Zonder woorden
Zonder woorden
|
Thomas Janssen
Op 13 januari kwamen twee mailtjes tegelijk via internet binnen. Ze hebben alles met elkaar te maken, maar tonen een wereld van verschil.
Het eerste ging over de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken die aankondigde dat de VS in mei a.s. de blokkade tegen Cuba verder zullen aanscherpen: "de tijd is gekomen om aan de 46 jaar durende wrede dictatuur een eind te maken." Minister Rice had in 2005 een zekere Caleb McCarry aangesteld als coördinator van de plannen van de VS om Cuba een andere regering te bezorgen. McCarry begon dan ook aan een toer langs Europese regeringsleiders met de opdracht "een omvangrijke strategie te ontwerpen en in gang te zetten om Cuba vrijheid te brengen". Diezelfde McCarry was nauw betrokken bij de coup op Haïti die president Aristide verdreef; het gevolg van deze interventie is door de Verenigde Naties betiteld als 'catastrofaal'.
De uitspraak van Rice en de toer van McCarry zijn sterke signalen dat de VS proberen om een illegale interventie op Cuba een wettelijke basis te geven: de Cubaanse regering is wreed en ontneemt het volk zijn vrijheid en dus moeten de kruisraketten weer van stal worden gehaald.
Het andere mailtje kwam uit het rampgebied in Pakistan als gevolg van de zware aardbeving in oktober 2005. Generaal-majoor Nadeem bezoekt het veldhospitaal 20 in Kashmir: "Ik had nooit kunnen dromen dat Cubanen naar dit deel van de wereld zouden komen, zo ver van huis en in deze moeilijke situatie. Cubaanse gezondheidswerkers vormen de grootste groep hulpverleners in ons land." Indiana Mairena van Unicef bevestigt dit: "in weinig andere landen vind ik een dergelijke solidariteit, zowel op materieel gebied als menselijke betrokkenheid." In het Allar Shisha-hospitaal was een Cubaanse dokter bij de bevalling van een vluchtelinge. De jonge moeder noemde haar kind 'Cuba'. In Jared aan de voet van de Himalaya werkten in veldhospitaal 13 drieënveertig Cubanen. Dokter Miguel Cabrera: "de schoonheid van deze vallei temidden van de bergen en de omvang van de ramp voor de bevolking staan onuitwisbaar in de geest en harten van onze brigadeleden. Zij worden door de mensen hier herkend en gegroet met warmte." In het noodkamp van Bassian zegt kolonel Alif Shafique zonder aarzeling: "Ik heb Cuba nu in mijn hart gesloten". De jonge Faizan die zijn jongere zusje verloor laat weten dat hij naar Cuba komt om voor dokter te leren. Pakistaanse soldaten zijn verbaasd over de kunde en inzet van Cubaanse vrouwen en worden daardoor gemotiveerd om met hen mee te zwoegen.
Twee mailtjes tegelijk op internet: commentaar is overbodig. Een wreed regime dat mensen elders redt? Een onvrij volk dat zich zó geïnspireerd en onvermoeibaar inzet? Zoals zoveel bobo's in de VS-regering ziet zij het niet. Want Condoleezza Rice heeft zieke ogen. Zij zou zich door Cubaanse specialisten moeten laten behandelen.