Van de redactie


Leugenaars Bush en Cheney vallen door de mand.  


 


Van Hulten, de nieuwe PvdA-voorzitter, probeert nog maar eens de doodlopende derde weg op te poetsen.  


Ernstige gezichten in Dominicuskerk in Amsterdam bij herdenkingsbijeenkomst voor de slachtoffers detentiecentrum Oost-Schiphol op dinsdag 1 november jl. De jonge vrouw links op de foto deed de presentatie op de avond, naast haar Anneke Jos Mouthaan van Een Ander Joods Geluid.  

Christelijke en conservatieve Europese politici zitten in hun maag met de theorie van de klassenstrijd die communistische partijen (in meerderheid) hanteren. Sociale strijd is echter een onvermijdelijk deel van het kapitalisme en geen uitvinding van communisten, schreven we vorige keer. De werkelijkheid bevestigt de juistheid van die opvatting keer op keer. Maar om de spontane uitbarstingen van verzet, of de primaire vakbondsstrijd, zoals nu weer bij de Shell, te richten, te voorzien van politieke inzichten, om de strijd succesvoller en bewuster te maken, is de wetenschappelijk-socialistische theorie onmisbaar. Daarom zit er wel wat in die aanval van conservatieven en christendemocraten op de communisten. Je belangrijkste tegenstander zijn ideologische wapens met geweld ontnemen is een onderdeel van de klassenstrijd op dit moment. Het antwoord van de zwakkere partij op dit moment is met kracht van argumenten de werkenden en uitkeringsgerechtigden uitleggen hoe de vork echt in de steel zit. Repressie door rechts, versus opklaring door links! Dat is op kleine schaal, maar redelijk succesvol, gedaan aan de poorten van de Shell. Op de pogingen om communistische partijen in Europa te verbieden komen we uiteraard nog terug. We zijn namelijk heel benieuwd naar de mening van de Nederlandse bevolking, partijen, NGO's en vakbonden. Gaan die akkoord met een communistenverbod? Zeker weten van niet! We zullen dat binnenkort, als het ons uitkomt, gaan onderzoeken.

Ondanks het feit dat veel linkse, progressieve en zelfs zich communistisch noemende partijen een makkelijkere weg hebben gekozen, niet gericht op een noodzakelijke revolutionaire omwenteling, niet (meer) gericht op het vormen van een socialistiche samenleving, maar veilig binnen de schoot van het kapitalisme voor kleine verbeteringen opkomen, denken we dat we heel wat krediet en respect van bewuste mensen hebben. We komen dat regelmatig tegen: jullie zijn geen opportunisten, jullie staan voor je zaak! Voor je het weet is communist zijn weer een Geuzennaam. Steeds meer mensen beginnen in te zien dat ze in een kapitalistische samenleving helemaal niet veilig zijn. Dat van de ene dag op de andere allerlei sociale zekerheden van je kunnen worden afgepakt.

Duitsland

In Duitsland gaan de sociaal-democratische onderhandelaars akkoord met het verlengen van de pensioenleeftijd tot 67 jaar en worden de bezuinigingen aangezwengeld, geheel volgens de Europese Lissabon-richtlijnen overigens. In alle Europese landen werken de kapitalisten en hun stromannen, afhankelijk van de politieke en economische situatie in de verschillende landen, sneller of langzamer, in die richting. Politiek hoeven ze meestal niet veel te duchten, dat wordt in Duitsland bewezen. Een grote coalitie heeft het voordeel dat de afbraak gezamenlijk wordt gedaan. Gokkend op de honkvastheid van de trouwe kiezers en gebruikmakend van een heleboel medialeugens proberen de Duitse ondernemers en hun vrienden in de politiek nu op een aantal punten fors door te stoten met hun neoliberale agenda. Der Linke Partei wordt op alle punten uitgesloten, aangevallen en vals beschuldigd. Maar wie denkt dat de Duitse bevolking zonder slag of stoot kan worden verslagen heeft het mis. Wij voorspellen een harde en langdurige klassenstrijd.

Frankrijk

Dat burgerlijke regeringen niet in staat zijn orde op zaken in eigen huis te garanderen wordt in Frankrijk bewezen. Dat het kapitaal vooral naar repressie grijpt om sociale problemen op te lossen, wordt daar ook weer getoond. Omdat er geen structurele middelen worden ingezet worden plotseling tijdelijk weer enkele allang bekende sociale instrumenten ingezet omde zaak weer even te sussen. Maar de huidige symptomen kunnen alleen worden opgelost met de inzet van grote structurele financiële middelen. Maar die zijn niet voorhanden, omdat ze in de kluizen van de grootaandeelhouders, speculanten en andere 'handige jongens en meisjes' zitten. Eerst de mensen, niet de winsten, blijft het parool. Zolang het systeem niet verandert blijft het pappen en nathouden, maar neemt het explosiegevaar steeds meer toe. Elk jaar langer doorgaan met het neoliberale afbraakbeleid, maakt het risco op grote sociale spanningen alleen maar groter. En dat worden heel andere branden dan de huidige, door rebellerende jongeren, aangestoken onlustvuurtjes.

Nederland In Nederland ziet het er al niet veel beter uit. De partij van Bos zit ingeklemd tussen Blair en Müntefering. Het fiasco van een derde, mildere weg is al aangetoond, daar helpt ook een moderne derdewegger als de nieuwe partijvoorzitter van de PvdA niets aan. Antikapitalisme, anti-imperialisme is wat anders dan neoliberalisme bestrijden. Neoliberalisme is een bepaalde politieke vorm van het kapitalisme. Het is niet genoeg, alhoewel zeer noodzakelijk, om het neoliberalisme te bestrijden. Er zal een anti-imperialistische strijd moeten worden ontwikkeld. Echte veranderingen kunnen alleen onder socialistische voorwaarden plaatsvinden. Schokkend is ook het SP-verkiezingsspotje waarin wordt gezegd dat de SP ook niet alles kan veranderen, maar wel een luisterend oor biedt. Eerlijk is het wel! GroenLinks probeert inmiddels aantrekkelijk te worden als regeringspartner door, net als het hele rechtse koor, te wijzen op het feit dat de arbeidskosten in Nederland te hoog zijn. Dus versoepeling ontslagrecht! Applaus van CDA en VNO-NCW. Dat is mooi gelukt. Hoezo een progressieve partij? Zo'n opportunistische partij kennen we echter al in het links-van-het-midden-spectrum van de Nederlandse politiek: D66. Die Juppen-club wordt terecht genadeloos door de bevolking afgestraft. De tijd van handige politieke trucjes, van gesjagger, gedraaikont en opportunisme begint voorbij te raken. Dat kon allemaal de afgelopen decennia, maar de huidige politiek-economische situatie is aan het verharden. Deze polarisatie vraagt om heldere standpunten en posities. Progressief zijn betekent opkomen voor de bevolking en niet voor de rijken en de ondernemers. Links en rechts moeten weer herkenbaar worden in de politiek.

Een reeks organisaties roept op tot twee minuten stilte voor slachtoffers Schipholbrand. Mooi initiatief van GroenLinks. Welke slachtoffers worden bedoeld? Want onder die organisaties bevinden zich CDA, VVD, ChristenUnie en D66, die akkoord gingen met de hervatting, door Verdonk van Vreemdelingenzaken, van de uitzetting van buitenlanders die de brand op Schiphol hebben overleefd. Wat een onmenselijkheid. Verdonk en Donner zouden moeten aftreden, punt uit. Op schijnheilige herdenkingen zit niemand te wachten.

VS

Meer dan de helft van de Amerikanen betwijfelt de eerlijkheid van de Amerikaanse president George W. Bush, terwijl slechts 40 procent hem betrouwbaar acht, volgens een recent onderzoek. Het onderzoek toonde ook dat de steun voor Bush een nieuw diepterecord van 39 procent heeft bereikt, vergeleken met de goedkeuring van 51 procent in de opiniepeiling een jaar geleden. CBS Nieuws meldde zelfs dat de steun voor Bush nog maar 35 procent was, het laagste niveau sinds hij in 2001 aantrad en één van de slechtste ooit van een president.

China

Het zat er al geruime tijd aan te komen. We merkten het in onze buitenlandse contacten: De Communistische Partij van China heeft een groot project oppoten gezet om de ideologische beginselen van het marxisme-leninisme nieuw leven in te blazen. Dat is alleen maar toe te juichen. Juist op het moment dat de Chinese Volksrepubliek in sneltreinvaart de kapitalistische markt bestormt is het zaak het ideologische kompas op de juiste koers te hebben. Het past volledig in de opvattingen van de Chinese partij, zoals we die de afgelopen drie keer in Manifest plaatsten. China eist een plaats op in de (mondiale) wereld en terecht. Zo'n aanpak moet vaak gebruikmaken van nieuwe wegen. Daar past de theorie van het wetenschappelijk-socialisme prima bij. Het historisch en dialectisch materialisme is een ware schatkamer om een weg te zoeken in een steeds gecompliceerder wordende wereld.

Communistische krant harder nodig dan ooit

De winstgevendheid van beursgenoteerde Nederlandse bedrijven is fors gestegen. Zestien bedrijven uit de AEX-index presenteerden de afgelopen weken derdekwartaalcijfers. Geholpen door kostenbesparingen, lees saneringen, in de afgelopen jaren boekten zij in totaal een nettowinst van euro 16,4 mrd. Dat is 33 procent meer dan de 12,3 mrd euro die dezelfde bedrijven over het derde kwartaal van vorig jaar wisten te realiseren. Duidelijker is het niet uit te leggen. Dit is het doel van het systeem, de mensen zijn bijzaak. Met zulke bedragen zouden heel wat nuttige sociale projecten kunnen worden begonnen.

De stakingen bij Shell zijn voorbij. Manifest bericht er uitvoerig over in deze krant. Hierdoor zullen andere onderwerpen, zoals de komende uitvoering van de Zorgwet, deze keer wat minder aandacht krijgen. Het blijft jammer dat we maar twee keer per maand kunnen uitkomen. Is er niet onder alle winstmakers iemand met schuldgevoelens of inzicht? Is er nog ergens een 'rode baron' of een Friedrich Engels die ons financieel de middelen kan verschaffen om vaker uit te komen en de kwaliteit van de krant te verhogen? Mocht iemand wat in zo'n project zien: www.ncpn.nl.