van de Russische Oktober Revolutie in 1917 verklaarden de Sovjet-autoriteiten onmiddellijk dat de Sovjet-Unie zich terugtrok uit de smerige oorlog, waarna een 'vredeswet' werd aangenomen, en zij riepen op tot een onvoorwaardelijk vredesakkoord, wat het einde van de Eerste Wereldoorlog heeft versneld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de socialistische Sovjet-Unie de belangrijkste kracht in de strijd tegen het fascisme en heeft onuitwisbare (niet te ontkennen) bijdragen geleverd aan de nederlaag van het fascisme.

Na die oorlog stationeerden de Verenigde Staten troepenmachten over de hele wereld, organiseerden militaire blokken en dreigden met het inzetten van hun kernwapens. Opnieuw werd de wereld geconfronteerd met de dreiging van een oorlog. De succesvolle lancering door de USSR van een door mensen gemaakte satelliet in de jaren '50 van de vorige eeuw, de succesvolle testen van atoombommen, raketten en de lancering van een satelliet door China in de 60-er en 70-er jaren, gaf een nieuwe impuls aan de wereldkrachten tegen oorlog. We kunnen stellen dat zonder de onophoudelijke strijd van socialistische landen en andere vredelievende krachten tegen de op oorlog beluste imperialistische krachten en zonder de bewustwording en de strijd van de volkeren van koloniale en semi-kolonoliale landen, onder invloed van het socialisme, de Derde Wereldoorlog allang had kunnen uitbreken. Zonder de verenigde inspanningen tegen de 'unipolaire wereld' door socialistischelanden (inclusief China), andere landen die rechtvaardigheid nastreven en vredelievende mensen over de hele wereld, zonder hun roep voor de opbouw van een nieuwe internationale economische en politieke orde, hadden vrede en welvaart niet gehandhaafd kunnen worden sinds het einde van de Koude Oorlog, onder de voortdurende dreiging van overheersing.

Ten derde heeft het socialisme een zeer belangrijke rol gespeeld bij het beëindigen van het barbaarse koloniale systeem. Het kolonialisme en imperialisme hebben gedurende een zeer lange periode zwakkere landen en volkeren aan zich onderworpen, leeggeplunderd, onderdrukt en uitgebuit. Zij verdeelden de wereld en creëerden het barbaarse koloniale systeem. Socialistische landen hebben de strijd van de verschillende volkeren voor nationale bevrijding ondersteund en aangemoedigd, een strijd die uiteindelijk het koloniale systeem de fatale slag toebracht. Het succes van de Oktober Revolutie gaf de volkeren van koloniale en semi-koloniale landen het vertrouwen de koloniale onderdrukking te kunnen weerstaan en diende als inspiratiebron voor de ideeën over hoe de bevrijdingsstrijd gevoerd kon worden. Onder invloed van het socialisme, in het bijzonder na de Tweede Wereldoorlog, wonnen de nationale bevrijdingsbewegingen aan kracht, wat uiteindelijk leidde tot de onafhankelijkheid van meer dan 100 landen, de een na de ander. Dit zorgde voor de totale ineenstorting van het koloniale systeem, dat door koloniale en imperialistische landen al enkele eeuwen werd toegepast. Deze enorme stap vooruit in de menselijke beschaving en de internationale gemeenschap is nauw verbonden met het ontstaan en de ontwikkeling van het socialisme. (wordt vervolgd)

(*) tekst van het Centraal Comité van de CP van China, zoals uitgereikt tijdens de conferentie in Praag op 23-24 april jl. naar aanleiding van de viering van de val van het fascisme 60 jaar geleden.

Vertaling J. Bernaven.