|
Angel Rodriguez Alvarez
De vastgestelde groei van 11,8 procent in Cuba's bruto nationaal product (bnp) is in veel opzichten van enorme betekenis, met name tegen het licht van de ongunstige condities waaronder deze is bereikt. Behalve zijn invloed op het levensniveau van het Cubaanse volk - nog maar bescheiden merkbaar - toont dit duidelijk het potentieel van een socialistische economie en een juiste economische politiek ten bate van culturele en sociale ontwikkeling.
De indrukwekkende resultaten van het afgelopen jaar - door velen gezien als de belangrijkste sinds 1959 - werden bereikt in een land dat geteisterd werd door drie orkanen met een schade van 2 miljard pesos, en door de langdurigste droogte sinds een eeuw. Deze lange periode van droogte veroorzaakte een ernstige terugslag in de (pluim)vee- en landbouwproductie, en maakte grote investeringen voor irrigatie noodzakelijk.
Men kan zich voorstellen hoeveel verder het eiland zou zijn ontwikkeld, als de schade door deze onvoorziene gebeurtenissen - plus de invloed van Washington's systematische blokkade tegen Cuba in de laatste 45 jaar - zou zijn uitgebleven. Zoals bekend heeft deze economische oorlog tegen Cuba een verlies opgeleverd van 82 miljard dollar. Het verlies over vorig jaar is nog niet bekend, maar aangezien dit voor 2004 berekend werd op meer dan 2,7 miljard dollar, kunnen wij ervan uitgaan dat de kosten over de laatste 12 maanden daar bovenuit gaan.
Dit is geen speculatie; deze analyse betrekt ook het feit erbij dat sinds 30 juni 2004 de VS-regering een uitgebreid pakket van economische maatregelen in werking stelde, te vinden in hoofdstuk 1 van haar annexatieplan tegen Cuba. Daarbij hoort het verbod Amerikaanse dollars te gebruiken in handelsbetrekkingen met derde landen.
Ondanks dat waren de omstandigheden zodanig dat het land zich kon veroorloven zijn taak in sleutelsectoren te vervullen, zoals de energievoorziening. Zeer belangrijk voor zijn ontwikkeling en voor het bevorderen van een geleidelijke oplossing van het probleem van de elementaire publieke noden. Deze sprong voorwaarts is ook merkbaar in de beginnende vooruitgang van transportdiensten, de bouw van 150.000 huizen en een groeiende gezondheidssector door nieuwbouw, renovatie en herinrichting van de voorzieningen met aangepaste technologie. De vooruitgang omvat ook het voortzetten van de onderwijsvernieuwingen, in voorgaande jaren gestart in het primaire en voortgezette onderwijs en de volledige omvorming van het hoger onderwijs in alle 169 gemeenten van het land naar een model dat geworteld is in de samenleving. De kosten in deze belangrijke sector bedroegen 4 miljard pesos.
Aan deze groei in belangrijke sectoren kunnen wij nog andere zaken toevoegen die van belang zijn voor het leven van de bevolking, zoals de verspreiding van gesubsidieerde vervanging van huishoudelijke middelen en een nog bescheiden verrijking van het vereiste voedselpakket voor de gezinnen.
De opwaardering van de peso ten opzichte van de dollar met 15,4 procent en van de Cubaanse Convertibele Peso met 7,4 procent en daarbij de verhoging van lonen, pensioenen en uitkeringen, hebben 5.111.267 inwoners bevoordeeld. Dit is gebeurd in een land met een vastgesteld werkloosheidspercentage van 1,9 procent - praktisch onovertroffen in de wereld.
Dit is nog maar een begin. Een groei in het bnp van 10 procent voor dit jaar is bijna een uitgemaakte zaak. Het bevestigt de mogelijkheden van het socialisme, een systeem dat een hoog niveau van ontwikkeling kan kiezen en ten uitvoer brengen met respect, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid - ondanks de groeiende vijandigheid van de VS en de natuur.
Het is duidelijk: de 11,8 procent groei, getoond door Cuba, is geen abstracte grootheid, je kunt het met de hand aanraken.
Bron: AIN Special Service, 5-1-2006, vertaling Thomas Janssen.