Van de redactie


Belgische kameraden in actie tijdens nationale demonstratie op vrijdag 28 oktober 2005
Foto PVDA-B

 


Brand in de gevangenis van Schiphol


Raffinaderijen van Shell in Pernis

Christelijk en conservatief Europa overweegt een verbod van communistische partijen.

Wat deze politici dwars zit is de theorie van de klassenstrijd die communistische partijen (in meerderheid) hanteren. Natuurlijk zien ook zij wel in dat sociale strijd - zoals nu weer in België - onvermijdelijk is en niet door communisten wordt 'uitgevonden'. Ze begrijpen echter zeer goed dat de theorie van de klassenstrijd uitgaat van de onverzoenlijkheid van de klassen(tegenstellingen). Dat die klassen per definitie niet zullen kunnen samenwerken als puntje bij paaltje komt. Dat het idee van sociale partners en sociale cohesie een illusie is. Pappen en nathouden, een beetje toegeven, maar het kapitalistische systeem zelf overeind houden is wat ze willen. Een revolutionaire verandering van het systeem moet echter kost wat kost worden vermeden. Dat het 'verbranden' van de communistische opvattingen niets helpt, begrijpen ze niet. Communisten hebben die klassentegenstellingen namelijk niet uitgevonden. Die zijn er gewoon en mensen als Marx en Engels hebben dat ontdekt.

Voorlopig hoeven ze nog niet veel angst te hebben.

De linkse en progressieve partijen en groepen zijn niet of nauwelijks in staat om een gezamenlijke vuist te maken. Zelfs het inzicht in de noodzaak daarvan is nog nauwelijks aanwezig, lijkt het. Dat is anders aan ondernemerskant. De werkgeversorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland overwegen nauwer met elkaar te gaan samenwerken. Met dit initiatief willen de voorzitters, B. Wientjes van VNO-NCW en L. Hermans van MKB-Nederland, een eind maken aan de kwalijke bijeffecten van de profileringsdrang van de beide afzonderlijke organisaties in de afgelopen jaren, die nogal eens leidden tot verdeeldheid binnen het werkgeverskamp. En dat is niet in het belang van de ondernemers. Bij VNO-NCW zijn circa 180 (branche)verenigingen aangesloten. MKB-Nederland vertegenwoordigt via 135 brancheorganisaties en 250 regionale en lokale ondernemingsverenigingen ongeveer 186.000 ondernemers en instellingen. Daar kan links nog wat van leren.

In de gevangenis van Schiphol voltrok zich een afschuwelijk drama ten gevolge van het neoliberale afknijpbeleid.

Het winststreven van enkelen gaat steeds meer ten koste van de veiligheid van velen, meestal zeer kwetsbare groepen. Mensenlevens tellen steeds minder in een staat waar de winsten heersen. Rechtvaardigheid en menselijke waardigheid verdwijnen. Steeds meer groepen raken vogelvrij. De jacht op illegalen en asielzoekers door Verdonk laat onmenselijke sporen na. In het 'beschaafde' Nederland, schrijft 'Genoeg is genoeg', worden illegalen en asielzoekers als criminelen in de gevangenis gestopt en kunnen zij daar als ratten de dood vinden... Het drama in de gevangenis van Schiphol laat zien hoe wreed en inhumaan het asielbeleid in dit land is geworden en hoezeer dit beleid de uitdrukking is van de harde saneerpolitiek van Balkenende 2.

De nieuwe zorgwet zou het zorgaanbod moeten verbeteren.

In de praktijk brengt deze operatie de gezondheidszorg alleen maar nog verder af van wat hij zou moeten zijn: een gratis basisrecht voor iedereen. Net als op Cuba, een derdewereldland, dat bovendien op moet roeien tegen een blokkade die al veertig jaar duurt en tot nog toe een schade van 82 miljard dollar voor het eiland opleverde. Net als op Cuba, dat een lagere kindersterfte kent dan in de VS! Nee, de zorgwet is een stap op weg naar totale privatisering en maakt nu al dat de rijken een groter deel van hun kosten kunnen declareren bij de rest van de bevolking. De rijken worden hiermee weer een stukje rijker, de armen armer. Als gevolg van de verdergaande privatisering zullen de totale kosten verder stijgen, want privatiseren betekent winstmaken en dat staat haaks op goedkopere gezondheidszorg. Intussen weet nog bijnaniemand waar hij of zij straks aan toe zal zijn en neemt de onrust toe. Op radio en televisie worden onduidelijke, vaak tegenstrijdige, boodschappen verkondigd. Bovendien verandert er de komende tijd nog veel meer: nieuwe wet voor arbeidsongeschiktheid, een andere organisatie van maatschappelijke ondersteuning in de WMO (Wet Maatschappelijke Ontwikkeling) en nog zo het een en ander.

Duidelijk is dat de overheid meer verantwoordelijkheid wil neerleggen bij de burgers.

De bevolking vraagt daar niet om, die wil in meerderheid een overheid die publieke taken op zich neemt. Maar het neoliberale kabinet Balkenende wil zoveel mogelijk af van verzorgende taken. Dat moet de bevolking zelf maar doen en vooral zelf maar betalen. Voor de rijken, de goed opgeleide en calculerende burgers is dat wel te doen, maar voor mensen die de hele dag bezig zijn om te overleven, de eindjes aan elkaar te knopen of de ouderen die zich te pletter hebben gewerkt om dit land op te bouwen, liggen de kaarten toch wel even anders. Die worden nu voor dom uitgemaakt als ze die 'zelfstandigheid' niet kunnen of willen opbrengen. De afbraak van de sociale verzorgingsstaat is in volle gang. De dupe zijn de kwetsbare groepen, nog altijd de grote meerderheid van de bevolking. Een ziek of ouder persoon is minder goed in staat om voor zichzelf op te komen. Maar ook als je op je werk wordt uitgeknepen, de zorg voor je kinderen hebt en niet (meer) kunt terugvallen op gewone collectieve voorzieningen, zoals kinderopvang, goedkoop openbaar vervoer, goedkope en toegankelijke gezondheidszorg en buurtvoorzieningen, enzovoort, enzovoort. Vuilnisman kunnen die Balkenendezakken ook mee?

De positie van Bush komt met de dag meer onder druk te staan.

Internationaal brokkelt de positie van de VS steeds meer af. In Moskou kwamen eind oktober de regeringsleiders van een groot aantal Aziatische, en Centraal-Aziatische (inclusief China, Iran en India) regeringsleiders bijeen om zich te beraden over verdergaande politieke, economische en militaire samenwerking. Een nieuw anti-Bush-blok is in de maak. De algemene staking, waartoe deze keer was opgeroepen door alle bonden, in België op 28 oktober jl. was een groot succes. De strijd in dat land zal zeker worden voortgezet. Het succes van de Belgische strijd zal zeker ook afstralen op de Nederlandse werkende en uitkeringsgerechtigde bevolking. In Nederland zijn op korte termijn stakingen te verwachten bij Shell, die een winststijging kende van

68 procent tot 9,03 miljard dollar, maar beknibbelt op de pensioenen.

De NCPN wenst de werknemers bij Shell succes in hun gerechtvaardigde strijd. Poen is er genoeg.