100.000 in Brussel: het echte generatiepact wordt op straat beslist

Zonder woorden. (Foto PVDA-B)

Historisch, 100.000 werknemers van alle bedrijven van het land hebben vrijdag 28-10 betoogd in Brussel. Maar dit was meer dan een betoging: een heuse sociale beweging komt op gang.

Sinds 1986 zijn de werknemers niet meer zo massaal op straat gekomen. Ook niet ten tijde van de beweging tegen het Globaal Plan van 1993. Het was het België van de gewone mensen dat vrijdag betoogde. Want voor elke vakbondsbestuurder of kaderlid waren honderden gewone werknemers aanwezig uit alle grote bedrijven. Voor velen was het de eerste keer dat ze de straat opgingen.

Deze beweging is erg breed, maar ook erg vastberaden. Van Vlaamse metaalarbeiders tot cassières van grootwarenhuizen uit Moeskroen. En de boodschap klonk duidelijk: "Kom niet aan ons brugpensioen". En: "58, niet 60". De 100.000 van Brussel willen hun eisen realiseren en willen dat de overheid een stap terug doet.

"De regering heeft ons onderschat, ze zal van ons horen"

Op die manier keren de aanvallen tegen het stakingsrecht van minister van Binnenlandse Zaken Dewael terug als een boemerang in het gezicht van de regering. Want zo wordt de mobilisatie tegen een regering die niet wil horen én de woede van de werknemers negeert, vertienvoudigd.

"Jullie zijn egoïsten die niet denken aan de jongeren, jullie zijn tegen een solidariteitspact tussen generaties", verweten politici de werknemers.

De 100.000 van Brussel hebben vandaag geantwoord: het echte solidariteitscontract tussen de generaties vind je op straat. De solidariteit tussen de klassen. Jongeren vertellen over hun ouders, versleten van het werk, die snakken naar hun brugpensioen om hun gezondheid veilig te stellen. En de ouderen, die vertellen dat ze in de eerste plaats betogen voor de jongeren.

De vraag "waarom in vredesnaam langer werken als er 140.000 jongeren niet eens een baan krijgen?", was voor de 100.000 de voornaamste motivatie om te betogen. Veel jongeren voegden daaraan toe: als we nu toelaten dat het brugpensioen naar 60 jaar wordt verlegd, is het straks misschien 70...

Geen geld? De 100.000 van Brussel pikken dat fabeltje niet langer

De 100.000 hebben geen illusies over wat de regering in de komende dagen zal vertellen. En dan? Meerdere dagen staking zullen nodig zijn, zeggen velen. "We zullen het land moeten blokkeren om het hun te doen begrijpen". En de 100.000 zoeken andere mensen, een andere partij om hen te vertegenwoordigen. "De SP.a (Belgische sociaal-democraten) is niet langer onzespreekbuis" zeggen velen. Iemand vond zelfs een nieuwe invulling voor de partijnaam: "Sneller Pensioenen Afbreken". De activisten van de PVDA worden daarentegen door heel wat mensen met open armen ontvangen. Verschillende delegaties namen het woord op het geïmproviseerde podium dat de PVDA ter beschikking stelde langs het parcours van de betoging.

Zo zal deze 28ste oktober het begin geweest zijn van een erg hete novembermaand. De regering wil snel ertegen ageren, ze wil achter de coulissen verder onderhandelen zonder de basis van de hervormingen nog te veranderen. Verhofstadt, Onkelinx en consorten willen samen aan tafel gaan op 5 november om op 15 november een programmawet in de Kamer in te dienen die het Generatiepact in wetten zal vertalen. Ze willen over die wet laten stemmen vanaf 23 november. Maar die agenda zal van tafel geveegd worden als de 100.000 van Brussel doorgaan met dit elan.

Want deze 28ste oktober heeft iets duidelijk gemaakt: terwijl het Generatiepact van de regering in het gedrang komt, wordt de solidariteit tussen de verschillende generaties werkende mensen, tussen het zuiden en het noorden van het land, tussen rood en groen, almaar sterker. En de 100.000 van Brussel hebben een belofte gedaan: "We komen met nog veel meer volk terug, en zullen nog vastberadener zijn."

Solidair, vrijdag 28 oktober 2005.