Reïntegratiebureaus vormen meestal een belemmering voor echte reïntegratie.
Reïntegratiebureaus vormen meestal een belemmering voor echte reïntegratie.
|
Als je de WAO-ers die nog aangepaste arbeid kunnen verrichten en de mensen die werk zoeken en geen uitkering hebben, zoals veel herintredende vrouwen, meerekent zijn er op dit moment minstens twee miljoen werklozen in Nederland. En dat is al jaren zo. Wordt daar echt een oplossing voor gezocht? Nou nee.
Iedereen wordt onder druk gezet, ook de werklozen die kansloos zijn op de arbeidsmarkt of die in feite arbeidsongeschikt zijn. Daarvoor is de Work First-methode bedacht. Work First komt uit Wisconsin in de VS. Daar kun je in feite niet of nauwelijks nog in aanmerking komen voor een uitkering. Je kunt alleen wanneer je in werkplaatsen routinearbeid verricht voor een zeer tijdelijke zeer lage financiële ondersteuning in aanmerking komen. In werkplaatsen worden werklozen beziggehouden met het doel hen uit de uitkering te krijgen. De Work First-methode is in de eerste plaats een propagandatruc van de politiek om de aandacht af te leiden van de werkelijke problemen.
Commerciële reïntegratiebureaus (RIB's) worden ingehuurd om de Work First- werkplaatsen te organiseren. Zij vullen hun zakken met suspecte financieringsconstructies die soms nog legaal zijn ook. Deze RIB's investeren nauwelijks in opleiding en ontwikkeling van het individu. Veel cursussen en trainingen stellen niets voor en zijn alleen maar gebakken lucht. Men wordt in de werkplaatsen beziggehouden met formulieren in enveloppen te stoppen waarvoor ook machines zijn, of men pakt scoobidoo-touwtjes in. Men zegt dat er nuttige gemeenschapstaken zijn die blijven liggen. Maar wie zelf initiatieven neemt om iets nuttigs te doen, stuit op een bureaucratische muur. Alles is gericht op uitstromen, koste wat kost. Naar het maatschappelijk nut wordt in de praktijk helemaal niet gekeken.
De politici zijn juichend over de afname van het aantal WAO-ers en bijstandsgerechtigden. Velen raken hun uitkering kwijt en de kanslozen moeten een beroep doen op andere reserves: voedselbanken, familieleden, kerken. Doen de gemeenten onderzoek om vast te stellen waar al die uitkeringsgerechtigden blijven? Hoeveel hebben er betaald werk gekregen? Ze weten het niet en doen geen onderzoek.
Het lijkt wel of het ze niks kan schelen, weg is weg. De overheid houdt vast aan de illusie dat met dit beleid de werkloosheid of in ieder geval de langdurige werkloosheid bestreden kan worden. Successen worden breed uitgemeten en fouten worden weggewuifd als kinderziektes. En Work First moet! De illusie moet blijkbaar koste wat kost in stand worden gehouden.
De waarheid is dat de reïntegratiebureau's hun zakken vullen over de ruggen van werklozen. Gemeenten stop met die onzin! Dit leidt tot niets dan ellende. Work First Stinks!!!
Voor meer informatie:
Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6898806/6181815
info@bijstandsbond.org