|
De gemeente Reiderland zweeft al tijden rond de 'artikel 12 status'. Een situatie waarbij de gemeentebegroting niet sluitend is te krijgen en het gemeentebestuur in feite onder curatele van de provincie wordt geplaatst. Deze precaire financiële situatie was destijds een argument om de 'artikel 12 gemeenten' Beerta en Nieuweschans samen te voegen met Finsterwolde tot de gemeente Reiderland. Nu hangt Reiderland wellicht hetzelfde lot boven het hoofd.
Maar is dat terecht? En lost opgaan in een grotere gemeente het probleem op? Is het feit dat de uitgaven van de gemeente de inkomsten dreigen te overstijgen de schuld van het gemeentebestuur?
Deels niet. Al jaren is er een proces gaande waarin gemeenten door rijk en provincie worden opgezadeld met meer taken zonder dat er voldoende geld bij wordt geleverd. Dit heeft de gemeente Reiderland, evenals andere gemeenten in ernstige, niet alleen financiële problemen gebracht, maar ook ontevreden inwoners opgeleverd.
Maar deels ook wel. In het onderzoek dat de fractie heeft laten verrichten onder een tiental sleutelpersonen in de gemeente blijkt ernstige kritiek te leven bij de bevolking over verspilling van grote bedragen in zogenaamde 'prestigeprojecten' van de gemeente, waar uiteindelijk weinig van terechtkomt. Dit ongenoegen wordt groter omdat tegelijkertijd gebrek aan medewerking van de gemeente wordt ervaren om financieel bij te dragen aan eenvoudige verbeteringen van de leefomgeving.
Een belangrijk financieel gat voor de gemeente blijkt ook de 'Blauwe Stad' te zijn. Tegen haar zin is de gemeente geprest om aan dit prestigeproject deel te nemen. Gouden bergen werden beloofd. Het aantrekken van inwoners uit hogere salarisschalen in de luxe villa's van de 'Blauwe Stad' zou geld in het laatje brengen. De plaatselijke middenstand zou uit de problemen komen omdat deze nieuwe inwoners bij hen hun extravagante inkopen zouden doen. De vrije tijd die de nieuwe inwoners rond hun riante huizen zouden doorbrengen zou nieuwe werkgelegenheid aantrekken. Het culturele leven in de dorpen zou met de komst van de nieuwe mondaine burgers een krachtige impuls krijgen. Maar de belangrijkste worst die de gemeente door de grootste promotor van het project, de provincie Groningen, werd voorgehouden was de OZB. De luxueuze villa's zouden voor de gemeente via de OZB een nieuwe inkomensbron gaan opleveren.
Nu eindelijk de eerste werkzaamheden voor de Blauwe Stad in gang zijn gezet en het staatshoofd persoonlijk de kraan kwam opendraaien voor het aan te leggen meer, is door regering en parlement besloten het OZB-deel voor bewoners af te schaffen. Dus de sappige Gelderse rookworst, die de Blauwe Stad-critici uiteindelijk heeft overgehaald, is ineengeschrompeld tot een droge Groningse worst. Even was er nog hoop dat het rijk met compensatie over de brug zou komen. Maar nu blijkt deze alleen van toepassing op het woningbestand van 1-1-2006.
Dus alle nog te bouwen woningen in de Blauwe Stad zullen buiten deze compensatie vallen. Nu staren de bestuurders van de provincie naar het plafond als zij herinnerd worden aan hun, nu gebleken, valse voorstelling van zaken. De ironie van het Nederlandse overheidsbestel zal met zich meebrengen dat deze schaamteloze verkopers van valse illusies, het provinciebestuur, straks wellicht de curator zullen worden van de slachtoffers van deze illusiepolitiek, het gemeentebestuur van Reiderland.
In het college van Reiderland is de proefballon opgelaten om 50.000 euro per jaar méér te reserveren voor de Blauwe Stad om deze tegenvaller op te vangen. Bovenop de 50.000 euro per jaar die de gemeente al betaalt voor de aanleg van de ring rond de Blauwe Stad en 2,4 miljoen die de gemeente al in het project heeft gestoken, maar die via de OZB weer in de gemeentekas zou terugvloeien.
De Blauwe Stad heeft zich dus, zoals velen vreesden, inderdaad van een voorgespiegelde melkkoe ontpopt als een levensbedreigende parasiet. De NCPN-fractie en de wethouder in Reiderland hebben al aangekondigd dat als deze verhoging aan de orde komt zij zich zullen houden aan het collegeprogramma en hiermee niet akkoord zullen gaan. Het rijk en provincie moeten hiervoor maar opdraaien.