|
"Ik zei tegen een donkere meneer dat hij hier niet had gezeten als de slavernij niet had bestaan." Zijn dat nu wel of niet mooie woorden? De woorden zijn van de heer Hilbrand Nawijn, ex-directeur van de Immigratie en Naturalisatie Dienst, na de zoveelste verkruimelexcersitie van de LPF, Tweede Kamerlid van de zogenoemde Groep Nawijn en bewonderaar van Filip Dewinter van het Belgische Vlaams Belang.
Hij deed die uitspraak enige tijd geleden en voegde eraan toe dat er mensen zijn die vinden dat hij zich voor zo'n uitspraak zou moeten schamen. En, hij vroeg zich af waarom. "Want het is toch zeker zo..." Geen mooie woorden dus.
Waarom aandacht besteden aan de woorden van Nawijn, een figuur die door niemand eigenlijk nog serieus genomen wordt en die bij elke televisieverschijning doet denken aan de opkomst van een gemankeerde komiek in z'n nadagen. Waarom dan toch aandacht? Omdat ik daar een goede reden voor denk te hebben. De opmerkzame en regelmatige lezer van deze, altijd nog veel te weinig gelezen, krant zal wel hebben gemerkt dat schrijver dezes er niet van houdt als aantoonbare feiten om de lieve vrede niet genoemd mogen worden. Maar, als waarheden, feiten dus, te pas en te onpas gebruikt worden om op te hitsen, te beledigen, om de sfeer te bederven of uit domheid - bij Nawijn waarschijnlijk een combinatie van dat alles - dan ligt dat anders.
Laten we wel wezen, in de tegenwoordige tijd zijn fatsoen en wellevendheid geen hoogwaardige producten, geen a-merken om helemaal in stijl te blijven. Hoe de lagere godjes, als opzichters van regeerders en maatschappelijke elites in de lagere regionen van het apparaat, met fatsoen en wellevendheid omgaan, daar zijn op deze plaats wel meerdere voorbeelden van gegeven. Maar wat te zeggen van een minister, die - zich bewust van de camera-uitstraling naar het hele land - het kotsteken maakt als een afgevaardigde/fractievoorzitter van een oppositiepartij het woord voert? En dan die andere minister die bij hoog en laag volhoudt dat zwaar gehandicapte mensen werk moeten zoeken dat er voor veel gezonde mensen niet is?
Nu zullen er mensen zijn die beweren dat wat Nawijn zegt toch van een andere orde is. Dat is niet zo. Er is verschil in schaamteloosheid, maar dan enkel wat de voordracht betreft. Waarom zouden andere gezagsdragers er anders over denken dan Nawijn? Er lopen in dit land immers meer 'donkere meneren' (óók mevrouwen en kinderen) rond die niet de wel zeer lange en langdurige omweg via de slavernij hebben gemaakt om 'hier te zitten'. De opvattingen en vriendschappen van Nawijn kennende, zal hij niet tegen een andere 'donkere meneer' zeggen dat hij hier niet had gezeten als het in het land van herkomst politiek koosjer was geweest, er niet sprake was geweest van dood en verderf. Hij zou niet zeggen: het is maar goed dat het in uw land armoe troef is, anders was u hier niet geweest... Zo'n opmerking zou zeker in strijd zijn met zijn politieke opvattingen en zou zekere Belgische vriendschappen in gevaar brengen.
Daarom kunnen wij de heer Nawijn wel enkele ideetjes voor wat nieuwe 'soundbites' aan de hand doen. Als de betovergrootvader en de betovergrootmoeder van de heer Nawijn het niet met elkaar hadden gedaan dan had 'bleke meneer Nawijn hier niet gezeten'. Dus dankbaarheid jegens zijn voorouders is wel op z'n plaats. Als een zeker iemand niet een ernstig ongeluk hadgehad, dan had die iemand nu niet van een WAO-uitkering kunnen 'genieten'. (Hoewel dat nog maar de vraag is, gezien de politieke opvattingen van onder andere Nawijn). Of, zonder zonsondergang geen zonsopgang; na regen komt zonneschijn...
Fatsoen, wellevendheid, feiten. Het kan een feit genoemd worden dat de vroegere slavernij er de oorzaak van is dat er nu mensen in Nederland zijn. Maar zonder het Nederlandse kolonialisme zou de door Nawijn bedoelde 'donkere meneer' ook niet hier zijn. Dat mag ook een feit genoemd worden. Maar er is nog een feit! Een feit dat de Nawijns van deze tijd verzwijgen: als de slavernij niet was afgeschaft dan had die 'donkere meneer' hier niet gezeten!!
De Nawijns van deze tijd, die zeggen voor een 'nieuwe politiek' te staan, begaan niet alleen daden van onfatsoen en onwellevendheid of van domheid. Uit hun woorden klinkt het ultra-reactionaire terugverlangen naar de slavernij én misschien ook wel het kolonialisme. Het bestaan van beide zou het mogelijk hebben kunnen maken dat die 'donkere meneer' geen meneer was, maar de huisslaaf van lieden als Nawijn... Stinkende woorden, dus.