Oorlog tegen de armen in Franse steden

'Tegen geweld, voor respect en waardigheid'. (Foto PCF)

Aïchata Dramé, 23 jaar, haar baby Fatimata, 18 maanden, in haar armen, gevolgd door haar dochtertje Djenaba, 4 jaar, en zoontje Gaoussou, 3 jaar, begeeft zich elke avond naar haar 'slaapplaatsje' in de opslag voor vuilniscontainers. Afrika? Nee, dit is Frankrijk anno 2005. (Libération van 12 november). Het is één van de talloze gedupeerden van het afbraakbeleid van de Villepin en de voorafgaande regeringen.

De hoogte van de werkloosheid ligt in vele steden op 40 procent. In tegenstelling tot de werkers in de bedrijven en bij diensten hebben de jongere en oudere werklozen niet het wapen van de staking. Trappes en Rambouillet zijn enkele van de triest aandoende voorsteden vol hoge betonblokken flats en weinig vertier of groen. Op bepaalde dagen worden de banlieues verlevendigd door kleurrijke marktkramen, die dankzij de diversiteit van de bevolking plotseling een bonte Afrikaanse sfeer uitademen.

Eén van de voorsteden van de Franse hoofdstad is Blanc-Mesnil, gelegen in Département Seine-Sant Denis (93) met 47.000 inwoners. De gekozen burgemeester van Blanc-Mesnil, Daniel Feurtet, lid van de PCF, nam afgelopen week het initiatief tot een bijeenkomst met de bevolking waaronder activisten van plaatselijke maatschappelijke organisaties. Met de vraagstelling 'Oorlog tegen de armen?' wilde hij een oproep doen voor solidariteit en verantwoording als reactie op de aankondiging van de Villepin. Villepin had de burgemeester verordend om de avondklok in te stellen.

De communistische burgemeester Feurtet protesteerde daar fel tegen met de woorden: "Wanneer de prefect er genoegen in schept om de staat van beleg af te kondigen, dan zal ik aftreden! Het is tijd om te luisteren. Wil men soms oorlog voeren tegen de armen en tegen de armoede?" Volgens Feurtet moet het debat over de financiering gaan waarbij alleen maar gekozen kan worden voor een sociale politiek, meer geld voor onderwijs, beroepsopleiding en meer en betere woningen. In deze stad staan 3.600 werkzoekenden ingeschreven, 15.000 mensen zoeken een woning in de sociale sector, 3.000 RMI (een soort stageplaats met behoud van uitkering) en 60 procent van de bevolking is vrijgesteld van onroerend zaakbelasting, dat voldoende zegt over het levenspeil.

Mourad, een technisch coördinator verwoordde: "Met de vinger wijzen naar de jongeren, naar de gezinnen, genoeg daarvan! De vernielingen zijn onacceptabel, maar de staat draagt al tientallen jaren de verantwoording. Geweld lokt geweld uit. De burgemeester heeft opgeroepen een petitie samen te stellen waarin solidariteit vooropstaat."

Villejuif, een voorstad ten zuiden van Parijs, is niet bespaard gebleven van de geweldgolf in veel Franse steden. Dinsdag 8 november demonstreerden meer dan 1.500 mensen door de straten na de vernielingen (o.a. overheidsgebouwen en het postkantoor) de afgelopen dagen. Claudine Cordillot, communistisch burgemeester van Villejuif, had opgeroepen tot een vreedzame demonstratie en deed een appèl "stap voor stap een betere samenleving op te bouwen". Aan de mars van de bevolking tegen het geweld en voor oplossing van het sociale conflict, tegen racisme, werd deelgenomen door diverse politici, families, jongeren, plaatselijke studenten en leerlingen, vakbonden en ambtenaren. Claudine Cordillot benadrukte dat er meer beroepsopleidingen, arbeidsplaatsen moeten komen, en dat het onderwijs, gezondheidszorg, vervoer, justitie, kortom alle openbare diensten voor iederéén toegankelijk moeten zijn, zonder discriminatie.

Bobigny is een stad onder de rook van Parijs, waar zowel toerisme als industrie van belang zijn voor de plaatselijke economie. De vakbonden hielden hier een protestdemonstratie voor sociale gelijkheid en meer kansen. Het protest richtte zich ook tegen de afgekondigde maatregelen zoals het instellen van een avondklok. Mohamed El Ghali, vakbondsgedelegeerde CGT bij DHL afdeling Paris Nord II, zegt hierover: "Dit soort maatregelen van de regering maakt de bevolking nog wanhopiger. De regering de Villepin pakt hen die moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen, roept op tot kalmte en stelt de avondklok in die we nog kennen uit de Algerijnse oorlog. Ook wij veroordelen de vernielingen en het geweld door de jongeren, maar je moet wel de oorzaak van hun woede begrijpen!"

De vakbonden van Seine-Saint-Denis hadden in Bobigny ongeveer 800 arbeiders verzameld, o.a. werkers bij spoorwegen, arbeidsbureau's, plaatselijke beambten. Thierry Dumex van CGT waarschuwde deze regering dat repressie de problemen alleen maar vergroten zal. De jongeren in dit département zijn het grootste slachtoffer van de werkloosheid, de slechte woonomstandigheden en de afbraak van de openbare diensten, aldus Pierre Scarfogliero, van de vakbond CFDT. Bij PSA (van Citroën auto's weet u wel?) in Aulnay en Courneuve (steden waar onlusten uitbraken) werd de nachtploeg opgeheven zodat 500 ontslagen vielen. Diverse sprekers benadrukten de onderwaardering en discriminatie van Arabische en andere buitenlandse collega's. In plaats van een remedie, meer arbeidsplaatsen, komt dit regime met repressie zo vatte Jean-Claude Chapon, gedelegeerde van CFDT, het samen. De enige remedie staat voor ons communisten als een paal boven water: strijd voor een rechtvaardig bestaan en een socialistische samenleving!