Koreanen zeggen 'cheese' in Ontchon. Het parlement van Noord-Korea vindt dat "de hoofdtaak van de economie in 2005 is het voedselprobleem op te lossen." (Foto Korea-is-one)
Koreanen zeggen 'cheese' in Ontchon. Het parlement van Noord-Korea vindt dat "de hoofdtaak van de economie in 2005 is het voedselprobleem op te lossen." (Foto Korea-is-one)
|
Jef Bossuyt
Krijgen de mensen in Noord-Korea wel genoeg te eten? Over het voedselprobleem in dat land doen de wildste geruchten de ronde. Enkele Korea-reizigers getuigen van hun ervaring.
Wij trokken in augustus met 27 Belgen, Nederlanders en Fransen naar Noord- Korea. De reis was georganiseerd door 'Korea-is-one'(KIO). We zijn het hele land met de bus doorgereisd, van Kaesong in het zuiden tot Paektu in het noorden, van Nampo in het westen tot Wonsan in het oosten, tot in de kleinste dorpjes.
Het Wereldvoedselprogramma voorzag een tekort van 500.000 ton voedsel voor 2005. Slechts 270.000 ton is daarvan al geleverd. Toch zagen de mensen er overal normaal gevoed uit. De maïs stond hoog en de rijst groen in de velden. "De oogst in 2004 was de beste sinds 10 jaar en zet daarmee de trend van herstel sedert 2001 door", schrijft het Wereldvoedselprogramma in zijn rapport.
Tegelijk erkent de Hoogste Volksvergadering (parlement) van Noord-Korea nog steeds dat "de hoofdtaak van de economie in 2005 is het voedselprobleem op te lossen." Maar vanwaar komt dit probleem?
Na de Koreaanse oorlog (1950-1953) heeft Noord-Korea in een enorm tempo zijn landbouw ontwikkeld. De boerderijen werden gecollectiviseerd, de rijstvelden bevloeid door irrigatiekanalen en bemest met kunstmest van eigen fabrieken. Het land produceerde zelf de nodige tractoren en voerde ze zelfs uit. Tot in 1990 kon het land zelf voldoende voedsel produceren.
Unicef noteert: "De Democratische Volksrepubliek Korea had traditioneel een uitgebreid en veelomvattend systeem van sociale basisdiensten, gratis of algemeen toegankelijk voor iedereen. Eind 80-er jaren verwezenlijkte het land volledige alfabetisering, en de cijfers voor sterfte en levensverwachting van moeder en kind waren even goed als de beste landen uit de regio." (1) De enorme economische moeilijkheden na 1990 schrijft het Wereldvoedselprogramma (van de VN) toe aan "negatieve veranderingen in de handel met de Sovjet-Unie en Oost-Europa, en aan de zeer grote natuurrampen (overstromingen, hagelstormen en tyfoons) in 1996, 1997 en 2000." (2)
Na 1991, na de val van de Sovjet-Unie, kochten de vroegere socialistische landen niet meer van Noord-Korea. Het land zat compleet zonder geld en zonder de vroegere goedkope olie van de Sovjet-Unie. De economische blokkade en de directe oorlogsdreiging van de VS beletten Korea inderdaad om zelf voldoende geld te kunnen investeren in mechanisering van de landbouw en buitenlandse investeringen aan te trekken. Daardoor is de graanconsumptie eigenlijk te krap - 1600 Kcal gemiddeld per persoon per dag, in plaats van de ideale 2000 Kcal - en de voeding te eenzijdig. (3) Het openbaar distributiesysteem verdeelt het voedsel echter "efficiënt en gelijk", schrijft het Wereldvoedselprogramma. (4) Op die manier wordt hongersnood voorkomen.
Een definitieve oplossing komt er pas als de oorlogsdreiging en bezetting door de VS ophouden. Dan kan heel Korea, Noord en Zuid, gaan investeren in de modernisering van de landbouw. Dan kan Noord-Korea opnieuw een economische boom realiseren, zoals in de 50-er jaren na het einde van de VS-aanvalsoorlog.
Uit het dagboek van een reiziger: Iets vóór tien uur in de ochtend komen we aan op een boerderij in Ontchon. Langs de weg kijken voetgangers, fietsers en spelende kinderen even op naar die bus vol vreemde mensen. Na de ontvangst rijden we naar de rijstvelden, groen uitgestrekt tot aan de einders. Dat was in 1997 anders, vertelt de directeur van de boerderij. De zee overstroomde het dorp en verwoestte de oogst. "Met het water van de Daedong-rivier hebben we de teeltgronden uitgewassen, vertelt hij, want door het hoge zoutgehalte kon de rijst er niet meer op groeien. We hebben de dijk verhoogd van vijf naar zeven meter. De nationale overheid volgde nauwgezet de ontwikkeling van onze coöperatieven en de opbrengst steeg van 0,5 naar 5 ton per hectare".
Meer van dit verslag vind je op www.korea-is-one.org. Wie volgend jaar mee wil naar Korea kan mailen naar info@korea-is-one.org. Jef Bossuyt (KIO) was te horen op Radio 1. Je kan het interview opnieuw beluisteren op het internet (link op www.korea-is-one.org).
Solidair, 02-11-2005.